حمید عباسی بافقی

هدف از این مطالعه بررسی تأثیر آموزش بازخورد بیوریتم شناختی بر عملکرد حرکتی(چابکی) دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. شرکت کنندگان 144 نفر دانشجوی دختر و پسر ورزشکار و غیرورزشکار با میانگین سنی 5/21 سال بودند . آزمودنی ها به 2 گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تقسیم و هر کدام از گروه ها تحت 3 شرایط متفاوت از چرخه بیوریتم (اوج بیوریتم شناختی، اوج بیوریتم شناختی + بازخورد و کنترل) در مرحله پیش آزمون و سپس به صورت تصادفی در قالب 6 گروه تقسیم شدند و در 3 نوبت در آزمون عملکرد حرکتی شرکت کردند. داده ها در مرحله پیش آزمون از طریق روش آماری تحلیل واریانس یک راهه و برای مقایسه گروه های مختلف از روش تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری مکرر در یک طرح(3*3*2) و برای شناسایی تفاوت ها از آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0P< تحلیل شد. نتایج نشان داد بازخورد بیوریتم شناختی بر چابکی ورزشکاران و غیر ورزشکاران تاثیر داشت و عملکرد چابکی افراد افزایش یافت. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده به مربیان ورزشی توصیه می شود که در آموزش و تمرین مهارت به بازخوردهای حاصل از چرخه بیوریتم و به طور خاص بیوریتم شناختی توجه داشته باشند.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر شیوه های متفاوت تمرین ذهنی و بدنی بر عملکرد حرکتی دختران و پسران بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی است. نمونه آماری 80 نفر از دانش آموزان دختر و پسر شهرستان بشرویه با میانگین سنی 0/9±14 سال بودند که به تعداد برابر به صورت تصادفی به چهار گروه 20 نفری (تمرین بدنی، تصویرسازی سنتی، پتلپ و کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی ها در پیش آزمون شرکت کرده و سپس به مدت شش هفته تمرین کردند. پس از تمرینات،  در آزمون اکتساب شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه، روش تحلیل واریانس دوراهه با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبیLSD  استفاده شد. سطح معنا داری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دختران و پسران با توجه به شیوه های متفاوت تمرین، در عملکرد حرکتی تفاوت معنا داری وجود دارد. عملکرد هر دو جنس فقط در گروه های تمرین بدنی و پتلپ افزایش معنا داری پیدا کرد. همچنین میزان عملکرد در دختران و در پسران در گروه پتلپ نسبت به سایر گروه های تمرینی به طور معنا داری بهتر بود. علاوه بر این، پسران در گروه پتلپ نسبت به دختران عملکرد بهتری از خود نشان دادند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش اهمیت و ضرورت توجه به شیوه های تمرین بدنی و پتلپ در بهبود عملکرد حرکتی دانش آموزان با توجه به جنسیت آنها را مطرح می کند. همچنین با قرار دادن تصویرسازی ذهنی پتلپ در برنامه ریزی تمرینی به خصوص پسران می توان افزایش عملکرد آنها را انتظار داشت.

زمینه: ازآنجایی که گسترش فن آوری های نوین، پیشرفت سواد رسانه ای و عدم تحرک کافی افراد، منجر به کم سوادی حرکتی شده است، استفاده از رویکردهای نوین آموزشی می تواند سطح سواد بدنی کودکان را افزایش دهد. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناختی - حرکتی بر سواد بدنی و لذت از فعالیت بدنی دانش آموزان دختر در یک طرح پیگیری دوماهه بود. روش: تحقیق حاضر نیمه تجربی است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر 10 تا 12 سال شهر یزد بود که تعداد 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش، 20 نفر گروه کنترل) با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و انجام آزمون های سواد بدنی و تکمیل پرسشنامه لذت از فعالیت بدنی (مور و همکاران، 2001) به صورت پیش آزمون - پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل در این پژوهش شرکت کردند. گروه آزمایش به مدت 18 جلسه به صورت 3 جلسه در هفته در برنامه شناختی - حرکتی شرکت کردند و گروه کنترل فعالیت های معمول خود را انجام دادند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری تکراری و آزمون t مستقل در سطح معنی داری 0/05 p≤ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شرکت کنندگان گروه آزمایش در سواد بدنی و لذت از فعالیت بدنی در پس آزمون و پیگیری، عملکرد بهتری نسبت به پیش آزمون داشتند، اما در گروه کنترل تفاوت معنی داری بین مراحل آزمون مشاهده نگردید. همچنین در مقایسه گروه ها، نتایج نشان دهنده عملکرد بهتر شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در سواد بدنی و لذت از فعالیت بدنی بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان از مداخله شناختی - حرکتی جهت توسعه سواد بدنی و افزایش لذت از فعالیت بدنی دانش آموزان دختر استفاده نمود.