فاطمه مهناز مشایخ

بزهکاری نوجوانان یک پدیده اجتماعی در حال گسترش است که به شکل های مختلف در جامعه رخ می دهد . بنابرین توجه به این پدیده از اهمیت به سزایی برخوردار است. در این راستا هدف پژوهش حاضر مقایسه ابرازگری هیجان، سیستم های بازداری/ فعال ساز رفتاری و عدم تحمل بلاتکلیفی در نوجوانان بزهکار و عادی شهر تهران بود. این مطالعه از نوع علی مقایسه ای بود و جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان شهر تهران بودند. نمونه گیری در این پژوهش به صورت هدفمند بود و با این روش 60 نفر (30 نفر نوجوان بزهکار و 30 نفر نوجوان عادی) انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ابرازگری هیجانی (کینگ و امونز، 1990)، مقیاس سیستم های بازداری / فعال ساز رفتاری ( BIS/ BAS ) ( کارور و وایت، 1994) و مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (فریستون و همکاران، 1994)، جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج این بررسی نشان داد ابرازگری هیجان، سیستم های بازداری/ فعال ساز رفتاری و عدم تحمل بلاتکلیفی در نوجوانان بزهکار و عادی متفاوت است (05/0 P< ). این یافته ها بیان می کند که ابرازگری هیجان، سیستم های بازداری/ فعال ساز رفتاری و عدم تحمل بلاتکلیفی از متغیرهای تاثیرگذار بر بزهکاری نوجوانان است. بر این اساس آموزش های روانشناختی می تواند در جهت تعدیل ویژگی های شخصیتی و همچنین بزهکاری نوجوانان استفاده شود .

هدف پژوهش حاضر مقایسه مشکلات رفتاری (اختلال سلوک، مشکلات توجه-ناپختگی، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب-گوشه گیری) در کودکان طلاق و عادی بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسه ای؛ و جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر و پسر متوسطه اول (13-15سال) خانواده های طلاق و عادی شهرستان رباط کریم در سال تحصیلی 97-96 مدارس عادی بود. نمونه 120 نفر نوجوان طلاق و عادی بود، به گونه ای که هرگروه شامل60 نفر (30 دختر و 30 پسر)، بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه کوای پترسون (RBPC)، فرم معلم ساخته استفاده شد. تحلیل داده ها استفاده روش تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) نشان داد که مشکلات رفتاری در خرده مقیاس های اختلال سلوک، مشکلات توجه-ناپختگی، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب-گوشه گیری در فرزندان خانواده های طلاق به طور معناداری بالاتر از فرزندان خانواده های عادی بود.