پریسا جافری

هدف پژوهش حاضر تحلیل محتوای کمی و روند مقالات چاپ شده حوزه رسانه در ورزش در نشریات علمی پژوهشی ایران بود. بدین منظور ، تمامی مقالات چاپ شده در نشریات علمی پژوهشی مدیریت ورزشی و پایگاه اطلاعات علمی (جهاد دانشگاهی ایران) مورد بررسی قرار گرفت که در نهایت 51 مقاله در زمینه رسانه های ورزشی به چاپ رسیده بود. ابزار مورد استفاده چک لیست کدکذاری شده از محتوای مقالات بود که جهت روایی آن از متخصصان مدیریت ورزشی و برای اطمینان از پایایی آن از دو کدگذار استفاده شد و بعد از توافق نهایی، تجزیه و تحلیل روی آنها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کای اسکوئر) انجام گرفت. یافته ها نشان داد درسال 1398 بیشترین مقالات در این حوزه چاپ شده (25/37 درصد) است و بیشتر تحقیقات با رویکرد کاربردی انجام گرفته است (35/82 درصد)، روش تحقیق بیشتر مقالات نیز به صورت کمی و پیمایشی (7/64 درصد) بود و اکثر مقالات با روش های آماری مقایسه ای و تی (66/16 درصد) انجام شده اند. اکثر نویسندگان از متخصصان دانشگاهی بودند (5/21 درصد) و تلویزیون بیشترین حوزه تحقیقاتی در رسانه ها(37/31 درصد) را داشت. نتایج آزمون کای اسکوئر نشان داد بین تعداد مقالات چاپ شده در حوزه رسانه ورزشی با توجه به نوع رسانه و بین تعداد مقالات چاپ شده در حوزه رسانه ورزشی با توجه به روش های تجزیه و تحلیل داده ها تفاوت معنی داری وجود دارد که نشان دهنده ی گستردگی رسانه ورزشی در پژوهش و تحقیق است.

پژوهش حاضر با هدف مدل سازی عوامل مؤثر بر توسعه گردشگری ورزشی کوهستان با تمرکز بر نوآوری به انجام رسید. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه اساتید و متخصصان مدیریت ورزشی دانشگاه های دولتی در تهران، مدیران ورزشی هیات های کوهنوردی و متخصصان گردشگری استان تهران بودند. با توجه به محدودیت های موجود در انتخاب جامعه آماری، کل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند که 100 پرسشنامه جمع آوری شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد کاسکر بود. روایی پرسشنامه پس از ترجمه به تأیید ده نفر از اساتید متخصص در حوزه مدیریت ورزشی رسید و پایایی آن توسط ضریب آلفای کرونباخ برای متغیر محیط (84/0)، متغیر توسعه (91/0) و برای متغیر نوآوری (93/0) به دست آمد که نشان دهنده ی پایایی بالای پرسشنامه است. تحلیل داده ها در دو سطح مورد بررسی قرار گرفت. از آمار توصیفی برای توصیف ویژگی های جمعیت شناختی و در قسمت آمار استنباطی از آزمون مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار پی ال اس استفاده شد. نتایج مدل تحقیق نشان داد که مسیر توسعه به نوآوری با ضریب اثر استاندارد (58/0) بیشترین اثر را در بین متغیرها داشت. مسیر محیط به توسعه با ضریب اثر استاندارد (53/0) بعد آن قرار گرفت و مسیر محیط به نوآوری با ضریب اثر استاندارد (41/0) کمترین تأثیر را در بین سایر متغیرها داشت. نتایج این مطالعه می تواند بستری برای مدیران ورزشی، گردشگری، تورلیدرها و سایر ارگان های مختلف که با کوهستان ها سر و کار دارند، فراهم کند تا بتوانند با توجه به محیط، توسعه و نوآوری برنامه ریزی مدونی برای اشتغال زایی و درآمدزایی بیشتر در حوزه گردشگری کوهستان انجام دهند.