مریم دلفان

مریم دلفان

مدرک تحصیلی: استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

مطالب

فیلتر های جستجو: فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱ تا ۶ مورد از کل ۶ مورد.
۱.

دلایل استرس در بین دانش آموزان دوره ابتدایی

نویسنده:

کلید واژه ها: ترس و اضطراب دانش آموزان ابتدایی مدرسه امتحان جدایی اجتماعی تحصیلی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 697 تعداد دانلود : 190
هر آن چه که دانش آموزان را به هیجان می آورد، عصبانی می کند، سرخورده و مایوس می سازد یا ناخوشایند می سازد، می تواند منجر به اضطراب در دانش آموزان شود. این چیزها می تواند شامل فکر و خیال ناشی از امتحان قریب الوقوع یا بروز یک جریان جدید در زندگی، خانواده یا مدرسه باشد. در ضمن تصمیم گیری های مهم و مشکل در امر تحصیل و زندگی یا فشارهای ناشی از محیط خانواده و مدرسه یا تاثیرات مخرب ناشی از فوت عزیزان و بستگان می توانند باعث بروز اضطراب شوند. معذالک داشتن میزان محدودی اضطراب خوب است. اگر ما برای خود دور از استرس تعیین کنیم یا مجبور شویم یک وظیفه دوست نداشتنی را انجام دهیم و سپس به خوبی از عهده انجام آن برآییم یا این که بدانیم مطالبه ای که خودمان از خود داشته یا از ما خواسته شده است به جا و صحیح بوده است، آن گاه حال و هوای بهتری احساس می کنیم. بیماریهای عاطفی از جمله اضطراب در نزد همه افراد و ترس یا اضطراب از امتحان در نزد دانش آموزان از موضوعاتی است که به دلیل وجود آن در جوامع شدیداً مورد توجه و مداقه قرار گرفته است و به ندرت می توان باور کرد که کسی هیچ وقت دچار اضطراب نشود زیرا زندگی در هر مرحله و دوره و مکان سرشار از انواع فراز و نشیب و مملو از تجربیات تلخ و شیرین و انتظارات مطلوب و دل واپسی های متعدد است که هر کدام به دلیلی یا به طریقی می تواند اضطراب آور باشد. اضطراب یکی از حالتهای هیجانی یا عاطفی است که با عناوین دلهره، تشویش، نگرانی و مانند آنها نیز از آن نام می برند. اضطراب هم جسم و هم ذهن انسان را تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع اعم از اینکه اضطراب به کودک یا بزرگسال، مرد یا زن، انسان شاغل یا بیکار مربوط باشد، آثار و علائم آن تقریباً در نزد همه یکسان است. با این تفاوت که هر کس با توجه به ویژگی های شخصیتی خود درابراز این علائم با دیگری تفاوت دارد؛ به عبارت دیگر یک کودک کم تجربه خیلی ساده تر از یک بزرگسال با تجربه اضطراب خود را آشکار می کند. به این دلیل معلم خیلی زود تر متوجه اضطراب شاگردش تا همکارش می شود.
۲.

تاثیر تمرین هوازی و مکمل پروبیوتیک بر سطوح گلوکز خون و بیان ژن کاسپاز-3 در عضله اسکلتی رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین(مقاله علمی وزارت علوم)

