مجید بحرینی بروجنی

پژوهش حاضر با هدف تأثیر گروه درمانی به شیوه شناختی بر افسردگی و عملکرد تحصیلی دانشجویان خانواده های شاهد و ایثارگر انجام شده است .این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بوده که در سال تحصیلی 89-1388 بر روی 20 نفر از دانشجویان شاهد و ایثارگر دانشگاه آزاد گچساران انجام شده است. افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمون 13 جلسه گروه درمانی شناختی اجرا گردید و در مورد گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نگرفت. ابزارهای پژوهش شامل: مصاحبه بالینی، پرسشنامه افسردگی بِک (فرم کوتاه) و نمره معدل دروس دانشگاهی آزمودنی ها بودند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS با آزمون تحلیل کواریانس دو راهه تجزیه و تحلیل شدند. طبق یافته های پژوهش، پس از آموزش گروه درمانی شناختی، در میزان افسردگی و عملکرد تحصیلی دانشجویان گروه آزمون (به ترتیب 80/8 و 01/14) نسبت به قبل از مداخله (به ترتیب برابر با 80/22 و 07/13) و نسبت به گروه کنترل (8/23 و94/12) تفاوت معناداری وجود داشت (001/0= P ) در واقع، تفاوت معناداری بین میانگین افسردگی گروه آزمایش و گروه کنترل وجود دارد. به عبارت دیگر، آموزش گروه درمانی به شیوه شناختی با توجه به میانگین افسردگی دانشجویان شاهد و ایثارگر گروه آزمایش نسبت به میانگین دانشجویان گروه گواه، موجب کاهش افسردگی گروه آزمایش شده است. (001/0 P< ). گروه درمانی بر میزان افسردگی دانشجویان پسر و دختر اثر متفاوتی نداشته است.

قصد افراد برای سوءمصرف مواد دست کم در نخستین دفعات مصرف، تحت تأثیر نگرش آنها به مصرف مواد قرار دارد. اصلاح نگرش بویژه در نوجوانان، یکی از راهبردهای شناخته شده پیشگیری از اعتیاد است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر چهار روش پیشگیرانه (آموزش از راه مهارت های زندگی، آموزش از طریق فیلم، آموزش از طریق پوستر کاتالوگ و آموزش به روش ارسال پیام کوتاه) بر تغییر نگرش و سلامت روان دانش آموزان پسر دوره متوسطه بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی بود که در آن چهار گروه آزمایش شامل: آموزش از طریق فیلم، مهارت های زندگی، ارسال پیامک(SMS) و پوستر و کاتالوگ و یک گروه گواه بررسی شد. برای این منظور 511 دانش آموز از چهار منطقه آموزشی به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس(ANCOVA) تحلیل شد. نتایج نشان داد که از بین روش های پیشگیرانه، روش های شرکت در دوره های مهارت های زندگی و آموزش از طریق فیلم، اثر معناداری نسبت به آموزش از طریق پوستر و کاتالوگ و ارسال پیام کوتاه از طریق تلفن همراه بر نگرش نسبت به اعتیاد داشت. همچنین، از بین چهار روش یادشده، آموزش از طریق فیلم و آموزش مهارت های زندگی تأثیر معناداری بر ارتقای سلامت روان دانش آموزان داشتند. به کلیه مراکز آموزشی پیشنهاد می گردد که در آموزش تغییر نگرش دانش آموزان و ارتقای سلامت روان آن ها، از روش های فعالی مانند آموزش مهارت های زندگی و آموزش از طریق فیلم و مشاهده استفاده نمایند.

زمینه و هدف: مطالعات نشان می دهد که مداخله های درمانی مناسب می تواند به میزان بسیار بالایی، پیامدهای قلدری نوجوانان را کاهش دهد، این پژوهش نیز با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کاهش میل به قلدری دانش آموزان پسر دوره تحصیلی متوسطه اول شهر، شهرکرد انجام شده است. روش شناسی: نوع پژوهش شبه آزمایشی از نوع  پیش آزمون -  پس آزمون  با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهر، شهرکرد که در سال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند. به منظور اجراءی پژوهش تعداد 60 دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل تقسیم بندی شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (در هر هفته یک جلسه 90 دقیقه ای) در برنامه آموزش مهارت های زندگی شرکت کردند، ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. آزمودنی ها پس از یک ماه، مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و با روش آماری تحلیل کوواریانس  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی به طور معناداری باعث کاهش نمره کلی پرسشنامه مقیاس قلدری ایلی نویز در گروه آزمایش شده است. نتیجه گیری: با توجه به اثبات اثربخشی روش آموزش مهارت های زندگی در کاهش نمرات قلدری دانش آموزان، لزوم اهمیت بکارگیری روش های نوین آموزشی بایستی مدنظر مربیان قرار گیرد.

هدف این پژوهش، بررسی میزان رعایت اصول قصدشده در ارزشیابی از برنامه درسی درس تفکر و پژوهش پایه ششم ابتدایی بوده است. نوع پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی و پیمایشی (ترکیبی از مشاهده، پرسش نامه و مصاحبه) و جامعه آماری بخش پرسش نامه ای آن مدرسان، کارشناسان و معلمان استان های اصفهان و چهارمحال و بختیاری بوده اند. با توجه به کم بودن تعداد متخصصان (40 نفر)، تمامی آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند و از معلمان و کارشناسان به روش تصادفی طبقه ای نمونه گیری شد (286 نفر). در بخش مشاهده ای، 95 کلاس مورد مشاهده قرار گرفت و با 180 کارشناس، مدرس و معلم نیز مصاحبه هدفمند صورت به عمل آمد. داده ها از طریق پرسش نامه، مصاحبه و مشاهده گردآوری شد. برای تعیین روایی، از روایی محتوا و روایی سازه استفاده گردید. پایایی پرسش نامه ها به روش آلفای کرونباخ، پایایی مشاهده ها از روش پایایی مشاهده گر مربوط به ملاک و برای پایایی مصاحبه ها به روش پیاده سازی عینی و دقیق گفتار مصاحبه شوندگان عمل شد. طبق نظر معلمان و کارشناسان تا حدودی (34/3= X، طبق نتایج مشاهده گران در حد کم (58/2=X)، اصول علمی قصدشده مربوط به عنصر ارزشیابی، در درس تفکر و پژوهش به کارگیری شده است. نتایج نشان می دهد که توجه به اصول علمی قصدشده ارزشیابی، مانند استفاده از روش های ارزشیابی فرایندمحور، مشارکتی و گروهی به جای ارزشیابی هدف محور، تا حدودی رعایت شده است.

