فرهاد الله ویسی

هدف این پژوهش هنجارسازی ابزار ارزیابی عملکرد بازی (G-PET) در مدارس فوتبال بود.جامعه آماری شامل بازیکنان مدارس فوتبال شهر سنندج بود.48 بازیکن باتجربه و کم تجربه مدارس فوتبال در رده های سنی نونهالان،نوجوانان و جوانان (همه گروه ها شامل 8 نفر باتجربه و 8 نفر کم تجربه) یک بازی فوتبال 3×3 با یک دروازه بان در زمین کوچک با ابعاد 25×35 متر انجام دادند. بازی ها توسط یک دوربین دیجیتال و در ارتفاع 5 متری از زمین بازی فیلم برداری، سپس با کمک G-PET کدگذاری شدند. پس از مشورت با 6 متخصص و مربی تربیت بدنی جهت حذف و اصلاح برخی توصیفات رفتاری، نسبت روایی محتوایی (CVI) این ابزار در رفتارهای حمله ای بازیکنان با توپ و بدون توپ 0.99 شد.برای بررسی پایایی درون مشاهده گر، فیلم یکی از بازی های مذکور به صورت تصادفی انتخاب شدهو مشاهدات دو مشاهده گر از آن فیلم به فاصله زمانی 2 هفته ای، بررسی گردید.نتایج مربوط به رفتارهای مناسب تاکتیکی شامل حفظ مالکیت توپ، حمله به دروازه حریف و گل زدن با یکدیگر همبستگی مثبت داشتند. جهت ارزیابی پایایی بین مشاهده گر نیز کدگذاری های دو مشاهده گر تمرین کرده از فیلم مذکور، با یکدیگر مقایسه شدند. نتایجANOVA یک راههمشاهده گرهانشان داد که در هیچ یک از متغیرهای تاکتیکی و تکنیکی تفاوت معنا داری وجود ندارد. ابزار مشاهده ای G-PETبا توصیف دقیق رفتارهای حمله ای فوتبال، به مربیان و معلمین ورزش کمک می کند که عملکرد رفتار حمله ای فراگیرندگان فوتبال در شرایط با و بدون توپ را مطابق با وضعیت تاکتیکی در آن لحظه، ارزیابی نمایند.

هدف این پژوهش شناسایی پست های بازیکنان تیم ملی فوتبال در ایجاد حمله و تحلیل شبکه های آن ها بود. سه مسابقه رسمی تیم ملی در جام جهانی تحلیل و کدگذاری شدند. پاس بین هم تیمی ها به عنوان یک معیار ارتباطی تعریف شده است. پس از هر مسابقه، یک ماتریس مجاور کلی ساخته شد. سپس، برای تحلیل به نرم افزار تحلیل شبکه های اجتماعی وارد شد. تحلیل شبک ه بازی ها با استفاده از دو مقیاس درجه مرکزیت و درجه اعتبار انجام شد. مقادیر درجه مرکزیت نشان داد که مدافعان کناری، 2/12 درصد و هافبک ها 03/12 درصد ، مشارکت بیشتری در گردش توپ و ایجاد حمله داشتند. همچنین، مقادیر درجه اعتبار نشان داد که هافبک ها، 65/12 درصد و مهاجم، 90/11 درصد هدف های هم تیمی ها برای پاس دادن توپ طی توالی پاس بودند. این مطالعه نشان داد که چگونه معیارهای مرکزیت شبکه می توانند اطلاعات مفیدی را برای مربیان و نیز برای مطالعه مشارکت فردی بازیکنان برای فرایند حمله فراهم کنند.

پژوهش حاضربا هدف بررسی ارتباط ابهام نقش و میزان پرخاشگری در بازیکنان فوتبال لیگ برتر ایران انجام شد. با استفاده از تحقیق توصیفی-همبستگی سه تیم شامل 72 بازیکن با میانگین 4.07 ± 26.07 سال، از تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال، فصل 92-93 به صورت در دسترس، که حاضر به همکاری با محقق بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان دادند بین ابهام نقش هجومی و میزان پرخاشگری بازیکنان فوتبال ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که ابعاد ابهام نقش هجومی دارای توان پیش بین معناداری برای پرخاشگری بازیکنان فوتبال است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت هر چه بازیکنان ادراک نقششان بیشتر باشد و از مسئولیت ها، جایگاه و نقش خود در تیم به خوبی آگاه باشند، میزان رفتارهای پرخاشگرانه ی آنها به همان نسبت کاهش خواهد یافت.