محمدمهدی خدیوی زند

دعا در سراسر تمدن انسان و در تمام فرهنگ‏ها و ادیان وسیله‏اى براى رهایى از گرفتارى‏ها، درماندگى‏ها، تحقق آرزوها و درمان آسیب‏هاى بدنى و روانى بوده است. در قرآن کریم موارد فراوانى از توسل پیامبران و مردمان به دعا آمده است. در این گزارش با پژوهش در هنگامه‏هاى دعا در قرآن کریم و توجه به آنچه در هنگامه‏هاى روان‏درمانى مى‏گذرد به پرسشهایى چند پاسخ مى‏دهیم: 1. آیا مراسم دعا با مراحل روان‏درمانى مقایسه‏شدنى است؟ چگونه؟ 2. آیا چگونگى و چندى سخن و واژه‏ها در قرآن کریم با آنچه در روان‏درمانى به کار مى‏رود همسانى دارد؟ 3. آیا شرایط پذیرش دعا در قرآن کریم، پیام‏هایى براى افزایش تأثیرپذیرى روان‏درمانى دارد؟ براى پاسخ به این پرسشها، نخست باید دیدگاه خود را در روان‏درمانى روشن کنیم و سپس آن را با آنچه که در قرآن کریم درباره دعا آمده است مقایسه و آن گاه نتیجه‏گیرى کنیم.