پس از انتشار اثر ماندگار تامس کوون ""ساختار انقلاب های علمی"" که دیدگاه های خطی و انباشتی به علم را به چالش می کشید، مفهوم ""پارادایم"" بارها در علوم اجتماعی به کارگرفته شد و به ویژه با کتاب ""پارادایم های جامعه شناسی در نظریه سازمان"" در مطالعات سازمانی نیز اقبالی گسترده یافت. در نوشتار پیش رو پاسخ به این پرسش جستجو می شود که آیا در مطالعات سازمانی می توان از رویکردهای چند/فرا پارادایمی بهره گرفت یا آنها را بایستی بیشتر سودایی ناشدنی دانست. در این پژوهش نخست به واکاوی مفهوم پارادایم و دیدگاه های گوناگون آن پرداخته می شود که مفهوم ناهمسنگی پارادایم ها در آن نقش پررنگی دارد و سپس امکان گفتگوی پارادایم ها در مطالعات سازمانی بررسی می شود. رویکرد پژوهش توصیفی- تطبیقی است و با ژرف کاوی پژوهش های پیشین درباره پارادایم های مطالعات سازمانی پی گرفته می شود. در پایان نشان داده می شود که یکی از دشواری های بحث درباره پارادایم ها و به ویژه رویکرد چند/فراپارادایمی، کاربست نادقیق مفهوم پارادایم است و گنگی آن با پیش چشم داشتن زمینه کاربرد تا اندازه زیادی کاسته می شود. همچنین نتیجه می گیریم رویکرد چند/فراپارادایمی مفهومی ناسازنما ست که ویژگی اساسی پارادایم ها را نادیده می گیرد و نمی توان هم زمان از چند پارادایم در بررسی پدیده های سازمانی بهره گرفت.
