محمدحسین ناصرملی

هدف این مقاله، مقایسه اثر تمرینات اصلاحی با و بدون ویبریشن بر دامنه حرکتی در صفحه فرونتال در دختران بدمینتون باز بود. آزمودنی های این تحقیق نیمه تجربی شامل 36 نفر از بازیکنان دختر رشته بدمینتون مبتلابه دفورمیتی گردن و شانه شهر کرج بود که به روش هدفمند در این پژوهش شرکت کرده و به طور تصادفی به سه گروه همسان 12 نفری تمرینات اصلاحی، تمرینات اصلاحی با ویبریشن و کنترل تقسیم شدند. ارزیابی اولیه دفورمیتی شانه با استفاده از اینکلاینومتر دستی انجام شد. جهت ارزیابی دامنه حرکتی مفاصل شانه و گردن از اپلیکیشن کلاینومتر قابل نصب بر روی گوشی های آیفون استفاده شد. پروتکل تمرینات اصلاحی شامل 8 هفته برنامه تمرینات اصلاحی گردن و شانه طبق رویکرد NASM با استفاده از (ریلیز مایوفاشیال- افزایش طول -فعال سازی-انسجام و یکپارچگی) بود. یافته ها نشان داد که تمرینات اصلاحی با و بدون ویبریشن باعث افزایش دامنه حرکتی مفاصل گردن و شانه دختران بدمینتون باز در صفحه فرونتال شد ولی بین تاثیرات تمرینات اصلاحی با و بدون ویبریشن بر دامنه حرکتی در صفحه فرونتال در دختران بدمینتون باز آزمودنی ها، تفاوت معناداری مشاهده نشد

سندروم درد کشککی رانی بیش از 50 درصد آسیب های ناشی از استفاده بیش ازحد را شامل می شود، لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه فعالیت عضله پهن داخلی در افراد مبتلا به سندروم درد کشککی رانی پس از یک دوره تمرین های قدرتی انعطاف پذیری با و بدون تمرین های بازخورد الکتروفیزیولوژیک بود. در این تحقیق نیمه آزمایشگاهی، 30 نفر به عنوان آزمودنی به سه گروه کنترل، درمانی و درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک تقسیم شدند. ابتدا فعالیت عضله پهن داخلی توسط دستگاه الکترومایوگرافی ثبت و سپس بعد از اعمال مداخله تمرینی به هر یک از گروه ها، پس آزمون گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه فعالیت عضله پهن داخلی بین گروه ها استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه ها در متغیر فعالیت عضله پهن داخلی وجود داشت (0/05 > P ). نتایج آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه درون گروهی نشان داد که اختلاف معنی داری بین گروه کنترل با گروه تمرین درمانی (0/024= P )، گروه کنترل با گروه تمرین درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک (0/028= P ) و گروه تمرین درمانی با گروه تمرین درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک (0/001 > P ) وجود داشت. با توجه به این نتایج، تمرین های درمانی به همراه بازخورد الکتروفیزیولوژیک نسبت به تمرین درمانی تأثیر بیشتری بر فعالیت عضله پهن داخلی در افراد دارای سندروم درد کشککی رانی دارد.

بازگشت ورزشکاران به ورزش، نیازمند ارزیابی کامل عوامل عملکردی می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط بین آزمون ها (چهار آزمون هاپ ، پرش عمودی تک پا و آزمون تی ) و شاخص های عملکردی در ورزشکاران با سابقه ترمیم رباط صلیبی قدامی زانو جهت بازگشت به ورزش می باشد. آزمودنی ها، 40 فوتبالیست (با میانگین سنی 4/28 سال، قد 2/175 سانتی متر و وزن 4/75 کیلوگرم) با سابقه جراحی ترمیمی بودند. شش آزمون عملکردی با شاخصهای قدرت ، دامنه حرکتی و حس عمقی مفصل زانو جهت بررسی حساسیت هر یک از آزمون ها و شاخص ها باروش ضریب همبستگی پیرسون ارزیابی شد. یافته ها بیانگر این است که ارتباط معناداری بین آزمون ها و شاخص های عملکرد در نمونه ها وجود ندارد. بر مبنای یافته ها پیشنهاد می شود که آزمون های عملکردی و شاخص های قدرت ، دامنه حرکتی و حس عمقی ، هریک به صورت مجزا در ارزیابی بازگشت به ورزش ورزشکاران مورد توجه قرار گیرد.