شکوفه نیک فر

مقدمه: از مسائل مطرح آموزش پزشکی در سال های اخیر، افت کیفیت آموزش پزشکی است . این پژوهش با هدف شناسایی مولفه های ارتقاء کیفیت آموزشی در رشته داروسازی و ارائه مدل متناسب با شرایط بومی انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضراز نوع ترکیبی است. جامعه آماری آن شامل 140 نفر از دانشجویان سال آخر و 20 نفر از اساتید دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران بودند. به منظور گردآوری داده ها، از دو پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده، پرسشنامه اول جهت بررسی ابعاد و مؤلفه های ارتقاء کیفیت آموزش در اختیار 140 نفر از دانشجویان قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی و از نرم افزار PLS استفاده شده است. بعد از ارائه مدل پیشنهادی، پرسشنامه دوم جهت تعیین درجه تناسب در اختیار 20 نفر از اساتید قرار گرفت. یافته ها: دررابطه با کیفیت و عوامل مؤثر بر ارتقاء کیفیت آموزش داروسازی،9 عامل اصلی اهداف و رسالت های دانشکده، کیفیت برنامه درسی، فضا و امکانات آموزشی، فرایند تدریس و یادگیری، انجام ارزشیابی، مهارت های رفتاری اساتید، مهارت های حرفه ای اساتید، دانشجویان، کاربرداستاندارهای آموزشی، تاثیرگذاری روش های تدریس موجود دررشته داروسازی بیشترین ارتباط و تأثیر بر ارتقای کیفیت آموزش داروسازی داشتند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان دادکه تأثیرگذاری روش های تدریس موجود در رشته داروسازی با بارعاملی (86/0)، مهارت های رفتاری اساتید با بارعاملی (83/0) دارای بیشترین تأثیر و کاربرد استاندارهای آموزشی با بارعاملی (65/0) دارای کمترین تأثیر بر ارتقاء کیفیت آموزش رشته داروسازی هستند. لذا استفاده از روش های نوین تدریس از قبیل flipped classroom ، روش تدریس بالینی و... در بخش مهارت های رفتاری اساتید تکیه بر برخورد مناسب، احترام متقابل، خودباوری و... نسبت به سایر عوامل تاثیرگذارترند.

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی و شناسایی ابعاد و مؤلفه های ارتقاء کیفیت و تعیین شکاف بین وضعیت موجود ومطلوب در رشته داروسازی بوده است. روش کار: پژوهش از نظر هدف کاربردی بوده و از لحاظ نوع داده ها کمی و از نظر نحوه اجرا ودستکاری متغیرها توصیفی- پیمایشی بوده است. جامعه و نمونه آماری پژوهش شامل 140 نفر (کلیه دانشجویان سال آخررشته داروسازی) دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی (96-95) بودند. که از روش تمام شماری استفاده شده است. ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بوده است. برای تعیین روایی محتوایی، پرسشنامه پس از تائید استاد راهنما و مشاور به تائید 30 نفر از خبرگان در حیطه آموزش عالی نیز رسید و جهت تعیین پایایی پرسشنامه، از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (96/0) استفاده شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری با روش های آماری و معادلات ساختاری با استقاده از نرم افزارهای آماری 20 SPSS و PLS تحلیل شدند. یافته ها: نشان دادکه به ترتیب چگونگی کاربرد روش های تدریس در رشته داروسازی با بارعاملی (86/0) و مهارت های رفتاری اساتید با بارعاملی (83/0) دارای بیشترین سهم و کاربرد استاندارهای آموزشی با بارعاملی (65/0) دارای کمترین سهم را در ارتقاء کیفیت آموزش رشته داروسازی دارا هستند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین وضعیت موجود و مطلوب تمامی ابعاد شناسایی شده، تفاوت معنی داری وجود دارد و میانگین وضع مطلوب بطور معناداری بالاتر از میانگین وضع موجود است.

" ارزیابی منطقه ای فرایندی است که در طی آن، نیازهای ساکنان منطقه مورد نظر شناسایی، تعیین و اولویت بندی می شود تا به تهیه و تدوین برنامه ها و راهکارهایی مناسب به منظور رفع مشکلات اقدام گردد. در این پژوهش تلاش شده است تا ضمن شناسایی ویژگیهای منطقه 17 شهر تهران و نیازهای ساکنان آن، نظرهای آنان در خصوص مشکلات منطقه اخذ شود. این پژوهش در سه مرحله انجام گرفته است. در مرحله اول، با مطالعه ای توصیفی، ویژگی های منطقه 17 شناسایی شد. در مرحله دوم، دیدگاههای گروههای هدف، به طرقه کیفی و با روشهای بحث گروهی متمرکز، مصاحبه عمیق و برگزاری پانل کارشناسی، به دست آمد که نتیجه آن دستیابی به فهرستی از مشکلات منطقه 17 بود. در مرحله سوم، در جریان مطالعه ای مقطعی، با توجه به نتایج مطالعه کیفی مرحله دوم، پرسشنامه بسته ای تدوین و نظرهای 525 نفر از ساکنان منطقه 17 به کمک آن اخذ شد. این مطالعه نشان داد که منطقه 17، که کوچکترین منطقه شهری با بیشترین تراکم جمعیت در شهر تهران است، به دلایل متعددی، با مشکلات وسیع تری نسبت به دیگر مناطق شهر تهران مواجه است. شرایط ویژه این منطقه سبب شده است که ساکنان آن با مشکلات خاصی دست به گریبان باشند. نتایج نهایی این بررسی نشان داد که مشکلات این منطقه برحسب اولویت عبارت اند از: اعتیاد، تراکم جمعیت و شلوغی، درآمد پایین، مشکلات ترافیکی، بیکاری، وضعیت نامناسب بهداشت محیط (به ویژه فاضلاب)، بی بندوباری و مفاسد اخلاقی، نا امنی و زیاد بودن جرایم، ساختار قدیمی، عبور راه آهن از منطقه، آلودگی صوتی ناشی از صدای قطار و هواپیما. در این پژوهش سعی شده است با کسب نظر از برنامه ریزان، سیاست گذاران و متولیان سازمانهای منطقه ای و فرامنطقه ای در مورد معضلات موجود و مقایسه فهرست به دست آمده با نظرها و نیازهای ساکنان منطقه، ضمن بازبینی برنامه های جاری و ارزیابی عملکرد سیستم های موجود، توجه مسئولان امور به بررسی ریشه های بروز این مسایل در منطقه 17 جلب گردد تا این توجه به کشف و به کارگیری راهکارهای مناسب و مداخلات موثر منتهی شود."