مصطفی یزدی جوشقانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های رهبری تحولی و خدمتگذار با کارآفرینی سازمانی با نقش میانجیگری فراموشی سازمانی می باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه مدیران و کارکنان دانشگاه شیراز بود که با استفاده از جدول مورگان و از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی،288 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل چهار پرسشنامه؛ سبک رهبری تحول آفرین، سبک رهبری خدمتگذار، پرسشنامه فراموشی سازمانی و پرسشنامه کارآفرینی سازمانی بود که پس از محاسبه روایی وپایایی این ابزار، بین نمونه کارکنان و مدیران توزیع و جمع آوری گردید. نتایج پژوهش نشان داد که: بین سبک رهبری تحولی و سبک رهبری خدمتگذار مدیران، فراموشی سازمانی و کارآفرینی سازمانی کارکنان رابطه معنادار وجود دارد. تحلیل مسیر برای تعیین سهم میانجیگری فراموشی سازمانی نشان داد که فراموشی سازمانی نقش میانجیگری برای سبک رهبری تحولی ایفا نمی کند، اما میانجیگری مکمل بین سبک رهبری خدمتگذار و کارآفرینی سازمانی کارکنان می باشد. شاخص های کلی برازش نیز نشان دهنده تناسب مدل اجرا شده داشت. به طور کلی می توان گفت سبک رهبری تحولی و خدمتگذار مدیران دانشگاه شیراز، پیش بینی کننده مثبت و معنادار کارآفرینی سازمانی کارکنان دانشگاه، سبک رهبری تحولی مدیران دانشگاه شیراز، پیش بینی کننده مثبت و غیرمعنادار و سبک رهبری خدمتگذار مدیران دانشگاه، پیش بینی کننده مثبت و معنادار فراموشی سازمانی کارکنان دانشگاه بوده و همچنین سبک رهبری خدمتگذار هم به طور مستقیم و هم با میانجیگری فراموشی سازمانی به طور غیر مستقیم پیش بینی کننده کارآفرینی سازمانی کارکنان است.

مطالعه حاضر با هدف طراحی مدل برندسازی دانشگاهی و شناسایی پیشایندها و پیامدهای آن انجام گرفت. بر این اساس، از گفتمان پژوهش کیفی و روش فراترکیب نظریه ساز استفاده گردید. در این راستا با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی معتبر و مطالعات و پژوهش های مرتبط با برندسازی دانشگاهی، تعداد 42 مقاله انتخاب و محتوای آنها بصورت عمیق مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که پیشایندهای برندسازی دانشگاهی عبارتند از: اعتبار دانشگاه، میراث دانشگاه، کیفیت امور رفاهی دانشگاه، موقعیت جغرافیایی، فرهنگ و وضعیت مالی پایدار. همچنین کسب شهرت، بین المللی شدن، کسب مزیت رقابتی پایدار، تضمین کیفیت، کسب رتبه دانشگاهی برتر، تصویر جدید در محافل پیرامون، هویت سازی جدید، تحول فرهنگی و اجتماعی، و اثرات ملی و محلی، پیامدهای برندسازی دانشگاهی به شمار می روند. بنابراین چنین میتوان نتیجه گیری کرد که دانشگاهی که در مسیر برندسازی گام برمی دارد، منتظر افزایش شهرت ملی و بین المللیِ، سرآمدیِ اعضای هیات علمی و دانشجویان، اشتغال پذیری دانش آموختگان در بازار کار، دستاوردهای زیاد، استانداردهای علمی بالا، جذابیت، مزیت رقابتی پایدار، افزایش استقرار شرکتهای دانش بنیان و نوآورانه، افزایش کیفیتِ دانشجویان، اساتید، آموزش، خدمات، برنامه و زندگی دانشجویی، مرجعیت علمی و کسب جایگاه برتر در بازار و نظام های رتبه بندیِ معتبر دانشگاهی، ایجاد یک تصویر متمایز از دانشگاه، ارتقاءِ هویت و ارزش دانشگاه، تولید سرمایه های آموزشی، فرهنگی و اجتماعی، تنوع قومی، زبانی و فرهنگی در دانشگاه، کسب جایگاه بین المللی و دستیابی به استانداردهای جهانی، هم افزایی با برند شهری، موثر در رشد سیاسی و توسعه اقتصادی کشور خواهد بود

یکی از الزامات اساسی رهبری و مدیریت در جامعه اسلامی، داشتن بصیرت است. بصیرت موجب آگاهی و جهت گیریِ درست و منطقی در امور کاریِ مدیران اسلامی می گردد. بنابراین، مدیر اسلامی در تمام امور، باید بصیرتِ کافی داشته باشد. تأثیری که مدیر بصیر از لحاظ روانی بر مجموعه خود دارد، نقش تربیتی وی را بیش از پیش نمایان می سازد. ازاین رو تربیت مدیران لایق و بصیر یکی از مهم ترین مبانی فکری و دغدغه های جهان اسلام از ابتدای رسالت پیامبر اکرم بوده است و چنانچه مدیران اسلامی به درستی تربیت شوند و روش صحیح مدیریت را بیاموزند، بی تردید اهداف جامعه اسلامی در بسیاری از جهات محقق خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف ارائه الگویی تربیتی مبتنی بر بصیرت برای مدیران اسلامی، با بهره گیری از آموزه های اسلامی و با استفاده از آیات و روایات قرآنی به شیوه ای کیفی و روش تحلیل محتوای اسنادی با استفاده از نمون برگ گردآوری داده ها بررسی شده است. انسان بصیر برای تبدیل شدن به مدیرِ بصیر و یا به تعبیری مدیر بصیرت محور و اعمال مدیریتی اسلامی می تواند با بهره گیری از ابزارها و وسایل مدیریت در اسلام (که عبارتند از: ویژگی ها و ظرفیت های درونی، قوانین و مقررات و نیروی انسانی) به مدیری لایق و بصیر، همراه با ویژگی های اسلامی تبدیل شود که مصداق بارز مدیریت اسلامی مبتنی بر تربیت بصیرت محور است.