سحر ملک محمدی

توجه به استقرار و توسعه دولت الکترونیکی در ایران یکی از برنامه های جدی تمامی دولت ها در نظام جمهوری اسلامی است. در حقیقت تمامی برنامه های دولت در حوزه اصلاح نظام اداری به اهمیت و ضرورت و تدوین برنامه های اجرایی برای توسعه آن مبادرت ورزیده اند. درهرحال استقرار دولت الکترونیکی دچار فراز و نشیب هایی است که تحقق و شیوع آن را با مشکل روبرو می سازد. هرچند که در سال 2018 رتبه دولت الکترونیکی ایران 20 رتبه ارتقا یافته و به رتبه 86 رسیده است؛ بنابراین در این مقاله به دنبال شناسایی الگوی تأثیر و تأثر چالش ها و مسائل راهبردی توسعه دولت الکترونیکی با بهره گیری از تکنیک دیمتل هستیم. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بوده است و از میان 15 پرسش نامه توزیع شده میان خبرگان حوزه دولت الکترونیکی، 12 پرسشنامه بازگردانده شده است. عدم رقابت مؤثر در زیرساخت های ارتباطی فناوری اطلاعات و انحصار نسبی در دولت، مشکل اصلی دولت الکترونیک بوده است. وجود زیرساخت ناقص شبکه دسترسی پرسرعت و البته ارزان برای بیشتر مردم کشور از موارد با اهمیت تلقی شده است. عدم دسترسی برخط به برخی پایگاه های اطلاعاتی پایه کشور و عدم رقابت مؤثر در زیرساخت های ارتباطی فناوری اطلاعات و انحصار نسبی دولت نیز از مهم ترین عوامل اثرگذار و اثرپذیر بوده اند. درنهایت، راه حل اساسی، وجود دیدگاه مناسب و اعتقاد راسخ به فناوری اطلاعات بین مدیران و کارشناسان سازمان های دولتی و خصوصی کشور و استفاده راهبردی از آن در جهت بهبود دولت الکترونیک تعیین شده است.

هدف از این پژوهش بررسی نقش مدیریت استعداد در توسعه سرمایه فکری سازمان پنها می باشد. این پژوهش بر مبنای یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی بنا شده است که تاثیر مدیریت استعداد را بر سه مولفه سرمایه فکری شامل سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری رابطه ای و سرمایه ساختاری سازمانی می سنجد. با استفاده از روش توصیفی- پیمایشی نمونه ای متشکل از 158 نفر (118 نفر از کارکنان بااستعداد و 40 نفر از معاونان و کارشناسان سازمان) انتخاب شد و با استفاده از آمار استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه بود. برای تحلیل داده ها، ابتدا با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی، روایی سازه تمام شاخص های مورد مطالعه محاسبه شد و سپس با استفاده از مدل برازش شده و مدل معادلات ساختاری، فرضیه های پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. یافته های پژوهش، نشان می دهد که مدیریت استعداد بر سرمایه فکری سازمان پنها تاثیر مثبت و معناداری دارد و از میان سه مولفه سرمایه فکری بر دو مولفه سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری رابطه ای نیز تاثیر مثبت و معنادار دارد اما تاثیری بر سرمایه ساختاری سازمانی ندارد.