سید امیر اجاق

هدف مطالعه حاضر نیز بررسی مسئولیت اجتماعی سازمان های ورزشی در ایران در زمان شیوع ویروس کرونا از طریق شبکه های اجتماعی بود. روش تحقیق از نوع تحقیقات اکتشافی (کیفی و کمی) بود که به همین سبب از نمونه گیری هدفمند استفاده شد و در میان سازمان های ورزشی ۲۴ سازمان انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق مطالعه اسناد و مستندات سازمان های ورزشی در حوزه مسئولیت اجتماعی بود. تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق با استفاده از روش تحلیل محتوا در دو بعد کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بخش کمی نشان می دهد که سازمان های ورزشی در زمان بحران و برای آگاه کردن مردم بیشتر از فضای وب سایت به نسبت بهره برده اند. نتایج در بعد کیفی نیز حاکی از آن است که سازمان های ورزشی برای ایفای نقش مسئولیت اجتماعی بیش از هرچیزی بر رعایت پروتکل های بهداشتی و کمک های عام المنفعه تمرکز داشته اند. بنابراین، نتایج تحقیق بصورت کلی نشان می دهد که سازمان های ورزشی در ایران در زمان شیوع کرونا ویروس از مقوله مسئولیت اجتماعی غافل نبوده بلکه تسلط بر شبکه های اجتماعی و استفاده بهینه از آن را ترویج نموده اند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مسئولیت اجتماعی باشگاه بر نیات رفتاری هواداران استقلال با ملاحظه نقش میانجی هویت تیمی است. روش پژوهش حاضر توصیفی – پیمایشی بوده و بر اساس هدف از نوع مطالعات کاربردی می باشد. روش نمونه گیری نیز به صورت غیراحتمالی، داوطلبانه و دردسترس متشکل از هواداران باشگاه استقلال بود که برآورد حجم نمونه آن با استفاده از نرم افزار SPSS Sample power مبتنی بر اهداف و فرضیات پژوهش صورت پذیرفت، در نهایت 303 نفر در نظر گرفته شدند تا به پرسشنامه های استاندارد استفاده شده مسئولیت اجتماعی در ورزش (ژانگ، 2012)، هویت تیمی (کیم و همکاران، 2019) و نیات رفتاری (کانزل و یاسیم، 2007) جهت بررسی فرضیات تحقیق پاسخ دهند. شایان ذکر است اعتبار و پایایی ابزارها در قالب بخش های مختلف اعم از روایی صوری و محتوایی از منظر صاحبنظران حوزه ی مدیریت ورزش و نیز آزمون های آماری همچون نسبت خصیصه متفاوت – خصیصه یکسان، متوسط واریانس استخراج شده، آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل های آماری نیز با استفاده از دو نرم افزار SPSS 22 و Smart PLS 3 انجام پذیرفتند. یافته ها حکایت از اثرگذاری مثبت و معنادار مسئولیت اجتماعی باشگاه و هویت تیمی هواداران بر نیات رفتاری آنان داشت. همچنین هویت تیمی نیز تحت تأثیر مسئولیت اجتماعی باشگاه قرار داشت. از طرفی نیز نقش هویت تیمی به عنوان میانجی جزئی به صورت معنادار مورد تأیید قرار گرفت.