عباس رییسی سرتشنیزی

زمینه و هدف : مسئولیت پذیری یکی از مهم ترین مولفه های فردی و سازمانی است که می تواند در موفقیت سازمان بسیار تعیین کننده و حیاتی باشد. توجه به ارتقاء سطح مسئولیت پذیری در سازما ن ها از جایگاه ویژه ای برخوردار است، بنابراین هدف اصلی این پژوهش شناخت تاثیر فرهنگ سازمانی بر ارتقاء سطح مسئولیت پذیری در بین کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد است. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کارکنان کلانتری ها و پاسگاه های فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 170 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه تعیین شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری نئو (1997) و فرهنگ سازمانی دنیسون (2000) بود. روایی پرسشنامه ها از طریق روش صوری تایید و پایایی آنها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ برای پرسشنامه فرهنگ سازمانی 86/0 و پرسشنامه مسئولیت پذیری 84/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگروف و اسمیرنوف، ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد فرضیه اصلی پژوهش تایید شد و متغیرهای فرهنگ سازمانی در مجموع می توانند 16 درصد از تغییرات سطح مسئولیت پذیری کارکنان را پیش بینی کنند. ضمنا در مجموع متغیرهای فرهنگ سازمانی می توانند 17 درصد از تغییرات بعد کفایت مسئولیت پذیری کارکنان، 48 درصد از تغییرات بعد نظم پذیری امور سازمانی کارکنان، 8 درصد از تغییرات بعد وظیفه شناسی، 46 درصد از تغییرات بعد توفیق طلبی، 13درصد از تغییرات بعد خودکنترلی و 10 درصد از تغییرات بعد محتاط بودن کارکنان را پیش بینی کنند. نتایج: با توجه به اینکه فرهنگ سازمانی در سطح مسئولیت پذیری کارکنان کلانتری و پاسگاه های فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد موثر است، می توان با تقویت فرهنگ سازمانی به صورت علمی و عملی و کاربردی به بالا رفتن سطح مسئولیت پذیری کارکنان کمک کرد.

زمینه و هدف: مطالعات نشان می دهد که مداخله های درمانی مناسب می تواند به میزان بسیار بالایی، پیامدهای قلدری نوجوانان را کاهش دهد، این پژوهش نیز با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کاهش میل به قلدری دانش آموزان پسر دوره تحصیلی متوسطه اول شهر، شهرکرد انجام شده است. روش شناسی: نوع پژوهش شبه آزمایشی از نوع  پیش آزمون -  پس آزمون  با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهر، شهرکرد که در سال تحصیلی 94-1393 مشغول به تحصیل بودند. به منظور اجراءی پژوهش تعداد 60 دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل تقسیم بندی شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (در هر هفته یک جلسه 90 دقیقه ای) در برنامه آموزش مهارت های زندگی شرکت کردند، ولی گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. آزمودنی ها پس از یک ماه، مورد بررسی مجدد قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و با روش آماری تحلیل کوواریانس  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های زندگی به طور معناداری باعث کاهش نمره کلی پرسشنامه مقیاس قلدری ایلی نویز در گروه آزمایش شده است. نتیجه گیری: با توجه به اثبات اثربخشی روش آموزش مهارت های زندگی در کاهش نمرات قلدری دانش آموزان، لزوم اهمیت بکارگیری روش های نوین آموزشی بایستی مدنظر مربیان قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی جامعه شناختی برنامه های دفاع مقدس بر هویت فرهنگی دانش آموزان دختر شهر شهرکرد انجام گردید. روش تحقیق میدانی از نوع همبستگی و برای نمونه گیری نیز از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده گردید. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه (دوره دوم) ناحیه یک و دو شهرستان شهرکرد که تعداد آنها 7152 نفر بوده و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان تعداد 257 نفر تعیین گردید و جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری شامل ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین برنامه های فرهنگی دفاع مقدس شامل: برگزاری یادواره شهدا، برگزاری اردوهای راهیان نور، تشیع پیکر شهدای گمنام و اکران فیلم های سینمایی و تلویزیونی مرتبط با دفاع مقدس با هویت دانش آموزان رابطه مثبت وجود دارد، اما بین انتشار وصایای شهدا و هویت فرهنگی دختران رابطه ای مشاهده نگردید. همچنین ویژگی های دموگرافیک شامل پایه تحصیلی در نتایج پژوهش تاثیری نداشتند.

زمینه و هدف: مشارکت در حفظ، ایجاد و گسترش نظم و امنیت اجتماعی از اهداف پلیس بوده که باید برنامه ریزی صحیحی برای آن انجام دهد. هدف این مقاله، مطالعه و بررسی عوامل مؤثر در توسعه فرهنگ مشارکت دانش آموزان با پلیس در ارتقای امنیت اجتماعی می باشد. روش شناسی : تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- پیمایشی می باشد. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق از پرسشنامه ای که روایی آن مورد تأیید قرار گرفته، استفاده شده است. جامعه تحقیق را کلیه دانش آموزان استان چهارمحال و بختیاری تشکیل می دهند که از میان آنها تعداد 210 نفر با روش چند مرحله ای انتخاب و داده های به دست آمده نیز با استفاده از روش های آماری همبستگی و رگرسیون، تجزیه و تحلیل شده است. یافته ها: براساس یافته های تحقیق، 80/30 درصد از تغییرات مربوط به فرهنگ مشارکت دانش آموزان با پلیس با متغیرهای سابقه مشارکتی، انگیزه دانش آموزان جهت مشارکت، احساس امنیت اجتماعی دانش آموزان، احترام دانش آموزان به عوامل پلیس، مطالبات دانش آموزان از پلیس، تمایل دانش آموزان به شغل پلیس، احساس تعلق دانش آموزان و تمایل دانش آموزان به همکاری با پلیس تبیین می شود. نتیجه گیری: تأثیر همه متغیرها و عوامل به جز متغیر اعتماد اجتماعی، رضایت از خدمات و عملکرد پلیس، روابط اجتماعی و پایبندی به قوانین و مقررات بر فرهنگ مشارکت معنی دار شده است و می توان نتیجه گیری کرد که در توسعه فرهنگ مشارکت دانش آموزان عوامل متعددی مؤثر می باشند، لذا با افزایش سطح هر یک از عوامل می توان فرهنگ مشارکتی را توسعه داد.