محمد سمیعیانی

در عصر حاضر، رایانه و اینترنت به عنوان فناوری های جدید رسانه ای از جایگاه بالایی میان جوامع بشری و به تبع آن در کشورهای اسلامی برخوردارند؛ از جمله رویدادهای روزمره در بستر اینترنت و فضای مجازی، ارتباطات گسترده کاربران با یکدیگر است که با عنایت به اینکه اصل ارتباط با نامحرم در بستر فضای واقعی و ملموس از لحاظ شرعی واضح بوده و حدود آن نیز در شرع مشخص است؛ مسئله قابل تأمل در این پژوهش، تبیین دیدگاه فقه پیرامون ارتباط با نامحرم در بستر فضای مجازی بوده است.  با این وصف هدف از پژوهش حاضر، بررسی مقتضای تحریم ارتباط با نا محرم در فضای مجازی است. این پژوهش که به روش توصیفی صورت گرفته، پس از بررسی فرایند ارتباط و نحوه تعامل در محیط مجازی، انحا و صور معاشرت بیان شده را از دیدگاه فقه امامبه مورد فحص و بررسی قرار داده است.

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه آموزش سبک زندگی دین محور و ارتباط آن با سطح فرهنگ پذیری زوجین بوده است. این پژوهش توصیفی- همبستگی بوده و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی که شامل آزمون همبستگی پیرسون بوده، استفاده شده است. ابزار اندازه گیری در این جستار پرسشنامه ی محقق ساخته با روایی و پایایی مورد قبول و در سه محور واکنش مخاطبین، سطح ادراکات و بهبود رفتار بوده است که میان 103 نفر از مخاطبین حاضر(خانواده ی کارکنان نیروی انتظامی) در دوره های آموزشی ذکر شده که به شیوه ی تصادفی انتخاب شده بودند توزیع شد. مخاطبین گروه آزمایش، 6 دوره ی چهار ساعته برنامه ی آموزش گروهی را در بازه زمانی 9 ماهه دریافت نمودند که پس از پایان یافتن این ادوار، نتایج تحقیق موصوف نشان داد ارتباط عمیقی میان واکنش مخاطبین به آموزش های اجرا شده و ارتقا سطح معلومات آن ها با موضوع سبک زندگی دینی وجود دارد از سوی دیگر، میان تعالی سطح ادراکات و فرهنگ پذیری فراگیران همبستگی مثبتی وجود دارد؛ به طوری که می توان گفت دوره ی مذکور اثر بسزایی بر هویت فرهنگی مخاطبین ایجاد نموده است.

زمینه وهدف : قانون اساسی و قانون تشکیل نیروی انتظامی،پلیس را به عنوان ضابط مسئول اجرا بخشی از وظایف قوه قضائیه در قبال جرم و پیشگیری از آن معرفی کرده است. ازآنجایی که کیفیت تعامل و همکاری بین دو سازمان از شروط و ضرورت های اولیه پیشگیری از جرم است، این تحقیق با هدف آسیب شناسی تعامل دستگاه قضایی با نیروی انتظامی در پیشگیری از جرم انجام شده است. روش : این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بوده و جامعه آماری آن320 نفر، شامل کلیه مسئولان و کارشناسان خبره و مطلع پلیس پیشگیری و معاونت پیشگیری از جرم قوه قضائیه می باشند که از بین آنها با استفاده از جدول مورگان 175 نفربه عنوان حجم نمونه به روش تصادفی طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شدند. برای حصول روایی صوری و محتوایی سوال ها از نظر 15 نفر از خبرگان بهره گرفته و برای سنجش پایایی پرسشنامه از روش باز آزمایی استفاده شد و همبستگی بین نمرات حاصل از دوبار اجرای آزمون 86/0 به دست آمد. یافته ها : اجرای ماموریت مشترک پیشگیری از جرم توسط نیروی انتظامی و دستگاه قضایی با سطح همبستگی بالا و معناداری تابعی از استنباط هر دو نهاد از مفهوم پیشگیری است. همچنین نتایج آزمون های آماری نشان داد کارکنان دو دستگاه نگرش واحدی از مفهوم پیشگیری از جرم ندارند و دانش و نگرش پیشگیری از جرم در دو سازمان یکسان نیست. نتیجه گیری: در سطح شناختی و فرهنگ سازمانی موانع جدی برای تحقق ماموریت پیشگیری از جرم وجود دارد که از مصادیق آن می توان به نداشتن سند همکاری و  برنامه مشترک بین دو سازمان اشاره کرد.

