سید محی الدین بهاری

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش ورزش تیراندازی با تفنگ بادی بر پرخاشگری دختران نوجوان بود. برای انجام پژوهش از طرح نیمه تجربی با گروه کنترل و پیش آزمون – پس آزمون استفاده شد. بدین منظور تعداد 30 دانش آموز دختر پرخاشگر (1/1±16 سال) به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این مطالعه از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) به عنوان ابزار سنجش پرخاشگری استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) تحت نظر مربی آموزش تیراندازی دیدند. در پایان جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب دوعاملی نشان داد آموزش تیراندازی به کاهش معنادار پرخاشگری، پرخاشگری کلامی، خصومت و خشم دختران نوجوان منجر شد؛ اما آموزش تیراندازی بر پرخاشگری بدنی دختران نوجوان اثر معناداری نداشت. به نظر می رسد جو و ویژگی های ورزش تیراندازی با تفنگ می تواند نقش مهمی در ایجاد احساس آرامش و کاهش پرخاشگری داشته باشد.

امروزه مهارت های ذهنی یکی از مولفه های مهم اثر گذار در عملکرد ورزشکاران می باشد لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های ذهنی بر عملکرد کمی و کیفی شناگران بود. جامعه آماری تحقیق شناگران نوجوان باشگاه های ورزشی کرج بودند. در این مطالعه، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نوجوان پسر فعال در رشته شنا از باشگاه های شنای شهرستان کرج انتخاب به به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. یک طرح نیمه تجربی با سنجش در پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. گروه آزمایش بسته بیست ودو جلسه ای آموزش مهارت های ذهنی را در هفته سه جلسه متوالی در کنار تمرینات جسمانی خود به مدت یک ساعت دریافت نمودند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تمامی شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس توسط کرنومتر و چک لیست تکنیک کرال سینه 50 متر (شنای آزاد) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها با استفاده از طریق تحلیل واریانس ترکیبی تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارت های روانی بر عملکرد کمی گروه آزمایش تأثیر معنی داری دارد (P