آیت قنبری

قدرت با اخلاق و عرفان، و سیاست با معنویت چه نسبتى دارد؟ تضاد، وحدت، عام و خاص مطلق یا من وجه؟ کدام یک زیر بنا و دیگرى رو بناست؟ سیاست به معناى علم و فنّ کسب، حفظ و استمرار قدرت براى اجراى هدف حق یا باطل است ومعنویت با دو رکن اخلاق و عرفان به معناى رویگردانى از وابستگى به دنیا، تهذیب نفس، توجه به آخرت و معرفت شهودى خداوند جلّ وعلاست. دنیاى مسیحى غرب با تمایزگذارى بین دو حوزه عرفى و قدسى پس از رنسانس به سکولاریزم رسیده است، اما اسلام آن را بر نمى تابد. مقاله حاضر نسبت بین این دو پدیده را در نگاه اسلام شناس بزرگ معاصر، امام خمینى(ره) جست و جو مى کند. فرضیه مقاله، وحدت سیاست و معنویت در مکتب سیاسى امام خمینى(ره) است. نویسنده با دلایل و استنادات و با رویکرد توصیفى ـ تحلیلى به اثبات فرضیه مى پردازد.

خواص یعنى صاحبان بصیرت و تحلیل به عنوان متغیرى مستقل و عوام به عنوان متغیرى وابسته یعنى، پیروان محور خواص، نقش آفرین در تحولات سیاسى اجتماعى اند. پرسش اصلى این مقاله به نقش خواص و عوام در انقلاب اسلامى ایران معطوف است. پس از مقدمه و مباحث نظرى که طى آن کلیاتى درباره نقش خواص و عوام در تحولات تاریخى بیان مى شود، نقش فرهنگى، سیاسى خواص جبهه حق در ابعاد ایجابى و سلبى و نقش خواص جبهه باطل در انقلاب اسلامى ایران به همراه نقش عوام در آن، با رویکرد توصیفى ـ تحلیلى و به شیوه کل نگر، نه جزء نگر، مورد بررسى قرار گرفته است.