افسر جعفری حجین

هدف این پژوهش ، برسی میزان اوقات فراغت دانشجویان دختر دانشگاه تهران با تاکید بر تربیت بدنی و ورزش است . بدین منظور 300 دانشجوی دختر شرکت کننده در کلاس های عملی واحد 1 تربیت بدنی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تهیه شده بر اساس سوابق پژوهشی و اهداف تحقیق بود که پس از تکمیل توسط دانشجویان دختر با استفاده از روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که حدود 80 درصد دانشجویان در ساعات عصر و شب اوقات فراغت خود را می گذرانند و حدود 27 درصد آنها از امکانات تفریحی و فراغتی دانشگاه راضی نیستند و 47 درصد اصلا از فعالیتهای فوق برنامه دانشگاه استفاده نمی کنند. بیشترین فعالیت دانشجویان در زمان اوقات فراغت مطالعه است . پیاده روی با 60 درصد بیشترین فراوانی و بسکتبال با 0 درصد کمترین فراوانی را در بین دانشجویان دارند . در صورتی که فراوانی ورزش بدنسازی در بین دانشجویان متاهل 17 درصد و افراد مجرد 10 درصد ، و شنا در بین دانشجویان متاهل 0 درصد و در بین افراد مجرد 7 درصد است. نتیجه آنکه بهتر است مسئولان برای پر کردن اوقات فراغت دانشجویان دختر ، فعالیت های ورزشی با امکانات وسیع تری را به همراه اطلاع رسانی بیشتر داشته باشند تا ایشان بتوانند با آگاهی و دانش بیشتر در مورد استفاده از فعالیت های ورزشی مناسب برای سلامتی جسمی و روانی خود از امکانات موجود در دانشگاه بهره مند شوند.

هدف از اجرای این تحقیق، بررسی سرفصل دروس و ارائة پیشنهادهای اصلاحی برای دوره های کارشناسی تربیت بدنی با گرایش مربیگری بود. روش گردآوری اطلاعات توصیفی، از نوع پیمایشی بود. در فرایند گردآوری اطلاعات از پرسشنامة سؤال-های (بسته و باز) محقق ساخته با مقیاس لیکرت استفاده شد. جامعة آماری پژوهش استادانی بودند که تدریس دروس مختلف را در این دوره به عهده داشتند (24 نفر). روایی ابزار اندازه گیری (پرسشنامه) با اعلام نظر استادان خبره و پایایی آن با آلفای کرونباخ با ضریب پایایی بیش از 86 درصد تأیید شد. علاوه بر این از روش های آماری آزمون K-S به منظور انجام تست نرمالیتی پاسخ ها و از آمار توصیفی برای به دست آوردن فراوانی و درصدها، به دست آوردن میانگین وزنی و انحراف استاندارد و تجزیه-وتحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد 5 /93 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و فقط 5 /6 درصد مخالف تعداد واحد و سرفصل دروس پایه در این دوره ها بودند. 6 /80 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و 4 /19 درصد مخالف و کاملاً مخالف گذراندن 24 واحد دروس نظری تخصصی بودند. در مورد تناسب 24 واحد دروس عملی تخصصی با اهداف این دوره ها نیز 6 /22 درصد استادان کاملاً موافق، 7 /38 درصد موافق و 7 /38 درصد نیز مخالف بودند. باتوجه به جنبه های جانبی رشتة اختصاصی با هدف این دوره ها و در مورد دروس اختیاری 1 /16 درصد استادان کاملاً موافق، 2 /45 درصد موافق، 8 /25 درصد مخالف و 2 /3 درصد کاملاً مخالف بودند و 7 /9 درصد در مورد تناسب گذراندن 4 تا 19 واحد دروسی نظری نداشتند. 1 /16 درصد استادان موافق گذراندن 30 تا 45 واحد دروس کارورزی در ارتباط مستقیم با رشته های اختصاصی و تناسب آن با این دوره ها، 2 /45 درصد موافق، 1 /16 درصد مخالف، 4 /19 درصد کاملاً مخالف و 2 /3 درصد آنان بینظر بودند. همچنین مدرسان دروسی مانند زیست شناسی، فیزیک، حرکات اصلاحی عمومی، تئوری علم تمرین، اصول مربیگری، ورزش همگانی و کاربرد تمرینات با وزنه را به منظور اضافه کردن به سرفصل دروس در این دوره ها پیشنهاد کردند.

