بهرام آجرلو

بهرام آجرلو

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱ تا ۶ مورد از کل ۶ مورد.
۱.

From Maragheh to Nakhchivan, The De- Historization of Iran in the Late Seljukid Architectural Tradition of the Tower Tombs in Azerbaijan(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:

کلید واژه ها: Azerbaijan De- historization Iranian history of architecture Late Seljukid Maragheh Nakhchivan Tower tombs

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۲۵۵ تعداد دانلود : ۲۸۱
The developmental process of architectural tradition of tower tombs in Azerbaijan during the 12 th – 14 th centuries (AD)  is one of the basic questions in the Iranian history of architecture. Historically, the architectural constructions and decorations were developed in Nakhchivan by the end of 12 th century. Based on the formulated doctrines of the former USSR academy, the late Seljukid architecture in Nakhchivan was indigenous and originated from the local innovations. Turkish art historians have classified the late Seljukid architecture in Nakhchivan as a variety of Turk – Islam tradition in the post- USSR years. These kinds of de- historized studies have not considered the socio- cultural relationships among Qazvin, Maragheh, Tabriz and Nakhchivan within the Iranian cultural context. The main aim of this study is to investigate the general specifications of the 12 th – 14 th centuries (AD) architecture of the tower tombs in Nakhchivan and Maragheh to examine their artistic and technical interactions appeared in the glorious architectural monuments during the Iranian Late Seljukid – Ilkhanid history of architecture. Methodologically, the origin of Nakhchivani tower tombs should be sought in the architectural manner of Maragheh due to the chronological order of their existing Persian and Arabic inscriptions. Although the USSR and Turkish decontextualized subjectivities in the architectural history of Nakhchivan are not well-reviewed, the architecture of the tower tombs in the Late Seljukid Nakhchivan has a processual trajectory initiated from the early Seljukid Kharāghān in Qazvin to the late Seljukid Maragheh and then the Nakhchivani manner of Ajami Nashawi.
۲.

درآمدی بر قوم باستان شناسی کوچ روان قره داغ مرکزی آذربایجان(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: اوبا بوم شناسی فرهنگی شاه سئون عصر آهن ق‍ره داغ قوم باستان شناسی کوچ رو

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۴۸ تعداد دانلود : ۸۹
هدف از نگارش این مقاله بررسی مقدماتی منطقه قره داغ آذربایجان از سه منظر بوم شناختی، باستان شناختی و قوم شناختی است. این منطقه کوهستانی فاقد خاک زراعی غنی بوده و روستاهای کم جمعیت و اوباهای ایلات کوچ رو، تنها زمین سیمای آن محسوب می شوند. بررسی های باستان شناختی نیز نشان از فقر نسبی شواهد باستانی در دوره های ماقبل عصر آهن دارند. موضوع اصلی این مقاله، بررسی دلایل تداوم زندگی کوچ رو در این منطقه تا به امروز و نشان دادن پیوستگی های تاریخی و بوم شناختی آن است. در این مقاله نشان داده می شود که با توجه به شاخصه های محیطی و بوم شناختی حاکم بر منطقه قره داغ مرکزی، سنت های فرهنگی موجود در آن برای مدت بیش از سه هزار سال و با محوریت کوچ روی عمودی تداوم یافته است. فرض اصلی آن است که تداوم شرایط بوم شناختی و محیطی و محدودیت های خاص آن موجب این پایداری و استمرار فرهنگی بلند مدت شده است. روش اصلی مورد استفاده در این پژوهش قوم باستان شناسی است. بررسی های باستان شناختی و قوم شناختی قره داغ بار دیگر نقش بنیادین زیست بوم را در پایداری یا ناپایداری شیوه های گوناگون زیستی اجتماعات انسانی بازتاب می دهد. روشن است که زیست بوم هایی نظیر قره داغ مرکزی، هرگز مجال شکل گیری نظام های استقراری و حرکت به سوی پیچیدگی های اجتماعی و فرهنگی را به ساکنان خود نخواهند داد.
۳.

رهیافتی تاریخی به شهرسازی و مجموعه های معماری تبریز عهد ایلخانی(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده:

کلید واژه ها: شهرسازی تبریز رشیدیه غازانیه عهد ایلخانی مجموعه های معماری

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۱۸۵۵ تعداد دانلود : ۹۹۶
بر مبنای اسناد تاریخی، احداث مجموعه های عظیم معماری و شهرک های اقماری در تبریز عهد ایلخانی در سراسر تاریخ معماری و شهرسازی شرق اسلامی بالاخص ایران کم نظیر و کم سابقه بوده است. این توسعه مجموعه های معماری و شهرک های مهندسی ساز ارتباطی مستقیم با افزایش جمعیت و گسترش تجارت بین المللی در قلمرو پادشاهی پهناور ایلخانان داشته است. متأسفانه زلزله های مهیب سال های 997 و 1143 و 1193 ه. ق. تبریز را درهم کوبید؛ و به تلی از خاک تبدیل کرد؛ و از آن چیزی بر جای نگذاشت؛ بنابراین، مسئله اصلی نوشتار حاضر این است که آیا دانش معماری و شهرسازی می تواند بر مبنای اسناد تاریخی، ساختارهای شکل دهنده تبریز عهد ایلخانی را بازشناسی کند؟ نگارنده با استفاده از رهیافت تاریخی و با مراجعه به متون اصلی و دست اول مؤرخان و سیاحان سده های هفتم تا نهم هجری قمری چون آثار خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی و حمدالله مستوفی قزوینی سعی کرده این ساختارها را تا حد امکان بازشناسی کند. بر مبنای اسناد تاریخی، ساختار شهری تبریز عهد ایلخانی از سه ناحیه شهری کاملا برنامه ریزی شده و با کارکردهای تعریف شده شهری و مجموعه های معماری عام المنفعه شکل می گرفته است؛ که در آن، شهر تبریز به عنوان ناحیه مسکونی توده رعایا و مرکز اصلی صنعت و تجارت و نیز مرکز ثقل شبکه بازارهای شرقی ایلخانان؛ شهرک غازانیه به عنوان ارگ حکومتی و مرکز فعالیت های سیاسی و تجارت با اروپا و همچنین ناحیه مسکونی سلطنتی؛ و شهرک رشیدیه نیز با هدف فعالیت های فرهنگی و دینی و ناحیه مسکونی طبقه نخبگان اجتماعی برنامه ریزی، طراحی و احداث شده بودند.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان