آزاده عقیلی

مقدمه: هدف این پژوهش طراحی مدل مدیریت استعداد در ورزش کاراته ایران با رویکرد طرح های ترکیبی بود. روش پژوهش: روش پژوهش ترکیبی اکتشافی دومرحله ای از نوع ابزارسازی بود. روش پژوهش کیفی، مطالعه موردی کیفی و مشارکت کنندگان بالقوه شامل 12 نفر از کارشناسان و خبرگان ورزش کاراته و اساتید دانشگاهی مسلط به استعدادیابی با روش نمونه گیری گلوله برفی بودند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ورزشکاران، مدیران هیئت استانی، مدیران فدراسیون ها، استعدادیاب ها، داوران و مربیان ورزش کاراته بود که تعداد آن ها 500 نفر می باشد. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان 217 نفر در نظر گرفته شد و نمونه گیری به صورت تصادفی در دسترس در نظر گرفته شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و مدل معادلات ساختاری برای بررسی برازش مدل پژوهش استفاده گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که مقدار T مربوطه هر عامل تأثیر معناداری را دارد و تمامی چارچوب مدل مدیریت استعداد در ورزش کاراته ایران مورد تأیید قرار گرفت. همچنین عوامل نگهداشت با تأثیر 86/0 مهم ترین عامل در چارچوب مدل مدیریت استعداد در ورزش کاراته ایران می باشد. نتیجه گیری: بنابراین با توجه به ضرورت استعدادیابی در ورزش و به خصوص ورزش کاراته، به مدیران و دست اندرکاران ورزش کاراته، توصیه می شود که به هر یک از فاکتورهای شناسایی شده در خصوص استعدادیابی در ورزش کاراته توجه نمایند.