این مطالعه را پژوهشگران با هدف بررسی فرصت ها و محدودیت های درس تفکر و پژوهش از دیدگاه معلمان پایه ی ششم ابتدایی انجام دادند. مطالعه ی حاضر در قالب روش کیفی انجام پذیرفت. جامعه ی آماری شامل معلمان کلاس ششم ابتدایی چهارمحال و بختیاری بوده است. نمونه گیری از روش هدفمند و با رعایت قاعده ی اشباع نظری انجام شد، به این صورت تعداد 18 نفر معلم پایه ی ششم به عنوان نمونه برگزیده شدند. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه ی نیمه ساختاریافته بوده که برای بررسی روایی آن از روایی سازه، درونی و بیرونی و برای پایایی از روش بررسی اعضا، بررسی همکار و ناظر بیرونی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل محتوا استفاده شد. نتایج نشان داد که به نظر افراد پاسخ دهنده امکان استفاده از روش های متنوع ارزشیابی، تقویت روحیه ی پرسشگری دانش آموزان و تقویت مهارت های بیان آن ها، کاهش استرس و افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان، آشناسازی دانش آموزان با روش های مناسب پژوهش و آشناسازی دانش آموزان با مهارت های استفاده از فناوری روز، از جمله فرصت های موجود در درس تفکر و پژوهش می باشد. پاسخ دهندگان کمبود امکانات کمک آموزشی، عدم ارزیابی علمی از نحوه ی اجرای درس تفکر و پژوهش، کمبود معلم متخصص و علاقه مند برای تدریس این درس و کمبود زمان اختصاص داده شده را به عنوان محدودیت های درس تفکر و پژوهش پایه ی ششم ابتدایی دانستند.

هدف پژوهش، بررسی میزان رعایت اصول علمی قصد شده مربوط به عنصر اهداف در درس تفکر و پژوهش پایه ششم بوده است. نوع پژوهش کاربردی و روش آن از نوع پیمایشی است. اطلاعات به صورت کمّی و کیفی (ترکیبی) جمع آوری شد. جامعه آماری بخش کمّی، مدرسان، مؤلفان، کارشناسان و معلمان در دو استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری بوده است. برای انتخاب نمونه، چون جامعه آماری مدرسان و مؤلفان محدود بود، بنابراین از طریق سرشماری اقدام و از همه آن ها نظرسنجی به عمل آمد (44 نفر). برای بقیه گروه ها از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده و به ترتیب، 18 و 264 نفر انتخاب شد. در بخش کیفی، از 95 کلاس درس مشاهده و با 180 نفر از کارشناسان، مدرسان و معلّمان مصاحبه هدفمند، انجام گرفت. داده ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده گردآوری شد. برای تعیین روایی، از روایی محتوا و روایی سازه استفاده گردید. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ، پایایی مشاهده ها از روش پایایی مشاهده گر مربوط به ملاک و برای پایایی مصاحبه ها به روش پیاده سازی عینی و دقیق گفتار مصاحبه شوندگان عمل شد. طبق نظر معلّمان و کارشناسان تا حدودی (55/3=، طبق نتایج مشاهده گران در حد کم (80/2=)، اصول علمی قصد شده مربوط به عنصر اهداف، در درس تفکر و پژوهش بکارگیری شده است.

هدف این پژوهش بررسی عوامل مؤثر بر عدم بکارگیری دانش آموختگان رشته مدیریت و برنامه ریزی آموزشی استان چهارمحال و بختیاری در پست های تخصصی و مدیریتی، از دیدگاه استادان، مدیران آموزشی و دانش آموختگان شاغل این رشته ها بوده است. روش پژوهش   توصیفی-تحلیلی و پیمایشی بوده و جامعه آماری آن شامل 65 نفر استاد، 123 نفر مدیر آموزشی و 62 نفر از دانش آموخته گان رشته مدیریت و برنامه ریزی استان چهارمحال و بختیاری بوده است. برای جمع آوری داده های مورد نیاز پژوهش از یک پرسشنامه بسته پاسخ پژوهشگرساخته          (در مقیاس پنج درجه ای) استفاده شده است. روایی سؤال های پرسشنامه، توسط متخصصان و پایایی آن به روش آلفای کرانباخ 95/0، محاسبه شده است. برای تحلیل داده های پژوهش، از روش های آمار توصیفی و استنباطی مناسب استفاده شده است. طبق یافته های پژوهش،           1/46 درصد پاسخ دهندگان عوامل فردی، 8/57 درصد عوامل سازمانی، 49 درصد عوامل اجرایی و 4/37 عوامل آموزشی را به میزان زیاد و بسیار زیاد، در عدم بکارگیری دانش آموختگان در     پست های تخصصی مؤثر دانسته اند. همچنین تفاوت بین دیدگاه استادان و دانش آموختگان در زمینه عوامل فردی و استادان و مدیران در زمینه عوامل سازمانی معنی دار بوده است.