زینب طولابی

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگو و شناسایی ابعاد و مؤلفه های توانمندسازی معاونان و مربیان پرورشی مدارس متوسطه اول و دوم طراحی و اجرا شده است. روش پژوهش، آمیخته اکتشافی است که در بخش کیفی، از راهبرد نظریه برخاسته از داده ها و در بخش کمی از روش توصیفی پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق در مرحله اول - بخش کیفی - خبرگان و متخصصان حوزه تعلیم و تربیت بودند که برای دستیابی به مدل اولیه تعداد 50 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از انجام مصاحبه های لازم با ده نفر از آنان، اشباع اطلاعاتی حاصل شد. در مرحله دوم - بخش کمی - کارکنان و مربیان آموزش پرورش به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان کارکنان آموزش و پرورش استان ایلام انتخاب شدند (N=169). ابزار پژوهش برای بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته (برگرفته از متن مصاحبه ها) بوده است. در مرحله اول، پژوهشگر موضوع اتکاپذیری پژوهش را رعایت کرده و برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است (0/96=α). روایی پرسشنامه با بهره گیری از نظرات اساتید و خبرگان مورد تائید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها ابتدا ضریب بارتلت و ضریب KMO برای همبستگی درونی به کار گرفته شدند و کفایت حجم نمونه 0/92 به دست آمد. سپس از طریق مدل یابی معادلات ساختاری، الگوی مفهومی استخراج شده از بخش کیفی مورد آزمون و تأیید قرار گرفت. بر اساس یافته های تحقیق، عوامل محیطی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، عوامل راهبردی و پیامدها بر توانمندسازی مربیان و معاونان پرورشی مؤثر شناخته شدند.

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش های دانشگاهی با تاکید بر مهارت های ورود به جامعه انجام شده است. روش: طرح پژوهش از نوع طرح توصیفی -تحلیلی است و گروه نمونه 200 نفر از دانشجویان دانشگاه دولتی ایلام؛ در سال تحصیلی (1400-1401) که به روش سهمیه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شاخص های ارزیابی «کرک پاتریک» در سطح یک بود. یافته ها: نتایج با استفاده از روش تحلیل عاملی و روایی همگرا و واگرا نشان دادند که ضریب معناداری تاثیر آموزش های دانشگاهی بر مهارت های تخصصی (0.95) بر مهارت های فنی (0.96) بر مهارت های عمومی (0.96) و بر مهارت های فردی (0.94) است. نتیجه گیری: بنابراین با توجه به تاثیر آموزش های دانشگاهی بر مهارت های ورود به جامعه براساس ارزیابی دانشجویان، آموزش های دانشگاهی با ارایه آموزش های لازم منطبق با هرکدام از مهارت های مورد نیاز ورود به جامعه برای دانشجویان، بر آمادگی آنها برای ورود به جامعه تاثیر معناداری دارد.