فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲۱ تا ۴۰ مورد از کل ۱۸۴ مورد.
به بهانه ی جشنواره: نوبتی چند روزه!
حوزه های تخصصی:
غیبت مشروعیت سیستم در سینمای ایران و مقایسه آن با سینمای امریکا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
سینما کارکردی دوگانه دارد، هم بازتاب جامعه و تطورات آن است و هم میتواند دنیای تازه ای بیافریند که جامعه با واسطه آن بتواند خود را به گونه ای دیگر ببیند و از این طریق، سینما میتواند تغییرات اجتماعی ایجاد کند. یکی از جلوه های این نمایش دوگانه رابطه سینما با حکومت و مشروعیت آن است. این بحث در این مقاله با توجه به نظرات وبر و هابرماس درباره مشروعیت نظام های عقلانی و مشروعیت بخشی به آن عرضه شده است. در سینمای سیاسی امروز جهان، توجه به مقوله های عرضه شده از طریق سینما و بررسی تأثیر آن بر نظام فرهنگی و سیاسی روبه تزاید است. سینمای امریکا در موضوع مشروعیت حکومت، موفقیت های نظرگیری داشته. اما در ایران این مسئله حالتی تقریباً معکوس داشته و عنصری به نام مشروعیت حکومت در سینمای ایران، در کلیت آن، تقریباً غایب است. در این مقاله به تحلیل محتوای چند فیلم مطرح سینمای ایران در دهه گذشته و مقایسه آن با سینمای امریکا پرداخته و تلاش شده است تا از منظری جامعه شناختی ویژگیهای اجتماعی شخصیت های قهرمانان در فیلم هایی با موضوع پلیسی و سیاسی و نوع نگاه آنان به جامعه و حکومت بررسی شود؛ در انتها نیز فرضیاتی درباره علل این غیبت در سینمای ایران آورده شده است.
نقدی محتوایی بر فیلم محاکمه در خیابان
حوزه های تخصصی:
محاکمه در خیابان نقد دوم: خوب شد قیصر زنده نیست
حوزه های تخصصی:
چاره ای جز جهانی شدن نداریم
حوزه های تخصصی:
نقد منتقدان در میزگرد منتقدان
حوزه های تخصصی:
نقد جشنواره ی بیست و هفتم فیلم فجر: خیلی دور، خیلی نزدیک
حوزه های تخصصی:
محاکمه در خیابان نقد اول: شهر واژگون
حوزه های تخصصی:
گفت و گو با ناصر باکیده، مدیر عامل انجمن سینمای جوان: فیلم کوتاه یک سینمای مستقل است
حوزه های تخصصی:
ببخشید قربان سینما کجاست ؟
منبع:
آزما آذر ۱۳۸۸ شماره ۶۸
حوزه های تخصصی:
نگاهی جامعه شناختی به فیلم های حاتمی کیا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
در این مقاله، فیلم های ابراهیم حاتمیکیا با اتخاذ رویکردی جامعه شناختی تحلیل شده اند. هدف از این تحلیل فهمیدن دو مطلب است: اول اینکه معانی تولید شده در فیلم ها چیست و دوم اینکه این معانی چگونه با جامعه معاصر فیلم ها و نیز گروهی اجتماعی که حاتمیکیا آن را نمایندگی میکند ارتباط پیدا میکنند. چارچوب نظری این مقاله متاثر از رویکرد بازتاب در جامعه شناسی سینماست که مشخصاً با استفاده از نظریه لوسین گلدمن درباره اثر هنری بزرگ و فرد استثنایی، که در حوزه ادبیات طرح شده است، و با تسری آن به حوزه سینما تدقیق شده است. روش تحلیل فیلم ها از حیث درک معانی مستتر در آنها تحلیل نشانه شناختی و از حیث امکان ارتباط دادن معانی با جامعه معاصرشان نقد برون نگر بوده است. در این مقاله فیلم های از کرخه تا راین، برج مینو، آژانس شیشه ای، روبان قرمز، موج مرده، ارتفاع پست و به نام پدر تحلیل شده اند. مسیر حرکت قهرمان فیلم های مذکور، که گویی یک نفر است که مراحل متفاوت زندگی خود و جامعه اش را طی میکند، به شکلی منطقی در لابه لای فیلم ها دنبال شده است. این تحلیل ها نشان دهنده نگرش یکی از گروه های جامعه ایران، یعنی گروه های بسیجی جبهه رفته زمان جنگ و خانواده هایشان است که در جامعه کنونی مورد فراموشی و بیمهری قرار گرفته اند. هنرمندی که خود مانند این گروه فکر میکند، این نگرش را به شکل اثر هنری درآورده است.
درباره ی مثلث رابطه ی منتقد، فیلمساز و مردم: سیمرغ های بلورین یا کبوتران جلد!
حوزه های تخصصی:
یکی کودک بودن
حوزه های تخصصی: