مطالعه شبه تجربی حاضر، به بررسی تأثیر استفاده از درس پژوهی به عنوان نمونه ای از پژوهش مشارکتی در کلاس درس بر انگیزه تدریس و خودکارامدی معلمان تربیت بدنی پرداخته است. برای گردآوری داده ها از روش های پژوهش توصیفی، موردکاوی و کیفی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش تمامی معلمان تربیت بدنی شهر پیرانشهر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند، دو نمونه ده نفری، یکی به عنوان گروه آزمایش و دیگری به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. تجزیه وتحلیل نتایج پژوهش با استفاده از نرم افزارهای آماریSPSS که از تحلیل کوواریانس استفاده شده است، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه و مشاهده بود. داده های کیفی شامل مشاهده فعال کلاس های درس تربیت بدنی در فرایند درس پژوهی، مصاحبه با معلمان تربیت بدنی، بررسی طرح درس ها، تجزیه وتحلیل درس های تربیت بدنی و یادداشت های معلمان است. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درس پژوهی می تواند به عنوان الگویی مطلوب در ایجاد انگیزه تدریس و خودکارامدی معلمان مطرح شود. همچنین با توجه به مشکلات و موانع اجرایی در پایان برای هر یک از آنها راه حل هایی ارائه شده است.
