آتوسا اسکندری

برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک موضوع مهمی برای پژوهشگران و مدیران به شمار می رود. یکی از پرسشهای بنیادی در این حوزه این است که موفقیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک از چه عواملی متأثر است. این پژوهش برای پاسخ گویی به این پرسش انجام شده است. پژوهش حاضر در بین سازمان های دولتی شهر بوشهر انجام شده و نقش دو متغیر عدم اطمینان محیطی و فرآیند برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک را بر روی موفقیت برنامه ریزی این سیستم ها مورد بررسی قرار داده است. مدل مفهومی پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری آزمون شد. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از 66 سازمان دولتی نشان می دهد تأثیر فرآیند برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک بر روی موفقیت برنامه ریزی این سیستم ها به طور مستقیم مورد تأیید قرار گرفته است، اما تأثیر مستقیم عدم اطمینان محیطی بر روی موفقیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک رد شده و رابطه غیرمستقیم این دو متغیر از طریق تأثیرگذاری بر فرآیند برنامه ریزی مورد تأیید قرار گرفت.

در جهان پیچیده سازمان های امروزین، مدیریت بیش از هر زمان دیگری در میان چهار عامل کلیدی موفقیت سازمان ها(نیروی کار، سرمایه، مواد اولیه و مدیریت) برجسته می نماید. در حالی که سرمایه به دنبال سودآوری بیشتر، قاره به قاره ره می پیماید و تحولات تکنولوژیکی بشر از اهمیت مواد اولیه و نیروی کار کاسته است، آنچه که در صحنه های رقابت جهانی نقش تعیین کننده ای ایفا می نماید مدیریت است. مبتنی بر نقش والای مدیریت در توسعه و پیشرفت امور، ضرورتی بنیادین برای تحقیق و تفحص در این زمینه فراروی سازمان ها و محققان قرار داده شده است....

در یکی از تقسیمات ریسک، ریسک را به دو قسمت سیستماتیک (بازاری) و غیرسیستماتیک (غیر بازاری) تقسیم می کنند. این تقسیم بندی بیشتر در مورد اوراق مالی مصداق پیدا می کند و در پژوهش حاضر نیز مورد کندوکاو قرار گرفته است. خطراتی که یک شرکت برای به دست آوردن بازده بیشتر با آن رو به روست، از طرفی به شرایط جامعه و بازار به صورت کلی (تحولات سیاسی، شرایط اقتصادی، آشوب و جنگ، دوران های اقتصادی و...) و از طرف دیگر، به وضعیت داخلی شرکت نظیر مدیریت شرکت، قیمت محصول، مسائل بازاریابی، مسائل حقوقی، وضعیت سرمایه و... بستگی دارد.

یکی‌ از الزامات‌ اساسی‌ برای‌ ره‌ پیمودن‌ به‌ سمت‌ توسعه‌ و پیشرفت‌، توجه‌ به‌ سرمایه‌ وسرمایه‌گذاری‌ است‌ و در لوای‌ سرمایه‌گذاری‌ است‌ که‌ امور دیگر مانند افزایش‌ تولید، افزایش‌رفاه‌ و ایجاد اشتغال‌ محقق‌ خواهد گردید. بورس‌ اوراق‌ بهادار، یکی‌ از عناصر اصلی‌ در بازار سرمایه‌ هر کشور است‌ و شاخص‌ قیمت‌ به‌عنوان‌ یکی‌ از ابزارهای‌ اصلی‌ در جهت‌ شناسایی‌ بورس‌ به‌ شمار می‌رود. مقاله‌ حاضر در راستای‌اهمیت‌ شاخص‌ قیمت‌ بازار بورس‌، به‌ توضیحاتی‌ در این‌ زمینه‌ پرداخته‌ است‌. از جمله‌موضوعاتی‌ که‌ مورد بررسی‌ قرار گرفته‌اند، جلوه‌های‌ اهمیت‌ شاخص‌ قیمت‌، چگونگی‌ محاسبه‌شاخص‌ قیمت‌، تاریخچه‌ شاخص‌ قیمت‌ بورس‌ در ایران‌ و جهان‌ می‌باشد و پس‌ از آن‌ برای‌مقایسه‌ وضعیت‌ شاخص‌ قیمت‌ کل‌، شاخص‌ مالی‌، شاخص‌ صنعت‌ از حیث‌ میانگین‌ نرخ‌تغییرات‌ و میزان‌ نوسان‌ آنها، به‌ تدوین‌ 4 فرضیه‌ و سنجش‌ آنها اقدام‌ گردیده‌ است‌. نتایج‌ پژوهش‌ حاکی‌ از آن‌ است‌ که‌ میانگین‌ نرخ‌ تغییرات‌ روزانه‌ شاخص‌ کل‌، مالی‌ و صنعت‌با یکدیگر یکسان‌ است‌ و نوسان‌پذیری‌ (انحراف‌ معیار) نرخ‌ تغییرات‌ شاخص‌ مالی‌ و صنعت‌نیز مساوی‌ است‌، اما نوسان‌ پذیری‌ (انحراف‌ معیار) نرخ‌ تغییرات‌ شاخص‌ مالی‌، بیشتر ازشاخص‌ کل‌ قیمت‌ در بورس‌ تهران‌ می‌باشد.

در پژوهش‌ حاضر، دو دسته‌ متغیر شناسایی‌ شده‌ و در فرضیه‌، ارتباط مثبت‌ و معناداراین‌ دو دسته‌ متغیر دنبال‌ گردیده‌ است‌. این‌ دو دسته‌ متغیر، شامل‌ متغیر توسعه‌ و متغیر امکانات‌زیربنایی‌ و اجتماعی‌ می‌باشند. بدین‌ مفهوم‌ که‌ استان‌هایی‌ که‌ امکانات‌ زیربنایی‌ و اجتماعی‌بیش‌تری‌ دارند، از حیث‌ متغیر توسعه‌ نیز وضعیت‌ بهتری‌ خواهند داشت‌. در بیان‌ نظری‌ این‌مسئله‌ می‌توان‌ گفت‌ که‌ مناطقی‌ که‌ از امکانات‌ زیربنایی‌ و اجتماعی‌ بیش‌تری‌ برخوردارند، اگرعوامل‌ بازدارنده‌ای‌ وجود نداشته‌ باشد، باید از حیث‌ متغیرهای‌ توسعه‌ نیز در جایگاه‌ بالاتری‌قرار گیرند. با استفاده‌ از این‌ دو دسته‌ متغیر، با روش‌ آماری‌ تاکسونومی‌، استان‌های‌ کشوررتبه‌بندی‌ گردیده‌اند و پس‌ از آن‌ به‌ وسیله‌ ضریب‌ هم‌ بستگی‌ گاما، ارتباط بین‌ رتبه‌ها به‌ دست‌آمده‌ است‌. ضریب‌ هم‌ بستگی‌ بین‌ رتبه‌ها در پژوهش‌ حاضر، 50 درصد به‌ دست‌ آمده‌ که‌ ازلحاظ آماری‌ و با آزمون‌ T-Test کاملا معنادار می‌باشد.