مینا شیخی گرجان

هدف:قضاوت حرفه ای حسابرس از عوامل کلیدی در هدایت صحیح حسابرسی است. برای اتخاذ تصمیم مناسب در این زمینه، حسابرس با در نظر گرفتن راهبرد تجاری، از مواردی همچون ویژگی های عملیاتی صاحبکار، میزان پیچیدگی و ساختار سازمانی نیز شناخت پیدا می کند، چرا که همه این موارد به صورت منطقی می تواند در اظهارنظر حسابرس تأثیر داشته باشد.هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین راهبرد تجاری و کیفیت حسابرسی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با در نظرگرفتن عوامل محیطی پژوهش است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، از نوع تحقیق کاربردی است. همچنین در این پژوهش با توجه به نوع داده ها و روش های تجزیه و تحلیل موجود، از روش داده های ترکیبی استفاده شده است. بدین منظور داده های 135شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1389 تا 1396 مورد مطالعه قرار گرفتند. در این پژوهش کیفیت حسابرسی با استفاده از معیارهای خروجی تابع عوامل محیطی پژوهش (با معیارهای خطای نوع اول و دوم، گزارش غیر مقبول جدید و کیفیت گزارشگری مالی) مورد سنجش قرار می گیرد. یافته ها:شواهد تجربی به دست آمده از آزمون فرضیه های تحقیق حاکی از آن است که خطای نوع اول، رابطه مستقیم و معنادار و خطای نوع دوم، رابطه منفی و معناداری با راهبرد تجاری دارد. همچنین نوع گزارش حسابرس و کیفیت گزارشگری مالی رابطه مستقیم و معناداری با راهبرد تجاری دارند. نتیجه گیری: نهایتاً نتایج این بررسی نکات مهمی را برای سرمایه گذاران و استفاده کنندگان گزارش های مالی فراهم می نماید . بدین مفهوم که تعیین کیفیت حسابرسی (یا فقدان آن) بدون شناخت محیط حسابرسی و کسب و کار شرکت ها ناقص بوده و در مباحث مربوط به تصمیم گیری باعث گمراهی خواهد شد. همچنین، سرمایه گذاران و استفاده کنندگان گزارش های مالی می توانند بینش و آگاهی خود را نسبت به کیفیت حسابرسی شرکت ها از طریق ایجاد ارتباطی منطقی با نوع راهبرد کسب و کار شرکت ها توسعه دهند.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر فشار کاری حسابرس بر کیفیت گزارشگری مالی با تأکید بر دوره تصدی حسابرس می باشد. جهت آزمون فرضیه های پژوهش نمونه ای متشکل از 110 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1390 تا 1395 انتخاب گردید،براساس فرضیه اول انتظار می رود که فشار کاری حسابرس بر کیفیت گزارشگری مالی تأثیر معناداری داشته باشد. نتایج نشان می دهد که فشار کاری حسابرس بر کیفیت گزارشگری مالی تأثیر معکوس و معناداری دارد. به عبارت دیگر با افزایش فشار کاری حسابرس کیفیت گزارشگری مالی کاهش می یابد، براساس فرضیه ی دوم انتظار می رود که دوره تصدی حسابرس بر رابطه بین فشار کاری حسابرس و کیفیت گزارشگری مالی تأثیر معناداری داشته باشد. نتایج نشان می دهد که دوره تصدی حسابرس بر رابطه بین فشار کاری حسابرس و کیفیت گزارشگری مالی تأثیر معناداری نداشته است. در نهایت در این پژوهش اثبات شد که هرچه فشار کاری حسابرس مستقل زیاد باشد کیفیت گزارشگری مالی کاهش می یابد و همچنین دوره تصدی این رابطه تحت تاثیر قرار می دهد.

با توجه به وجود مزایای مالیاتی، هزینه های درماندگی مالی و ورشکستگی، نظریه نمایندگی و سایر مزایا و هزینه ها، ساختار سرمایه شرکت بر روی ارزش آن اثرگذار خواهد بود.. ضمناً اندازه شرکت بر بسیاری از جنبه های عملیاتی واحد تجاری مؤثر می باشد.هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر اندازه شرکت بر رابطه بین ساختار سرمایه و ورشکستگی مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد.این تحقیق ازنظر هدف کاربردی و داده های آن کمی و ازنظر روش گردآوری داده ها از نوع توصیفی همبستگی است و در زمره تحقیقات اثباتی حسابداری می باشد . انجام این تحقیق در چهارچوب استدلال استقرایی صورت گرفت، و همچنین از نوع زمان اجرا پس رویدادی(اطلاعات گذشته ) می باشد.بین درجه اهرم مالی و ورشکستگی مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معناداری وجود دارد. بین نسبت بدهی بلندمدت و ورشکستگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معناداری وجود دارد. بین نسبت بدهی های کوتاه مدت و ورشکستگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران رابطه معناداری وجود دارد. اندازه شرکت بر رابطه بین درجه اهرم مالی و ورشکستگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر معنی داری ندارد. اندازه شرکت بر رابطه بین نسبت بدهی های بلندمدت و ورشکستگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر معنی داری دارد. اندازه شرکت بر رابطه بین نسبت بدهی های کوتاه مدت و ورشکستگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر معنی داری دارد.می توان نتیجه گرفت که به جز فرضیه چهارم، تمامی فرضیه های در سطح اطمینان 95% موردپذیرش قرارگرفته است . فرضیه چهارم نیز در سطح اطمینان 95% بر عدم وجود رابطه معناداری بین درجه اهرم مالی و ورشکستگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأکید دارد.

