مهناز استیری

توجه به ارائه مناسب خدمات منابع انسانی به دلیل ارتباط مستقیم با عملکرد افراد از موضوعات بسیار مهم سازمان های امروزی به شمار می رود. ارائه خدمات منابع انسانی در طول سالیان گذشته، ضمن این که جزء فعالیت های پرزحمت، فشرده و ناهماهنگ، وقت گیر و هزینه بر در سازمان ها بوده است، متناسب با نیازهای گروه های مختلف نیز طراحی نشده است. این حوزه با ورود فناوری اطلاعات و قابلیت هایی نظیر چابکی، یکپارچگی و اثربخشی، دستخوش تغییرات بنیادی شده است. هدف این مقاله آن است که با بررسی و مرور هدف مند چارچوب ها و مدل های پیشین ارائه خدمات منابع انسانی، فرامدلی برای آن در بستر فناوری اطلاعات ارائه نماید. روش پژوهش حاضر مرور نظام مند بر اساس روش فرامدل سازی از نوع کیفی است. جامعه مورد بررسی این پژوهش کلیه صمقالات منتشر شده در مجلات معتبر و همچنین مدل های تجاری ارائه شده در این حوزه در بازه زمانی 2020-1989 است. در مرحله اول بر اساس مدل سه شاخگی اهرنجانی موضوعاتی که در پژوهش های مورد بررسی به آن اشاره شده بود، شناسایی شد. پس از آن با بهره گیری از الگوی سیپ و تحلیل درون موردی و بین موردی انجام شده، شباهت ها و تفاوت های بین مدل های ارائه شده تحلیل شد. فرامدل ارائه شده در این پژوهش می تواند به متخصصان و کارشناسان حوزه خدمات منابع انسانی کمک کند که قبل از اقدام، بسترها و درون دادهای لازم برای اجرا و پیاده سازی موفقیت آمیز ارائه خدمات در بستر فناوری اطلاعات را در نظر بگیرند و در حین اجرا فرایندها را مدنظر قرار داده و در نهایت برون دادهای حاصل از این عمل را ملاحظه کنند.

سازمان ها با وجود داشتن نیروی انسانی شایسته و لایق، باز هم نیازمند توانمندی لازم در استفاده از این منابع هستند. سامانه کاریِ با عملکرد بالا به عنوان یک مجموعه منسجم از اقدام های مرتبط در حوزه مدیریت منابع انسانی، ضمن انتخاب و توسعه نیروهای کاری اثربخش، آنان را حفظ نموده و بر می انگیزد. همچنین نتایج حاصل از تحقیقات انجام شده، اثرگذاری این اقدام ها را در سه حوزه توانمندسازی، ایجاد انگیزش و فراهم کننده فرصت مشارکت برای کارکنان، دسته بندی می کند. در این مقاله برای پاسخگویی به پرسش های اصلی، بر اساس یک پیمایش کمی از 278 نفر از کارکنان واحدهای ستادی شاغل در مورد مطالعه (بانک ملت) به بررسی چگونگی تأثیرگذاری اقدام های انگیزش زای سامانه های کاری با عملکرد بالا بر عملکرد واحدهای سازمان با درنظرگرفتن متغیر رضایت شغلی به عنوان میانجی پرداخته شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بین ابعاد انگیزش زای درنظرگرفته شده با رویکرد سامانه هایِ کاری با عملکرد بالا، جبران خدمات(پرداخت مبتنی بر عملکرد)، ارزیابی عملکرد، تسهیم اطلاعات و آموزش و توسعه بر عملکرد واحدهای سازمان اثرگذار می باشند.