پیغام حیدرپور

مقدمه: هدف پژوهش حاضر رابطه استرس ادراک شده و نگرش های ناکارآمد با سلامت روانی زنان شاغل علوم پزشکی کرمانشاه بود. روش مطالعه: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه زنان شاغل علوم پزشکی شهر کرمانشاه در سال 1400 بود. نمونه آماری نیز با استفاده روش نمونه گیری تصادفی تعداد 200 نفر از زنان شاغل انتخاب شدند. به دلایل مختلف از بین 200 نفر ازمودنی تعداد 5 نفر ریزش داشت و سپس تعداد نمونه های این پژوهش به 195 نفر رسید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه استرس ادراک شده و نگرش های ناکارآمد و سلامت روان بودند. نتایج: یافته ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین نگرش های ناکارآمد در زمینه های قطع ارتباط وطرد، خودگردانی مختل، محدودیت مختل، دیگرجهت مندی و گوش بزنگی با سلامت روان زنان شاغل رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه نگرش های ناکارآمد در زمینه های قطع ارتباط وطرد، خودگردانی مختل، محدودیت مختل، دیگرجهت مندی و گوش بزنگی زنان شاغل کمتر باشد از سلامت روانی بالاتری برخوردار خواهند بود. بین استرس ادراک شده با سلامت روان زنان شاغل رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه استرس ادراک شده زنان شاغل بیشتر باشد میزان با سلامت روان آنان نیز بیشتر خواهد بود. متغیرهای نگرش های ناکارآمد در زمینه گوش به زنگی، استرس ادراک شده، نگرش های ناکارآمد در زمینه خودگردانی مختل و نگرش های ناکارآمد در زمینه دیگر جهت مندی به ترتیب پیش بینی کننده سلامت روان در زنان شاغل می باشند. نتیجه گیری: یکی از جنبه های اثر گذار اجتماعی مؤثر بر سلامت زنان شاغل، حرفه و شغل م ی باش د ک ه پرداختن به آن حائز اهمیت بوده و جای بحث دارد. همان طور که میدانیم عوام ل ش غلی تأثیر گذار بر سلامت میتواند باعث بروز خستگی های شغلیِ فرد شاغل گ شته و ای ن ب ه نوبه خود باعث تأثیرات منفی به سزایی در سایر زمینه های زندگی اعم از اجتماعی، ف ردی و خانوادگی گردد.

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس بر استرس شغلی بهورزان شهرستان بوئین زهرا در سال 1399 به روش مداخله ای صورت پذیرفت. کلیه بهورزان شهرستان بوئین زهرا که معیار ورود به مطالعه را داشتند پرسش نامه استاندارد استرس شغلی رایس را تکمیل کردند. پس از انتخاب گروه مداخله و کنترل به روش تخصیص تصادفی، گروه کنترل 3 جلسه 3 ساعته مدیریت استرس دریافت نمودند، پرسش نامه مجدد دوماه بعد از اتمام مطالعه برای شرکت کنندگان تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون های ویلکاکسون و با سطح معنی داری 0.05% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان دهنده کاهش نمرات استرس در گروه آزمون بود که این تفاوت در همه ابعاد استرس شغلی دیده می شود. همچنین نمرات استرس شغلی در گروه آزمون در همه حیطه ها در دوره پیگیری نسبت به زمان قبل از مداخله کاهش آماری معناداری داشته است که این کاهش در مورد گروه کنترل وجود ندارد. با توجه به اهمیت کاهش استرس شغلی در افزایش بهره وری افراد، آموزش مدیریت استرس با استفاده از الگوهای آموزشی خاص برای کلیه پرسنل شاغل در سیستم بهداشت و درمان توصیه می شود.

زمینه تحقیق و هدف: هدف از این مطالعه، تبیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر تاب آوری ، خودکارامدی شغلی و اشتیاق شغلی زنان شاغل بود. روش مطالعه: طرح مورد مطالعه این پژوهش، نیمه آزمایشی است. حجم نمونه 40 نفر بود که از جامعه مذکور، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.20 نفر به گروه آزمایش و 20 نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. ابزار های پژوهشی مورد استفاده خودکارامدی شغلی شرر (1982)، تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و اشتیاق شغلی اترخت (2002) بود. گروه آزمایش در طول یازده جلسه، هرجلسه به مدت 90 دقیقه آموزش مثبت اندیشی دریافت کردند. برای بررسی داده ها از تحلیل کواریانس چند متغیره و یک متغیره جهت اثبات فرضیه ها استفاده شد. نتایج: یافته ها حاکی از آن بود که آموزش مثبت اندیشی موجب افزایش خودکارامدی شغلی ، تاب آوری و اشتیاق شغلی زنان شاغل گروه مداخله و بعد آموزش و بعد از سه ماه آموزش شده است. بحث و نتیجه گیری: بنابراین آموزش مثبت اندیشی برنامه ای است که سودمندی های آن در پژوهشهای متعدد به اثبات رسیده است و یافته های پژوهش حاضر نیز حاکی از آنند که از رهگذر آموزش مثبت اندیشی می توان به ارتقاء خودکارامدی شغلی ، تاب آوری و اشتیاق شغلی زنان شاغل همت گماشت.

زمینه تحقیق و هدف: هدف از این پژوهش، بررسی رابطه امید به زندگی، احساسات مثبت و بهزیستی روانی با تاب آوری دربین سالمندان شهر کرمانشاه بود. روش مطالعه: پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی و در روش اجرا از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل سالمندان تحت پوشش مرکز جامع سلامت امام خمینی شهر کرمانشاه به تعداد 158 نفر در سال 1399 بود. نمونه آماری با استفاده از فرمول حجم نمونه مورگان 120 نفر می باشد که با توجه به احتمال ریزش نمونه ها بدلیل اینکه آزمودنی ها سالمند می باشند و ممکن است همکاری برای تکمیل پرسشنامه صورت نگیرد تعداد 113 نفر انتخاب گردید. پرسشنامه های مورد استفاده این پژوهش، بهزیستی روانی ریف (1994) احساسات مثبت وینر (1985)، امید به زندگی اشنایدر (1998) و تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. نتایج: یافته ها نشان داد رگرسیون پیش بینی تاب آوری سالمندان از روی متغیرهای امید به زندگی، احساسات مثبت و بهزیستی روانی معنی دار می باشد (0001/0>p و 52/32=F). متغیر امید به زندگی با ضریب بتای 34/0، متغیر احساسات مثبت با ضریب بتای 32/0 و متغیر بهزیستی روانی با ضریب بتای 28/0 می توانند به طور مثبت و معنی داری تاب آوری سالمندان را پیش بینی کنند. بین امید به زندگی با تاب آوری سالمندان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (0001/0= p و 61/0 = r). بین احساسات مثبت با تاب آوری سالمندان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (0001/0= p و 58/0 = r). بین بهزیستی روانی با تاب آوری سالمندان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (0001/0= p و 49/0 = r). بحث و نتیجه گیری: تاب آوری بخشی از توانایی یک انسان است که با استفاده از آن می تواند شرایط نامطلوب را پشت سرگذاشته و به نحو مناسبی از توانایی سازگاری خود برای فرونشاندن قدرت تخریب آنها استفاده می کند، سالمندانی که عوامل متعددی ازجمله ساختار روانی و وضعیت روان شناختی، هیجانات مثبت و منفی، توانمندی انطباق با شرایط محیطی و پیرامون، ژنتیک، سطح و کیفیت زندگی و... بر میزان امید به زندگی، احساسات مثبت و بهزیستی روانی سالمندان تاثیرگذار هستند.