درخت حوزه‌های تخصصی

جنبش‏های اسلامی معاصر در روند تحوّلات منطقه خاورمیانه از جایگاه ویژه‏ای برخوردارند. در این میان، جنبش شیعیان عراق و بخصوص محورهای اساسی آن به مثابه گروه‏ها، تشکّل‏ها و اشخاص مستقل معارض، در تقابل با نظام بعثی و تعامل در فرآیند کنونی دولت‏سازی عراق، از نقش قابل توجهی برخوردارند. این نوشتار در پی پاسخ به این سؤال است که «گروه‏های شیعی در ساختار جامعه‏شناسی سیاسی عراق در چه جایگاهی ایفای نقش می‏نمایند؟» در این زمینه، با اشاره به وجود شکاف مذهبی در عراق، روند تطوّر تاریخی، اصول، اهداف و اساسا رهیافت‏های نظری، رویکردهای عینی این گروه‏ها شامل «جماعت العلماء»، «حزب الدعوة»، «سازمان عمل اسلامی»، «مجلس اعلا» و رویکردهای نوین موسوم به «صدریون ثانی» و تنی چند از مراجع و علما مانند سیستانی، سیدکاظم حائری و مقتدی صدر در این مقاله، تبیین و تحلیل شده‏اند.