زهرا نادری

یکی از چالش برانگیزترین حوزه های نوظهور، بحث واگذاری اختیار کشتن انسان با هوش مصنوعی در شرایط جنگی است که به مباحث حقوقی متعددی می انجامد. این نخستین بار است که دانش حقوق با پدیده ای مواجه می شود که هرچند ساخته دست بشر است، اما برعکس تمامی پیشرفت های علمی صنعتی تحقق یافته در طول تاریخ، در تفکر و تصمیم گیری مستقل از بشر است و ممکن است پس از طی مراحلی حتی سازنده و خالق سیستم نیز قادر به درک چگونگی عملکرد یا مهار آن نباشد؛ ازاین رو، نوشته حاضر، به این بحث می پردازد که در شرایطی که اسلحه هوش مصنوعی منجر به قتل غیرنظامیان و جنایت جنگی شده، دیوان کیفری بین المللی برای اعمال مسئولیت کیفری مستقیم و همچنین دکترین مسئولیت فرمانده با چه مسائلی مواجه است و برای تفوق بر این مشکلات، چه اقداماتی باید انجام شود. پژوهش حاضر، به روش اسنادی و با رویکردی توصیفی تحلیلی پیش رفته و به این نتیجه رسیده است که با توجه به ظهور مفهومی به نام شکاف در مسئولیت، که ناشی از ذات منحصربه فرد هوش مصنوعی است، مقررات فعلی اساسنامه درخصوص آن نارسایی دارد و جامعه بین المللی باید برای تطبیق با شرایط جدید، سازندگان را ملزم به ارائه شفافیت حداکثری کند؛ همچنین تولید برخی از انواع هوش مصنوعی را ممنوع کند؛ و درنهایت درباره کشتار احتمالی ناشی از به کارگیری سلاح هوش مصنوعی با قابلیت خودبهبودی پس از تولید، اساسنامه دیوان را اصلاح کند و صراحتاً و انحصاراً قواعد مسئولیت کیفری را طوری مشخص کند که وجود سلاح هوش مصنوعی منجر به بی کیفرمانی نشود.

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی اجرای برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر روی نگرش به خلاقیت و انگیزه پیشرفت دانش آموزان دختر شهر اصفهان در سال تحصیلی 96-97 است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر رده سنی 12 تا 14 ساله شهر اصفهان تشکیل می دهد که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای از میان کانون های پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهر اصفهان، 2 مرکز (یک مرکز به عنوان گروه آزمایش و مرکز دیگر به منظور گروه کنترل) به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس، از هر یک از این مراکز تعداد 15 نفر از دانش آموزان به صورت تصادفی گزینش و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به منظور گردآوری داده ها ابتدا از پرسشنامه های نگرش نسبت به خلاقیت چارلز لی شیفر (1998) و انگیزش پیشرفت هرمنس (1970) استفاده شد. پایایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 61 / 0 و 79 / 0 محاسبه شد. در ادامه، برنامه آموزش فلسفه برای گروه آزمایش به مدت 15 جلسه یک ساعته (هر هفته 2 جلسه) آموزش داده شد. در پایان دوره نیز پرسشنامه های یادشده مجدداَ توسط هر دو گروه تکمیل شد. بنابراین، مقایسه میانگین نمره های نگرش به خلاقیت و انگیزه پیشرفت در گروه آزمایش و گواه با استفاده از تحلیل کوواریانس تحلیل شد و مبین تفاوت معناداری بود (001 / 0P<). به عبارتی، می توان اذعان داشت؛ اجرای برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر افزایش خلاقیت و انگیزه پیشرفت دانش آموزان تأثیر مثبتی داشته است. در همین راستا، با تدارک دوره های آموزشی فلسفه برای کودکان در مدارس کشور، امید است بتوان گامی در جهت ارتقای خلاقیت و انگیزه پیشرفت دانش آموزان برداشت.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی پیش­آیندهای رشد و تکامل پس­آسیبی (شکست رابطه­ی عاشقانه) از طریق مولفه­های اسناد شکست رابطه­ی عاشقانه و سنخ­های شخصیتی در دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. روش­کار: در این مطالعه­ی همبستگی از نوع تحلیل رگرسیون، 214 دانشجو (160 دختر و 54 پسر) که شکست در رابطه­ی عاشقانه را در فروردین 1389 تجربه کرده­اند از طریق نمونه­گیری گلوله برفی انتخاب و با استفاده از پرسش­نامه­های رشد و تکامل پس­آسیبی، اسناد شکست رابطه­ی عاشقانه و پرسش­نامه­ی شخصیتی فرم کوتاه نئو بررسی شدند. داده­ها از طریق نرم­افزار SPSS نسخه­ی 16 و با استفاده از آزمون­های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری تحلیل شدند. یافته­ها: نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری مشخص نمود که 22 درصد واریانس رشد و تکامل پس­آسیبی توسط متغیرهای پیش­بین (سنخ­های شخصیتی و اسنادهای شکست رابطه­ی عاشقانه) تبیین می­شود و در میان این متغیرهای پیش­بین، برون­گرایی، وجدانی بودن و اسناد شخصی، رشد و تکامل پس­آسیبی را پیش­بینی می­کنند. نتیجه­گیری: برون­گرایی، وجدانی بودن و اسناد شخصی موجب پختگی و رشد و تکامل فرد بعد از قطع رابطه، می­شوند