استقرار سیستم کنترل داخلی اثر بخش در واحدهای اقتصادی موجب افزایش اثربخش و کارایی عملیات و کسب اطمینان معقول از کیفیت گزارش دهی و رعایت قوانین و مقررات می شود. مطابق با تئوری سازمانی احتمال دارد شرکت هایی با استراتژی تهاجمی نسبت به شرکت هایی با استراتژی تدافعی نقاط ضعف با اهمیت کنترل داخلی بیشتری را گزارش نمایند. هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه بین استراتژی تجاری و کنترل های داخلی حاکم بر گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این پژوهش از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، 135 شرکت در طی سال های 1389 تا 1396 انتخاب شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد، بین استراتژی تجاری و وجود ضعف کنترل های داخلی در واحد های تجاری ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. از طرف دیگر بین استراتژی تجاری بکار گرفته شده توسط واحد تجاری و اصلاح نقاط ضعف کنترل های داخلی در سال های آتی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. یافته ها حاکی از این است که استراتژی تجاری می تواند بعنوان یک شاخص مفید در ارزیابی قدرت کنترل داخلی شرکت ها مورد توجه قرار گیرد.

یکی از موانع بنیادی در بحث های سرمایه گذاری، مفهوم ریسک و پذیرش آن در بازارهای مالی است ریسک پدیده ای مربوط به آینده است که نمی توان آن را به طور دقیق پیش بینی کرد زیرا با عدم اطمینان همراه است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر ریسک بازار بر رابطه بین کیفیت اطلاعات حسابداری و رقابت در بازار محصول شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1390 تا 1395 و با نمونه مشتمل بر 120 شرکت هست. جهت آزمون فرضیه های پژوهش مدل رگرسیونی چند متغیره ارائه و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت که نتایج یافته های پژوهش نشان داد بین کیفیت اطلاعات حسابداری و رقابت در بازار محصول رابطه معناداری دارد ازاین رو فراهم آوردن زیرساخت های لازم جهت ایجاد فضایی رقابتی در بازار محصولات از سوی نهادهای تعیین کننده سیاست های اقتصادی که باعث افزایش رقابت در بازار محصول می گردد و ازاین رو این افزایش باعث کیفیت بالای اطلاعات می گردد اما یافته های دیگر نشان داد که ریسک بازار رابطه بین کیفیت اطلاعات حسابداری و رقابت در بازار محصول را تعدیل نمی کند.

در این مطالعه به بررسی ارتباط بین اختیار مدیران، خالص دارایی های عملیاتی و بازده سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است با توجه به نقش مهم مدیران در موفقیت شرکتها و اهمیت تصمیمات و اختیارات مدیران در چارچوب عملکردی شرکت و همچنین اهمیت بازده سهام برای سرمایه گذاران که بی شک تحت تاثیر تصمیمات مدیران می باشد.بر این اساس بررسی ارتباط بین اختیار مدیران، خالص دارایی های عملیاتی و بازده سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی 1390 تا1395 در 126 شرکت نمونه پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران موردبررسی قرار گرفت و نیز برای تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار Eviews و با استفاده از رگرسیون چند متغیره با داده های پانلی از روش اثرات ثابت استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از این است که طبق فرضیه اصلی خالص دارایی های عملیاتی بر بازده سهام شرکت ها تاثیرمستقیم و معناداری داردو همچنین طبق فرضیه فرعی اول و سوم تصمیمات سرمایه گذاری و تصمیمات تقسیم سود بر رابطه بین خالص دارایی های عملیاتی و بازده سهام شرکت ها تأثیر مستقیم و معناداری دارد و همچنین طبق فرضیه فرعی دوم تصمیمات تأمین مالی بر رابطه بین خالص دارایی های عملیاتی و بازده سهام شرکت ها تأثیر معکوس و معناداری دارد.

یکی از موانع بزرگ در سرمایه گذاری ها بلندمدت و ترجیح سرمایه گذاری کوتاه مدت کوته بینی مدیر می باشد که هدف اصلی این تحقیق بررسی تأثیر کوته بینی مدیر بر جریان نقد عملیاتی و بازده سهام در بورس اوراق بهادار تهران می باشد تحقیق حاضر ازلحاظ، هدف از نوع تحقیقات کاربردی بوده و ازلحاظ طرح تحقیق از نوع تحقیقات پس رویدادی و ازلحاظ روش از نوع تحقیقات توصیفی تحلیلی می باشد؛ که جامعه آماری آن را تمامی شرکت های پذیرفته شده و حاضر در بورس اوراق بهادار تهران تشکیل می دادند که تعداد نمونه بر اساس روش حذف سیستماتیک غربالگری 146 شرکت انتخاب گردید؛ که دوره موردنظر از سال 1390 تا 1396 بود در این تحقیق با استفاده از آزمون های نرمالیه، مانایی، همسانی واریانس و F لیمر و هاسمن در نرم افزار ایویوز به بررسی فرضیه های تحقیق پرداخته شد و برای آزمودن سؤالات و فرضیه ها، از نمونه ای مشتمل بر 146 شرکت، طی سال های 1390 تا 1396 استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که کوته بینی مدیر بر بازده سهام و جریان نقد عملیاتی شرکت تأثیر منفی و معنی داری دارد. در جهت کاهش سرمایه گذاری های کوتاه مدت و ترجیح سرمایه گذاری بلندمدت توسط سرمایه گذاران بایستی کوته بینی مدیران به طور چشم گیری کاهش پیدا نماید.