سید مصطفی جوادی

زمینه و هدف: سازمان ها بویژه در بخش عمومی معمولا ایستا و یکنواخت باقی می مانند تا زمانی که ادامه این وضعیت دیگر امکان پذیر نباشند یا به وسیله نیروهای خارجی تغییر کنند. این مسئله ریشه در بی تحرکی سازمانی و یا به عبارتی اینرسی سازمانی دارد. هدف این پژوهش، ارائه مدل مناسب برای مواجهه درست با اینرسی سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی است. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه پرسنل سازمان مربوطه است که با استفاده از فرمول کوکران، 170 نفر بصورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار شامل، مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه بود. با استفاده ازروشهای آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزارهای AMOS و SPSS، بررسی روایی و پایایی ابزار پژوهش و تحلیل رگرسیون و معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها: میانگین امتیاز همه عوامل بالاتر از 3 بود که بیشترین مقدار مربوط به مدیریت دانش و کمترین مقدار مربوط به عوامل روانشناختی می باشد. پس از اطمینان از روایی و پایایی ابزار پژوهش، با بررسی داده های پرسشنامه مدل معادلات ساختاری حاصل شده و با تجزیه و تحلیل آن، مدل نهایی پژوهش به دست آمد. نتیجه گیری: مدل مدیریت اینرسی سازمانی دارای چهار عامل مدیریت دانش، اقدامات زمینه ساز تغییر، مدیریت تغییر و ملاحظات روانشناختی است که در آن عوامل مدیریت دانش و ملاحظات روانشناختی باعث بهبود اقدامات زمینه ساز تغییر و مدیریت تغییر می شوند. اقدامات زمینه ساز تغییر نیز بر مدیریت تغییر تأثیرگذار هستند.