پونه قنبری

مقدمه:   امروزه اهمیت محیط زیست سالم و ضرورت تلاش برای حفظ آن بر کسی پوشیده نیست. حفاظت ازمحیط زیست کره زمین بدون مشارکت تمامی کشورها و مردم امکان پذیر نمی باشد. به همین دلیل در اسناد حقوقی بین المللی از جمله اعلامیه ریو، دستور کار 12 و ... بر اصل مشارکت عمومی در حفظ محیط زیست تأکید شده است. هدف:  هدف پژوهش حاضر ارائه مدل توسعه تمدن بوم شناختی و  محیط زیستی در ورزش می باشد . روش شناسی :  این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش نخبگان مدیریت ورزشی کشور آگاه به حوزه محیط زیست، برخی مدیران و کارشناسان سازمان های ورزشی از جمله مدیران وزارت ورزش و جوانان و همچنین فدراسیون های ورزشی بودند که تعداد آنان با توجه به تعداد 51 فدراسیون فعال در کشور، شامل 298 نفر بودند. با توجه به جدول حجم نمونه کوکران، تعداد 169 نفر بر اساس روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه پژوهش مشخص گردیدند. قلمرو جغرافیایی پژوهش:  قلمروی جغرافیایی تحقیق حاضر وزارت ورزش و جوانان است. یافته ها و بحث:   نتایج تحلیل نشان داد که اثر مستقیم توسعه بوم شناختی بر توسعه پایدار برابر با 36/0 و با توجه به مقدار(48/8t = ) در سطح 01/0 معنادار است. همچنین اثر مستقیم توسعه  محیط زیستی بر توسعه پایدار برابر با 29/0 و با توجه به مقدار(79/5t = ) در سطح 01/0 معنادار است. همچنین میزان واریانس تبیین شده توسعه پایدار در ورزش در این پژوهش برابر با 43/0 است که نشان می دهد 43 درصد از تغییرات توسعه پایدار در ورزش توسط متغیرهای موجود در مدل تبیین می گردد. نتیجه گیری:  در مسیر بهبود توسعه پایدار در ورزش می بایستی از ظرفیت های تمدن بوم شناختی و محیط زیستی در ورزش نهایت استفاده را داشت. بدون شک استفاده از تمدن بوم شناختی و محیط زیستی در ورزش می تواند بستر مهمی در جهت شکل گیری و ارتقا توسعه پایدار ایجاد گردد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر در بهبود قابلیت های فضاهای ورزشی در راستای توسعه امنیت شهری انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع پیمایشی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش همه اساتید دانشگاهی و مدیران برخی مکان های ورزشی خصوصی و دولتی شهر تهران بودند. ابزار پژوهش پرسش نامه پژوهشگرساخته ای بود که با توجه به نظریه پیشگیری از جرم ازطریق طراحی محیطی و نظرهای خبرگان طراحی شد. روش آماری شامل آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی و همچنین فرایند تحلیل سلسله مراتبیگروهی بود. همه تجزیه وتحلیل داده های پژوهش حاضر در نرم افزارهای اس. پی. اس. اس. و سوپردسیژن انجام شد. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که درمجموع، هشت عامل 482/84 درصد از واریانس کل سؤال ها را در برگرفتند. نتایج رتبه بندی نشان داد که عوامل نظارتی با نمره نرمال 318/0، مهم ترین عامل برای بهبود قابلیت های فضاهای ورزشی در راستای توسعه امنیت شهری بودند. همچنین، براساس نتایج، عوامل برنامه ای-فعالیتی با نمره نرمال 271/0 و عوامل دسترسی مربوط با نمره نرمال 234/0، دیگر عوامل برای بهبود قابلیت های فضاهای ورزشی در راستای توسعه امنیت شهری بودند. افزون براین، عوامل آسایش بصری و محیطی با نمره نرمال 045/0 کم اهمیت ترین عامل در مقایسه با سایر عوامل برای بهبود قابلیت های فضاهای ورزشی در راستای توسعه امنیت شهری بود.