تعداد بازدید : 94 تعداد دانلود : 311
زمینه و هدف : افزایش قند خون در شرایط دیابتی می تواند باعث آپوپتوزیس، از طریق مسیر میتوکندری و با افزایش بیان پروتئین مرگ سلولی شود. پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که مزایای سلامتی را به میزبان اعطا می کنند و دارای اثرات ضد دیابت و آنتی اکسیدان هستند. همچنین، برخی شواهد نشان می دهد که ورزش می تواند بر مسیرهای سیگنالینگ آپوپتوزیس عضله اسکلتی تأثیر بگذارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل پروبیوتیک بر سطوح گلوکز خون و بیان ژن کاسپاز-3 در عضله نعلی رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. ر وش تحقیق : تعداد40 سر رت صحرایی نر نژاد ویستار (وزن: 270-250 گرم؛ سن: هشت هفته) به طور تصادفی به پنج گروه کنترل سالم (N)، کنترل دیابتی (CD)، دیابتی + مکمل پروبیوتیک (SCD)، دیابتی + تمرین (TD) و دیابتی + تمرین + مکمل پروبیوتیک (STD) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن) انجام شد. برنامه تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 60 تا 65 درصد سرعت بیشینه، پنج روز در هفته و به مدت پنج هفته بود. هر رت دو گرم پروبیوتیک به صورت محلول در آب آشامیدنی دریافت کرد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها تشریح و عضله نعلی برای ارزیابی بیان ژن کاسپاز-3 (با روش Real Time PCR) و نمونه گیری خون برای ارزیابی گلوکز پلاسما (با روش گلوکز اکسیداز) جمع آوری انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری p≤0/05 انجام شد. یافته ها : سطوح گلوکز خون در گروه دیابتی + تمرین + مکمل نسبت به سایر گروه ها، کاهش معنی داری داشت (008/0=p) از طرف دیگر، بیان ژن کاسپاز-3 در گروه دیابتی + تمرین، و گروه دیابتی + تمرین + مکمل کاهش معنی داری پیدا کرد (01/0=p). نتیجه گیری : تمرین هوازی به همراه مصرف مکمل پروبیوتیک، احتمالا با تنظیم و کاهش قند خون، از آپوپتوزیس عضله اسکلتی در شرایط دیابت جلوگیری می نماید.
۳.

تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و استقامتی تداومی بر بیان ژن mir-1 و IGF 1 در کاردیومیوسیت رت های نر دیابتی(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: تمرین ورزشی کاردیومیوپاتی IGF-1 microRNA-1

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 932 تعداد دانلود : 676
هدف از مطالعه حاضر مقایسه یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن mir-1 و IGF 1 در کاردیومیوسیت رت های دیابتی بود. 21 سر رت نر نژاد ویستار، پس از القای دیابت به صورت تصادفی به سه گروه هفت تایی (کنترل، استقامتی تداومی و تناوبی شدید) تقسیم شدند، برنامه تمرینی 5 روز در هفته به مدت 8 هفته بود، هر جلسه تمرین استقامتی 30 دقیقه دویدن با شدت 60 درصد VO2max و هر جلسه گروه تناوبی چهار تناوب سه دقیقه ای با شدت 90 درصد VO2max و یک دقیقه ریکاوری با شدت 30 درصد VO2max بین هر تناوب بود. بیان ژن IGF-1 و mir-1 از بافت بطن چپ، به وسیله روش qRT PCR  سنجیده شد. نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین سبب کاهش معنادار بیان ژن mir-1 نسبت به گروه کنترل شده است ، اما این کاهش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥)؛ همچنین بیان ژن IGF-1 در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافته بود که این افزایش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥). به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید با سرکوب mir-1 می تواند مداخله مؤثری برای کاهش عوارض کاردیومیوپاتی دیابتی باشد.
۴.

تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و استقامتی تداومی بر بیان ژن های آدیپونکتین و TNF-α در رت های مبتلا به دیابت نوع دو(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: آدیپونکتین تمرین استقامتی تمرینات تناوبی شدید دیابت نوع دو TNF-α

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 161 تعداد دانلود : 428
هدف از پژوهش حاضر مقایسه تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید و استقامتی تداومی بر بیان ژن های آدیپونکتین و TNF-α در رت های مبتلا به دیابت نوع دو بود. 24 سر رت نژاد ویستار (وزن 10±160 گرم) پس از هفت ماه رژیم غذایی پرچرب و حاوی فروکتوز به سه گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید و استقامتی تداومی تقسیم شدند و گروه های تمرین به مدت هشت هفته/ پنج روز هفته پروتکل تمرینی را اجرا کردند. بیان ژن آدیپونکتین و TNF-α از بافت چربی احشایی همچنین گلوکز و انسولین از پلاسما اندازه گیری و شاخص مقاومت به انسولین محاسبه شد. تحلیل داده ها با از آزمون ANOVA و همبستگی پیرسون انجام گرفت. هر دو مدل تمرینی سبب افزایش معنادار بیان آدیپونکتین شد (016/0=P)، اما بین دو گروه تمرینی اختلاف معناداری نبود (932/0P=)، بیان ژن TNF-α در گروه های تمرینی کاهش یافت که در گروه تناوبی بارزتر بود (001/0=P). بین کاهش مقاومت به انسولین و کاهش بیان ژن TNF-α (09/0r=، 001/0P
۵.