هدف این پژوهش بررسی تاثیر و مقایسه ی تمرین یک جلسه ای ودوجلسه ای در هفته برآمادگی عمومی دختران غیرورزشکاربوده است.دراین پژوهش 38 دختر غیرورزشکار در گروه تمرینات یک جلسه ای و38 دختر غیرورزشکار نیز در گروه دوجلسه ای شرکت نمودند.گروه یک جلسه ای به مدت چهار ماه وگروه دوجلسه ای به مدت مدت دو ماه تمرین کردند .آزمودنی هادریک پیش آزمون که شامل اندازه گیری استقامت عضلانی عضلات کمربند شانه ،استقامت عضلانی شکم،چابکی،نیروی عضلانی واستقامت قلبی- عروقی بوی،شرکت کردند وپس از پایان دوره ی تمرینات نیز آزمون نهایی که اندازه گیری همان عوامل بود ،تکرار گردید .نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی ،با آزمون t وابسته وغیروابسته و همچنین آزمون رتبه ای ویل کوکسان تجزیه وتحلیل گردید .محاسبات آماری نشان دادکه بین پیش آزمون وآزمون نهایی گروه یک جلسه ای وگروه دوجلسه ای تفاوت معنی دار استوتمرینات سبب پیشرفت همه ی عوامل آمادگی جسمانی گردیده است.تجزیه و تحلیل های آماری برای مقایسه ی معنی دار بودن تفاوت آزمون نهایی گروه یک جلسه ای ودوجلسه ای نشان می دهد دختدان غیر ورزشکاری که دو جلسه تمرین کرده بودند از نظر استقامت قلبی – عروقی ،چابکی ونیروی عضلانی پیشرفت بیشتری کرده اند،اما استقامت عضلانی گروهی که تنها یک جلسه در هفته تمرین کردند بیشتر توسعه یافته است.براساس نتایج پیشنهادمی گردد برای توسعه آمادگی جسمانی تعداد جلسات تمرین به دو جلسه درهفته افزایش یابد.

هدف از پژوهش حاضر، استاندارد سازی پرسش نامه خرید روزنامه ورزشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مشتریان زن و مرد بالای 18 سال دکه های روزنامه فروشی شهر تهران با حداقل یک سال سابقه خرید روزنامه ورزشی تشکیل دادند که در نهایت، پس از توزیع و جمع آوری پرسش نامه ها، در نهایت تعداد 344 پرسشنامه کامل بود و مورد تجزیه و تحلیل نهایی قرار گرفت. یافته ها حاکی از این است که مجموع 33 گویه طراحی شده در مقیاس لیکرت، از چهار عامل محتوا، شکل و ظاهر، شهرت و سابقه و تیتر اشباع شده است. این چهار عامل در مجموع قادر هستند 9/74 درصد از واریانس کل را تبیین کنند. علاوه براین، در خصوص روایی سازه و بر اساس میزان روابط به غیر از سؤال 16، تمامی سؤالات رابطه معنا داری با عامل خود دارند و می توانند پیشگوی خوبی برای آن باشند. در ارتباط با روابط عامل ها با مفهوم ""خرید روزنامه ورزشی"" نیز نتایج نشان می دهد که تمامی عامل ها توانسته اند پیشگوی خوبی برای این مفهوم باشند. در نتیجه، روایی درونی و بیرونی مدل ""خرید روزنامه ورزشی"" مورد تأیید قرار می گیرد.