علیرضا صفری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی «گروه درمانی معنوی مذهبی» بر استرس تحصیلی دانش آموزان دختر پایه دهم متوسطه شهر کرج انجام شد. روش پژوهش از نوع «نیمه آزمایشی» با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود و جامعه پژوهشْ دانش آموزان دختر پایه دهم متوسطه شهر کرج در سال تحصیلی 98-1397 بودند که 40 تن به عنوان نمونه و به شیوه «نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای» با جایگزینی تصادفی انتخاب و در گروه های آزمایش (20 تن) و گواه (20 تن) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه «استرس تحصیلی» انگ و هوان (2006) بود. برای گروه آزمایش 12 جلسه «گروه درمانی معنوی مذهبی» اجرا شد و گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از اتمام جلسات درمانی، مجدداً پس آزمون از افراد هر دو گروه گرفته و در نهایت، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد «گروه درمانی معنوی مذهبی» موجب کاهش استرس تحصیلی دانش آموزان شده است.

تعلل ورزی تحصیلی یکی از مشکلات شایع در بین دانش آموزان و دانشجویان است و باید متغیرهای مرتبط با آن شناخته شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای اضطراب امتحان در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان و تعلل ورزی تحصیلی در دانشجویان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه فرهنگیان شهر ارومیه به تعداد 980 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بود که از بین آن ها با روش نمونه گیری در دسترس 212 نفر انتخاب شدند و در این پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984)، پرسشنامه اضطراب امتحان ابولقاسمی (1374) و پرسشنامه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2006) بود. نتایج پژوهش نشان داد راهبردهای سازش یافته تنظیم شناختی هیجان با تعلل ورزی تحصیلی همبستگی منفی و اضطراب امتحان و راهبردهای سازش نایافته تنظیم شناختی هیجان با تعلل ورزی تحصیلی همبستگی مثبت دارند. نتایج تحلیل مسیر نیز حاکی از نقش واسطه ای اضطراب امتحان در رابطه بین تنظیم شناختی هیجان و تعلل ورزی تحصیلی بود. بر این اساس، تنظیم سازش نایافته هیجان و اضطراب امتحان با تعلل ورزی و افت عملکرد تحصیلی دانشجویان همراه است. بنابراین، متخصصان در زمینه آموزش و کار با بهبود امور تحصیلی باید مداخلات روان شناختی را به سمت تنظیم شناختی هیجان و اضطراب امتحان دهند.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رضایت زناشویی و شیوه های فرزند پروری والدین با اختلالات رفتاری دانش آموزان دبستانی شهر کرج بود. بدین منظور، از بین دانش آموزان دبستان های کرج که در سال 1395-1394 مشغول به تحصیل بودند، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، 380 نفر (168 پسر و 212 دختر) انتخاب گردیدند. روش تحقیق از نوع همبستگی و ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های فرزند پروری، رضایت زناشویی و اختلالات رفتاری بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده گردید. نتایج نشان داد که اختلالات رفتاری دانش آموزان با رضایت زناشویی والدین و شیوه فرزند پروری مقتدرانه، رابطه منفی معنادار و با شیوه سهل گیرانه و مستبدانه رابطه مثبت معنادار دارد. علاوه بر این، شیوه فرزند پروری مقتدر، بهترین پیش بین برای اختلالات رفتاری دانش آموزان است و درمجموع، سبک های فرزند پروری و رضایت زناشویی، 24 درصد از واریانس اختلالات رفتاری را پیش بینی می کنند.