محمدتقی خورند

بررسی ارتباط بین آرام سازی و تمرینات ریتمیک با نظر به ساز و کارهای انعطاف پذیری – کارکردی سیستم عصبی، از موضوع هایی می باشد که در تحقیقات اخیر به آن اشاره شده است. هدف از تحقیق پیش رو، بررسی تاثیر تمرینات ریتمیک بر عمق بخشی آرام سازی جودو کاران تیم ملی بود. 30 ورزشکار مرد از تیم ملی جودو، در سه گروه ده نفرة کنترل، تجربی 1( گروه تمرینات آرام سازی) و تجربی 2 (گروه تمرینات آرام سازی و ریتمیک)، در این تحقیق مشارکت داشتند. بر اساس یک دورة اجرایی سه ماهه (دو دورة شش هفته ای که در شش هفتة اول، تمرینات آرام سازی برای دو گروه تجربی 1 و 2 در نظر گرفته شد و در شش هفتة دوم، برای گروه کنترل همانند دورة قبل، تمرینی در نظر گرفته نشد و برای دیگر گروه ها، تمرینات آرام سازی و ریتمیک به اجرا در آمد)، با استفاده از شاخص اندازه گیری EMG، داده ها ثبت شد و با به کارگیری آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و اندازه گیری های مکرر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها، بیانگر این بود که بین آرام سازی گروه ها، اختلاف معنی داری وجود دارد. به عبارتی می توان گفت دوره های تمرینی و همچنین تمرین ریتمیک، در ارتقا آرام سازی تأثیر بسزایی دارد. یافته ها با توجه به فرضیه های اخیر و دیدگاه هایی که در زمینة تمرینات ریتمیک و آرام سازی مطرح اند، مورد بحث قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان داد که تمرینات ریتمیک آرام سازی را توسعه می دهد و موجب عمق بخشی آن می شود.

آرام­سازی، یکی از مهارت­های مهم روانی در حوزة فعالیت­های تربیت بدنی و ورزش است. بررسی ارتباط بین آرام­سازی و تمرینات ریتمیک، با نظر به سازوکارهای انعطاف­پذیری- کارکردی سیستم عصبی، از جمله موضوعاتی است که در تحقیقات اخیر به آن اشاره شده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ریتمیک بر عمق­بخشی آرام­سازی جودوکاران تیم ملی بود. 30 نفر از ورزشکاران مرد تیم ملی جودو، در سه گروه کنترل، تجربی 1 و تجربی 2، در این تحقیق شرکت کردند و براساس یک دورة اجرایی سه­ماهه بنابر پروتکل تمرینی و با استفاده از شاخص SCL، داده­ها ثبت و در نهایت تجزیه­وتحلیل شد. نتایج، بیانگر این بود که بین آرام­سازی گروه­هابا توجه به آلفای 5 درصد و نمرة P(05/0P>) 061/0، اختلاف معنی­داری وجود ندارد. به­عبارتی می­توان گفت که دوره­های تمرینی آرام­سازی در ارتقای سطح مهارت آرام­سازی، تأثیر اندکی داشته، اما تمرین ریتمیک تا حدودی موجبات عمق­بخشی آرام­سازی را، فراهم آورده است. یافته­ها با توجه به فرضیات اخیر و نظریاتی مطرح در مورد تمرینات ریتمیک و آرام­سازی، اذعان دارند که بیشتر از هر تمرینی، حرکات ریتمیک با تأثیر بر عمق­بخشی آرام­سازی، استرس را کاهش می­دهد و شخص با آرامش بیشتر، در اجرای حرکات بهینه، موفق­تر خواهد بود.

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه میزان عزت نفس دانشجویان دختر و.رزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان بوده است به همین منظور از روش نمونه گیری طبقه ای برای انتخاب نمونه آماری استفاده شد آنگاه برگه مشخصات فردی و سیاهه عزت نفس کوپر اسمیت به نمونه های ورزشکار به تعداد 90 نفر و غیر ورزشکار 70 نفر ارائه و بعد از تکمیل گرد آوری شد پس از جمع آوری اطلاعات مورد نظر از آمار توصیفی برای طبقه بندی داده ها در پارامتر ه ای متناسب بهره برداری و از آمار استنباطی برای آزمون فرضیه ها با به کارگیری آزمون ANOVA استفاده شد که نتایج بدین ترتیب بود بین عزت نفس دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه گرگان با اطمینان 95 در صد اختلاف معنی دار وجود داشت (P<0/05) بنی عزت نفس دانشجویان دختر رشته های ورزشی انفرادی با گروهی داشنگاه گرگان با اطمینان 95 در صد اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0/05) بین عزت نفس دانشجویان دختر بسکتبالیست با والیبالیست دانشگاه گرگان با اطمینان 95 در صد اختلاف) معنی داری وجود نداشت (P>0/05 بنابراین نتایج تحقیق نشان می دهد فعالیت های ورزشی توانایی ارتقای سطح عزت نفس را خواهند داشت.

هدف این مقاله تعیین شاخص ها و ویژگی های فرهنگی معنوی ورزش کشور است. روش انجام پژوهش آمیخته و جامعه آماری در بخش کیفی را مدیران ستادی، اساتید مدیریت ورزشی و پژوهشگران این حوزه و در بخش کمی مدیران و متخصصان ورزشی، اساتید مدیریت ورزشی و پژوهشگران تشکیل دادند. به صورت هدفمند 65 پرسشنامه محقق ساخته به صورت آنلاین و میدانی توزیع شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی برای ویژگی های جمعیت شناختی و آمار استنباطی آزمون فریدمن در سطح معنی داری 05/0 با نرم افزارSPSS برای اولویت بندی شاخص ها و مؤلفه ها استفاده شد. نتایج نشان داد در رتبه بندی مربوط به مؤلفه های شاخص فرهنگی ورزش کشور بیشترین میانگین رتبه مربوط به فعالیت های فرهنگی در ورزش و کمترین میانگین رتبه مربوط به ارتباطات و مبادلات فرهنگی بوده است. در رتبه بندی مربوط به مؤلفه های شاخص معنوی ورزش نیز بیشترین میانگین رتبه مربوط به فعالیت معنوی در ورزش و کمترین میانگین رتبه مربوط به هویت دینی در ورزش بوده است