هدف : هدف پژوهش حاضر بررسی روایی، پایایی و ساختار عاملی مقیاس تنیدگی پس از زایمان ( PSS ) بود. روش : در پژوهش همبستگی حاضر، 142 زن وضع حمل کرده از میان تمامی زنان وضع حمل کرده زایشگاه دولتی زینبیه و بخش زنان و زایمان چند بیمارستان خصوصی (اردیبهشت، فرهمندفر، شفا و پارس) شهر شیراز در سال 1389 در هفته نخست پس از زایمان به روش نمونه گیری دردسترس هدف مند انتخاب شدند. ملاک ورود، نداشتن سابقه بیماری های روانی و جسمانی بود. برای گردآوری داده ها نسخه 65گویه ای مقیاس تنیدگی پس از زایمان ( PSS )، مقیاس عزت نفس روزنبرگ ( RSES )، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده ( MSPSS ) و پرسش نامه افسردگی بک (ویرایش دوم) ( BDI-II ) به کار رفت. تجزیه و تحلیل داده ها به روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل عامل اکتشافی انجام شد. یافته ها : بررسی ساختار عاملی PSS با روش چرخش واریماکس دو عامل «نگرانی هایی درباره کسب نقش مادری و تغییرهای بدنی منفی» و «نگرانی هایی درباره نبود حمایت اجتماعی» را به دست داد که روی هم 98/48 درصد واریانس مقیاس را تبیین کردند. هم سانی درونی کل مقیاس و عامل های دوگانه بیان گر پایایی بالای مقیاس بود. ضریب روایی واگرای این مقیاس با RSES و MSPSS و ضریب هم گرای آن با BDI-II تأیید شد. نتیجه گیری : یافته ها بیان گر روایی و پایایی مناسب PSS در زنان جامعه شهری ایرانی برای ارزیابی ادراک های تنیدگی پس از زایمان است.

اهداف: آموزش کارکنان می تواند در کسب تجربه و بهبود عملکرد افراد موثر باشد و همچنین می تواند با دربرداشتن پیشرفت استراتژیک، تضمین کننده بقا و کمال در سازمان باشد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی نقش آموزش ضمن خدمت بر کارآیی کارکنان آموزش ­دیده از دیدگاه کارشناسان شاغل در ستاد دانشگاه علوم پزشکی اراک بود. روش­ها: این مطالعه مقطعی- تحلیلی روی 126 نفر از کارشناسانی که دوره های آموزش ضمن خدمت را طی سال­های 1380 تا 1385 در ستاد دانشگاه علوم پزشکی اراک گذرانده بودند، انجام شد. ابزار جمع­آوری اطلاعات پرسش­نامه پایا و روا و مشتمل بر سوالات کارایی، رضایت، مهارت و توانمندی شغلی بود. داده­ها با استفاده از آزمون­های آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک­طرفه و آزمون ضریب همبستگی پیرسون به کمک نرم­افزار SPSS 11.5 تحلیل شد. یافته­ها: رابطه معنی­داری بین دوره های آموزشی ضمن خدمت با کارایی، رضایت شغلی، مهارت شغلی و توانمندی شغلی به دست آمد (001/0> p ). بین میانگین نمرات کارایی، رضایت شغلی و مهارت شغلی و توانمندی شغلی در سطوح سه گانه سن (48/0= p )، سطوح تحصیلات (241/0= p ) و سطوح سابقه کار (218/0= p ) ارتباط معنی­داری وجود نداشت . نتیجه­گیری: از دیدگاه کارشناسان، دوره های آموزش ضمن خدمت موجب ارتقای سطح کارآیی کارکنان می­شود. لازم است در آموزش ضمن خدمت، علاوه بر توجه به ارتقای مهارت و کارآیی شغلی کارکنان، پرورش ویژگی­های شخصیتی، تقویت فرهنگ سازمانی و منش آنان نیز مورد توجه قرار گیرد.