فرشته افتخاری

فعالیت بدنی منظم در تمامی دوران زندگی، بویژه کودکی و نوجوانی حائز اهمیت است و اثرات مفید آن را بر رشد جسمانی، فکری و روانی کودکان و نوجوانان نباید نادیده گرفت. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر شرکت در کلاسهای ورزشی تابستانی بر عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی دختران نوجوان بود. بدین منظور، تعداد سه پایگاه تابستانی، از بین پایگاههای شهر تهران انتخاب گردید و تعداد 54 نفر از دانش آموزان این پایگاهها (با سن15/1±3/13سال و وزن83/8±6/47کیلوگرم) که در طول سال فعالیت بدنی منظم نداشته و فقط در کلاسهای تابستانی (والیبال و بسکتبال) شرکت کردند، به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند. همچنین، 10 نفر از دانش آموزان این پایگاهها که فقط در فعالیتهای هنری و علمی مشارکت داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی آزمودنیها قبل و بعد از کلاسها مورد ارزیابی قرار گرفت. طول دوره 8 هفته و تعداد جلسات تمرینی و علمی 3 نوبت در هفته بود. برای مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی به ترتیب، از آزمون t مستقل و t همبسته در سطح معنی داری 05/0 P< استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که میزان تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی، استقامت عضلانی در هر دو گروه معنی دار (05/0P< ) می باشد. از طرفی، میزان تغییرات انعطاف پذیری و خرده مقیاس عزت نفس، تنها در گروه تجربی معنی دار(05/0P< ) بود. نتایج تحقیق نشان داد که بین میزان تغییرات توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، شاخص توده بدن، خود پنداره بدنی کلی و خرده مقیاسهای خود پنداره بدنی، در گروه گواه و تجربی تفاوت معنی داری (05/0P> )، وجود ندارد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر میرسد که کلاسهای ورزشی تابستانی با چنین الگویی که در این پایگاهها اجرا می گردد، اثری بر عوامل آمادگی جسمانی، حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی ندارد و برای ساماندهی این کلاسها باید چاره اندیشی شود.

سندروم هایپرموبیلیتی عمومی سبب ایجاد ناهنجاری، آسیب مفصل زانو و بی ثباتی مفصل می شود. اختلال در حس وضعیت مفصل و تغییر در میزان فعالیت عضلانی این افراد نیز گزارش شده است. بنابراین هدف این تحقیق تعیین تاثیر تمرین زنجیره حرکتی بسته بر حس عمقی و میزان فعالیت الکتریکی برخی عضلات اندام تحتانی زنان هایپرموبایل بود. در این مطالعه 24 دانشجوی زن دارای سندروم هایپرموبیلیتی عمومی به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. اندازه گیری الکترومایوگرافی از عضلات واستوس مدیالیس، واستوس لترالیس، رکتوس فموریس، سمی تندونیس، بایسپس فموریس و گاستروکنمیوس داخلی حین تکلیف فرود دراپ و حس عمقی به روش گونیامتری تصاویر دیجیتال در پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. پس از اجرای شش هفته تمرین زنجیره حرکتی بسته، برای تحلیل آماری از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. پس از اجرای تمرینات، میزان فعالیت فیدفورواردی عضلات واستوس مدیالیس، واستوس لترالیس، سمی تندونیس و گاستروکنمیوس داخلی و فعالیت فیدبکی عضلات واستوس مدیالیس و واستوس لترالیس افزایش یافت. همچنین در حس عمقی مفصل زانو بهبود قابل توجهی مشاهده شد. بنابر تاثیرگذاری بالای به دست آمده، استفاده از تمرینات زنجیره حرکتی بسته در بهبود فاکتورهای ضروری ایجاد ثبات مفصل زانو از جمله هماهنگی عصبی عضلانی و افزایش درک سطح آگاهانه و غیرآگاهانه از مفصل زنان هایپرموبایل پیشنهاد می گردد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین عصبی- عضلانی بر عملکرد حرکتی و قدرت زنان فعال با نقص غلبه پا بود. 26 زن فعال دارای نقص غلبه پا (25-18سال) به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. حداکثر گشتاور اکستنسوری و فلکسوری زانوی برتر و غیربرتر با استفاده از دستگاه ایزوکینتیک به صورت کانسنتریک و اکسنتریک و با سرعت60 درجه بر ثانیه و عملکرد حرکتی به وسیله پرش تاک اندازه گیری شد. هر دو گروه پیش آزمون را پیش از شروع دوره تمرینی و پس آزمون را دو روز بعد از اتمام تمرینات در گروه تجربی انجام دادند. برای تحلیل آماری از آزمون های t همبسته و آنالیز کوواریانس در سطح معناداری 95/0 استفاده شد. در پیش آزمون عملکرد حرکتی و قدرت بین دو گروه تمرین و کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد (05/0<P). آزمون تی همبسته نشان از اختلاف معنادار عملکرد حرکتی و قدرت در گروه تمرین داشت (05/0>P). درحالی که نمرات عملکرد حرکتی و قدرت گروه کنترل اختلاف معناداری را نشان نداد (05/0<P). همچنین در پس آزمون، اختلاف معناداری بین امتیازهای دو گروه یافت شد (05/0>P). با توجه به تأثیر تمرینات نوروماسکولار بر بهبود عملکرد و قدرت اندام تحتانی زنان دارای غلبه پا، استفاده از این تمرینات در برنامه های پیشگیری و بازتوانی افراد پیشنهاد می شود.

ایمبالانس های نوروماسکولار یکی از موارد مهمی می باشند که می توانند در افزایش خطر ابتلا به آسیب های غیر برخوردی لیگامان صلیبی قدامی نقش داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر تمرین نوروماسکولار بر ثبات پاسچرال و عملکرد اندام تحتانی زنان دارای غلبه لیگامانی در حرکت پرش- فرود بود. تعداد 24 آزمودنی مستعد آسیب لیگامان لیگامان صلیبی قدامی به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. گروه تجربی برنامه تمرینات نوروماسکولار را به مدت شش هفته انجام داد. از هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون به عمل آمد. پس از انجام تمرینات نوروماسکولار اختلاف معناداری در تغییرات مرکز فشار در راستای داخلی-خارجی و عملکرد گروه تجربی مشاهده گردید درحالی که اختلاف معناداری در متغیرهای گروه کنترل و دیگر مؤلفه ها مشاهده نشد. به طور کلی می توان عنوان کرد که احتمالاً انجام این تمرینات می تواند تأثیر مثبتی بر تغییرات مرکز فشار و عملکرد فرد داشته باشد.