محمد شاهوردی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش خودآگاهی هیجانی، تفکر ارجاعی و سرزندگی ذهنی در پیش بینی بازگشت به اعتیاد در زنان مصرف کننده مواد مخدر بود. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش زنان مصرف کننده مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز کاهش آسیب گذری و سرپناه شبانه شهر تهران منطقه 12 بودند. از بین آن ها تعداد 60 نفر که حداکثر مدت دو هفته در ترک بودند به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه های بازگشت به اعتیاد (رایت، 1993)، خودآگاهی هیجانی (گرنت و همکاران، 2002)، تفکر ارجاعی (ارینگ، 2010) و سرزندگی ذهنی (رایان و فردریک، 1997) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان استفاده شد. یافته ها نشان داد بازگشت به اعتیاد با تفکر ارجاعی (افکار منفی تکراری، ناکارآمدی ادراک شده و تسخیر ظرفیت روانی) رابطه مثبت و معنادار و با خودآگاهی هیجانی (بازشناسی، شناسایی، ارتباط، حل مسئله، محیط گرایی) و سرزندگی ذهنی رابطه منفی و معنادار دارد (05/0 P< ). همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که بازشناسی (38/0-)، ارتباط (20/0-)، حل مسئله (26/0-)، افکار منفی تکراری (22/0)، ناکارآمدی ادراک شده (40/0)، تسخیر ظرفیت روانی (31/0) و سرزندگی ذهنی (38/0-) بازگشت به اعتیاد را پیش بینی می کنند. با توجه به نقش خودآگاهی هیجانی، تفکر ارجاعی و سرزندگی ذهنی در پیش بینی بازگشت به اعتیاد در زنان مصرف کننده مواد مخدر، اجرای کارگاه های آموزشی بر مبنای این مفاهیم به افراد در حال ترک مواد مخدر ضروری به نظر می رسد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه مشکلات رفتاری (اختلال سلوک، مشکلات توجه-ناپختگی، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب-گوشه گیری) در کودکان طلاق و عادی بود. روش پژوهش از نوع علی-مقایسه ای؛ و جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر و پسر متوسطه اول (13-15سال) خانواده های طلاق و عادی شهرستان رباط کریم در سال تحصیلی 97-96 مدارس عادی بود. نمونه 120 نفر نوجوان طلاق و عادی بود، به گونه ای که هرگروه شامل60 نفر (30 دختر و 30 پسر)، بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه کوای پترسون (RBPC)، فرم معلم ساخته استفاده شد. تحلیل داده ها استفاده روش تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) نشان داد که مشکلات رفتاری در خرده مقیاس های اختلال سلوک، مشکلات توجه-ناپختگی، پرخاشگری اجتماعی و اضطراب-گوشه گیری در فرزندان خانواده های طلاق به طور معناداری بالاتر از فرزندان خانواده های عادی بود.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی زوج درمانی تلفیقی بر بخشودگی زناشویی زوجین بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر زنجان در سال 1397 تشکیل دادند . نمونه پژوهش شامل 20 زوج (40 نفر) بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 زوج) و کنترل (10 زوج) قرار گرفتند. برای بررسی بخشودگی زناشویی، از مقیاس سنجش« بخشودگی» در خانواده پولارد و همکاران (1998) استفاده شد. زوجین گروه آزمایش طی 8 جلسه زوج درمانی تلفیقی را دریافت نمودند، در حالی که زوجین گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون، میانگین نمرات بخشودگی زناشویی زوجین در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به صورت معنی داری افزایش یافته است ( 01/0 P< ) . بنابراین، زوج درمانی تلفیقی در بهبود بخشودگی زناشویی زوجین موثر است.