تاثیر4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بربیان ژن کانال کلسیمی گیرنده های رایانودین(RyR2) ، SERCA2a و فسفولامبان قلب رت های نر دیابتی(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: کاردیومیوپاتی دیابتی RyR2 SERCA2a PLB

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 810 تعداد دانلود : 264
هدف:هدف از این مطالعه تاثیر4 هفته تمرین تناوبی باشدت بالا بر بیان ژن کانال کلسیمی گیرنده های رایانودین(RyR2) ،SERCA2a و فسفولامبان قلب رت های نر دیابتی بود. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع تجربی و بدین منظور 24 سر رت نر نژاد ویستار به دو گروه کنترل بی تحرک و تناوبی با شدت بالا HIIT)) تقسیم شدند. به هر دو گروه از طریق تزریق درون صفاقی محلولSTZ دیابت القاء شد.24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها تشریح شدند و بطن چپ استخراج گردید. برای بررسی میزان بیان ژن RyR2 ، SERCA2a و فسفولامبان از روش Real Time-PCR استفاده شد. جهت مقایسه دو گروه از آزمون t مستقل در سطح آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج: در پایان، نتایج نشان داد 4 هفته تمرین تناوبی خیلی شدید، بیان ژن RyR2 در بطن چپ قلب گروه HIIT را در حد معناداری 03/0 P= افزایش داد و بیان ژن SERCA2a و فسفولامبان علی رغم افزایش، دارای تفاوت معناداری نبود. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد 4 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا می تواند با افزایش بیان ژن RyR2 در قلب رت های دیابتی، بد تنظیمی های ایجاد شده در این دو پروتئین موثر در چرخه انقباض قلبی را جرح وتعدیل کند
۶.

ارتباط بین قد و توان هوازی بیشینه در آزمون های پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج(مقاله علمی وزارت علوم)

کلید واژه ها: قد توان هوازی بیشینه آزمون پله کویین دختران تمرین کرده

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : 871 تعداد دانلود : 202
هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین قد و توان هوازی بیشینه (VO2 max) در آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج بود. 54 دانشجوی دختر تمرین کرده با میانگین سنی 93/1 ±22/23 سال قد 19/8 ±13/162 سانتی متر توده بدن 59/8 ± 97/57 کیلوگرم شاخص توده بدنی 24/2 ± 03/22 کیلوگرم بر مترمربع و درصد چربی بدن 79/4±24/24 درصد آزمودنی های پژوهش بودند که به سه گروه قدی کوتاه 11/3 ± 22/153 سانتی متر متوسط 77/1 ± 27/161 سانتی متر و بلند 17/3 ± 91/171 سانتی متر تقسیم شدند. توان هوازی بیشینه با استفاده از دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد بین توان هوازی بیشینه در گروه های کوتاه متوسط و بلند قد در هر یک از دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج تفاوت معناداری وجود ندارد(05/0p). به هنگام مقایسه توان هوازی بیشینه اندازه گیری شده در آزمون های پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج در درون هر یک از گروه های قدی تفاوت معناداری دیده شد (001/0 P<)؛ به این ترتیب که توان هوازی بیشینه به دست آمده در پله کویین در هر سه گروه بیشتر بود. همچنین بین توان هوازی بیشینه و قد در کل آزمودنی ها در هر دو آزمون همبستگی معناداری دیده نشد (05/0> P). نتیجه این که بین توان هوازی بیشینه و قد در دو آزمون پله کویین و سنجش گازهای تنفسی روی چرخ کارسنج ارتباطی وجود نداشت؛ بنابراین می توان گفت بین توان هوازی بیشینه و قد در آزمون پله کویین ارتباطی وجود ندارد.

پالایش نتایج جستجو

تعداد نتایج در یک صفحه:

درجه علمی

مجله

سال

حوزه تخصصی

زبان