مجید ورمقانی

هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل معادلات ساختاری ارتباط بین جهت گیری راهبردی و نوآوری سازمانی با گرایش کارآفرینی در وزارت ورزش و جوانان ایران بود. روش پژوهش همبستگی و با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش تمامی کارکنان وزارت ورزش و جوانان کشور در سال 1398 به تعداد 890 نفر (569 مرد،321 زن) بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 490 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از 3 پرسشنامه استاندارد جهت گیری استراتژیک مورگان و استرانگ (2003)، پرسشنامه نوآوری سازمانی ناسوشن و همکاران (2011) و پرسشنامه گرایش کارآفرینانه مورگان و هاگس (2007) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد جهت گیری استراتژیک و نوآوری سازمانی بر گرایش کارآفرینانه تأثیر معناداری دارند. خروجی های نرم افزار AMOS نشان دهنده مناسب بودن مدل ساختاری بود (میزان شاخص های 94/0=GFI،90/0= TLI ، 54/0= PNFI، 92/0= CFI و 078/0= RMSEA نشان دهنده برازش مدل ساختاری بودند). بر اساس نتایج پژوهش می توان اذعان داشت که سازمان هایی که جهت گیری راهبردی و نوآوری سازمانی را اتخاذ نمایند، بهت ر می-توانند فرص ت ه ای کارآفرینان ه ج ذاب را کش ف، ایج اد، ارزی ابی و اس تفاده کنن د، گرایش کارآفرینانه وزارت ورزش و جوانان و دیگر سازمان های ورزشی را ق ادر می سازد تا به طور مؤثر و کارآم د مزی ت رق ابتی را ایج اد و تجدید نمایند. همچنین در سازمان های ورزشی به مانند سایر سازمان ها، م ی ت وان فرآین دهای جهت گیری راهبردی را به کار برد تا ارزش ب الاتری را ب رای مدیران و مشتریان سازمان ایجاد کرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کیفیت زندگی و توانمندسازی روان شناختی سربازان وظیفه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی سربازان وظیفه نیروی انتظامی شهر بوکان در سال 1400-1399 بود که از طریق روش نمونه گیری در دسترس از بین افراد داوطلب واجد شرایط تعداد 30 نفر وارد مطالعه شده و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) و توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر (1995) بود. گروه آزمایش 10 جلسه 75 دقیقه ای تحت درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه وتحلیل داده های آماری با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و با نرم افزار SPSS نسخه ۲3 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر درمان مبتنی بر شفقت بر کیفیت زندگی و توانمندسازی روان شناختی معنادار بود (01/0>p). بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت درمان مبتنی بر شفقت روش مداخله ای مناسبی برای افزایش کیفیت زندگی و توانمندسازی روان شناختی سربازان وظیفه است. بنابراین به کارگیری این روش درمانی به تنهایی یا در ترکیب با سایر برنامه های مداخله ای می تواند موجب افزایش کیفیت زندگی و توانمندسازی روان شناختی سربازان شود.