دراین مقاله، جایگاه نگرش های سره گرایانه در برنامه ریزی زبان بررسی می شود. دلیل توجه ویژه به سره گرایی در نظام برنامه ریزی زبان آن است که سره گرایی یکی از گرایش های غالب بر تحولات برنامه ریزی شده و نشده زبان بوده است. ضمنا، در بیشتر مقالاتی که درباره سره گرایی در زبان فارسی منتشر شده است، از بعد عاطفی و احساسی به آن پرداخته شده است. در این مختصر می کوشیم سره گرایی را با تاکید ویژه بر نوع واژگانی آن معرفی کنیم و جایگاه آن را در برنامه ریزی زبان مشخص سازیم. در پایان، با توجه به اهمیت نقش نگرش های کاربران زبان در موفقیت یا عدم موفقیت هر نوع برنامه ریزی زبان، به بررسی نگرش های سره گرایانه در میان برخی از سطوح جامعه زبانی تهران (دانش آموزان، دانشجویان، دانشگاهیان و فرهنگستانیان) خواهیم پرداخت و، از این راه، وضع سره گرایی را در این جامعه زبانی توصیف خواهیم کرد.