زمینه و هدف: به منظور مصون سازی کاربران ایرانی در فضای مجازی، در سال های اخیر برخی شبکه های اجتماعی همچون فیس بوک و تلگرام از سوی مراجع ذی ربط کشورمان فیلتر شده اند؛ لیکن همچنان برخی از کاربران به انحاءمختلف و استفاده از ابزارهایی مانند فیلترشکن به استفاده از شبکه های فیلترشده می پردازند؛ پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سیاست گذاری فیلترشدن شبکه های اجتماعی بر احساس امنیّت عمومی کاربران انجام شده است.روش: تحقیق حاضر، به روش شبه آزمایشی انجام شد. روش گردآوری اطلاعات، میدانی و ابزار آن پرسش نامه محقق ساخته بود. جامعه آماری پژوهش کلّیه شهروندان 18 تا 65 سالِ ساکن در منطقه 22 تهران در سال 1395 به تعداد 402453 بود که درمجموع بر اساس فرمول کوکران، 384 نفر برای حجم نمونه انتخاب شد.یافته ها: استفاده از ابزاری مانند فیلترشکن و استفاده از سایت های غیراخلاقی و محتواهای نامطلوب در فضای مجازی می تواند بر احساس امنیّت هویتی، جمعی، فرهنگی و فکری کاربران تأثیر بگذارد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سیاست گذاری فیلترشدن شبکه های اجتماعی نه فقط منجر به افزایش امنیّت عمومی کاربرانی شده که از فیلترشکن استفاده نکرده اند، بلکه تااندازه ای در بخشی از کاربرانی که از فیلترشکن استفاده کرده اند، نیز موجبات احساس امنیّت عمومی را فراهم آورده است.

زمینه و هدف : هدف این تحقیق، شناسایی نقش مدیران در پیشگیری از تنیدگی شغلی کارکنان فراجا با محوریت سبک رهبری، جلب رضایتمندی کارکنان، مهارتهای ارتباطی و توجه به نیازهای سازمانی کارکنان است. روش : این تحقیق از نظر هدف کاربردی، و از نظر شیوه اجرا توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش تمام کارکنان ستاد فراجا هستند. حجم نمونه بر پایه جدول مورگان، 217 نفر محاسبه شد که با روش روش نمونه گیری احتمالی ساختارمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه محقق ساخته است که قبل از اجرا اعتبار (از طریق روش اعتیار سنجی محتوا و تایید 5 نفر روش شناس و نخبه) و پایایی آن (از طریق آلفای کرونباخ با ضریب پایایی (91%=α) تأیید، و داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : نتایج و یافته های تحقیق نشان می دهد که مهارتهای ارتباطی فردی سازمانی با بتای 147/0-=β، سبکهای مدیریتی با بتای 049/0-= β، رضایتمندی کارکنان از مدیران با بتای 157/0-= β، توجه مدیران به نیازهای سازمانی کارکنان با بتای 168/0-= β در تبیین تنیدگی شغلی کارکنان سهم معنی دار، اما منفی دارد. نتیجه گیری : بر اساس یافته های پژوهش، می توان این گونه نتیجه گرفت که تنیدگی شغلی کارکنان، ابعاد زیاد و پیچیده ای دارد و از علل و عوامل متعددی تأثیر می پذیرد و نقش فرماندهان و مدیران در سطح سازمان فراجا در این مسئله بسیار برجسته است که پیشنهادهای کاربردی نیز در پایان پژوهش در این زمینه ارائه شده است.