مهسا بابامحمدی

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودشیفتگی پاتولوژیک و خودکنترلی با خودکارآمدی ترک اعتیاد در بیماران تحت درمان داروهای نگهدارنده بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. به این منظور تعداد 356 نفر از بیماران تحت درمان داروهای نگهدارنده همچون متادون و بوپرنورفین در کیلینیک های ترک اعتیاد شهر سمنان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده و پرسشنامه های خودشیفتگی پاتولوژیک پینکاس و همکاران، خودکنترلی شناختی گراسمیک و همکاران و خودکارآمدی ترک اعتیاد برامسون را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به کمک نرم افزار SPSSV19 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خودشیفتگی پاتولوژیک و خودکنترلی با خودکارآمدی ترک اعتیاد رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد خودشیفتگی پاتولوژیک و خودکنترلی 20 درصد از واریانس خودکارآمدی ترک اعتیاد را پیش بینی می کنند. بحث و نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت که ترکیب خودشیفتگی تعدیل شده و خودکنترلی بالا می تواند خودکارآمدی افرادی که سابقه مصرف مواد داشته اند و تحت درمان داروهای نگهدارنده قرار گرفته اند را افزایش دهد و در ادامه درمان این افراد، انجام مداخلات روانشناختی ضروری به نظر می رسد.

مفهوم خود به عنوان یکی از مفاهیم مهم مورد توجه روان شناسان بوده. مفهوم خود احتمالی یکی از ابعاد دانش خود میباشد که نقش مهمی در مورد تفکر و تصمیم گیری افراد راجع به آینده شان دارد. از این رو به نظر میرسد با متغیرهایی هم چون کمالگرایی، شفقت به خود و مقابله پیش گستر در ارتباط باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه کمالگرایی، شفقت به خود و مقابله پیش گستر در بین دانشجویان با خودهای احتمالی مثبت و منفی اجرا شد. نمونه پژوهش شامل 300 نفر از دانشجویان دانشگاه صنعتی شاهرود بودند که به صورت در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های خودهای احتمالی، شفقت به خود، مقابله پیش گستر و کمالگرایی چند بعدی پاسخ دادند. از این تعداد با توجه به ملاک های ورود و خروج دو گروه 40 نفره دارای خودهای احتمالی مثبت و منفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین این دو گروه به لحاظ کمالگرایی در زیر مولفه کمالگرایی جامعه مدار، و در متغیر شفقت به خود زیرمولفه های مهربانی با خود، قضاوت در مورد خود و فزون خواهی تفاوت معنادار وجود دارد. هم چنین بین دو گروه به لحاظ مقابله پیش گسترنیز تفاوت معنادار وجود داشت. در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان داد که متغیرهای شفقت به خود، کمالگرایی و مقابله پیش گستر نقش مهمی درخودهای احتمالی افراد دارند.

نارساخوانی یک اختلال رشدی است که علایم آن ممکن است تا سنین جوانی و بزرگسالی ادامه پیدا کند و زندگی تحصیلی یا حرفه ای شخص را مختل نماید. بنابراین، شناسایی این اختلال در سراسر دوران تحول از اهمیت چشمگیری برخوردار است. هدف مطالعه حاضر، هنجاریابی و سنجش روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه های سیاهه نارساخوانی بزرگسالان (P-ADC) و سیاهه خواندن بزرگسالان (P-ARC) می باشد. در این مطالعه 281 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. P-ADC، ARC و آزمون خواندن کلمات (مهک) روی آن ها اجرا شد تا ضمن هنجاریابی دو سیاهه مذکور، مبانی روان سنجی آن ها محاسبه شود. پایایی سیاهه ها با استفاده از همسانی درونی و تصنیف محاسبه شد. روایی سیاهه ها نیز با استفاده از روایی افتراقی و روایی همگرایی به دست آمد. نقطه برش آن ها با استفاده از منحنی راک (ROC) مورد تحلیل قرار گرفت. همسانی درونی P-ADC و P-ARC به ترتیب 71/0و 74/0، ضریب پایایی به روش تصنیف 58/0 و 52/0؛ و روایی همگرا و روایی افتراقی در حد قابل قبول بود. نقطه برش، حساسیت و ویژگی P-ADC به ترتیب 11، 68/0 و 88/0 و برای P-ARC 46، 63/0 و 88/0 بود. به علاوه، براساس نقطه برش در P-ADC، 15 نفر دارای مشکلات خواندن (3/5 درصد) و با نقطه برش P-ARC، 13 نفر (6/4 درصد) دارای مشکلات خواندن بودند. در بین این دو گروه 10 نفر (63/52 درصد) مشترک بودند که خود نشان دهنده روایی این ابزارهاست. با توجه به ویژگی های مطلوب روان سنجی این پرسشنامه ها می توان از آن ها در راستای نیل به اهداف پژوهشی و تشخیصی استفاده کرد.