فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۰۱ تا ۱۲۰ مورد از کل ۲٬۱۲۱ مورد.
نو بودن در نمایشنامه
حوزه های تخصصی:
تعهد و مسئولیت در تئاتر
حوزه های تخصصی:
تئاتر مردمی -برابری انسان ها در هنر
حوزه های تخصصی:
نوروز در افغانستان
نقش نمایش های کودکان در تعلیم و تربیت(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
مقالات: هم سرایی هایی برای آنتیگونه
حوزه های تخصصی:
توضیحات صحنه نمایش به عنوان نشانه
حوزه های تخصصی:
بررسی ظرفیتهای مدیحهسرایی و نقالی در جامعهی امروز ایران
حوزه های تخصصی:
ادیپ شهریار
حوزه های تخصصی:
سرگیجه درام امروز
حوزه های تخصصی:
نمایشنامه: سواران سکوت را به آتش می کشند
حوزه های تخصصی:
حضور جوانان در تئاتر ایتالیا کار و تحصیل
منبع:
هنر بهار ۱۳۸۸ شماره ۷۹
حوزه های تخصصی:
گفت و گو با رحمت امینی ؛ سند توسعه تئاتر خوانده نشده در غبارها گم شد
حوزه های تخصصی:
کاتارسیس و بازتاب آن در تغییر و تحول مخاطبان تئاتر
حوزه های تخصصی:
مسأله تشبه و عللِ اطلاقِ واژه «شبیه خوانی» به تعزیه(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
«تشبّه» یکی از مفاهیم بحث انگیز در فرایند نمایشی شدن وقایع کربلا است. این مفهوم با در نظر داشتنِ پیشینه ای که در علم کلام، عرفان و به خصوص فقه دارد، از سه بُعد در تعزیه شایان توجه و قابل بررسی است: 1- تشبّه، پیوندِ عمیقی با نهادنِ نام «شبیه خوانی» بر تعزیه دارد. 2- تشبه به امامان (ع)؛ تشبّه به کفار و دشمنان ائمه و تشبّه مردان به زنان؛ از مسائل مناقشه برانگیزِ فقهی هستند که شاهدِ حضورِ آنها در تعزیه نیز هستیم. 3- اهمیتِ مسأل? تشبّه نزد فقها، منجر به صدور فتاوی گوناگون از سویِ آنها میشود. این فتاوی از سویِ دیگر، تأثیرِ آشکاری نیز بر شیو? شبیه خوانی دارند. هدفِ این مقاله، بررسی سه مورد فوق با توجه به دانش و فرهنگی بومی است که هم شبیه خوانی و هم مفهوم تشبّه بر آمده از آن است. پس رویکردِ مقال? حاضر در نقط? مقابلِ آن رویکردهایی قرار خواهد گرفت که تعزیه را با قراردادهای تئاتر و درام غربی فهم و تحلیل میکنند. یکی از این مفاهیم که با آن تعزیه را بررسی میکنند، واژ? یونانی «میمسیس» است. این مقاله نشان میدهد که چرا این مفهوم در شناخت تعزیه کارایی ندارند و نمیتوان با اتکا به آن تحقق تشبّه در تعزیه را فهم کرد.
معرفی اثر-تاریخ تئاتر اروپا
حوزه های تخصصی: