بازخوانی آرای پوپولیستی از منظر فقه سیاسی شیعه
آرشیو
چکیده
پوپولیسم یک ایدئولوژی یا یک استراتژی سیاسی است که در آن نظر عموم مردم بر تمامی سازوکارهای جامعه ارجحیت دارد و با مفهوم مردم سالاری و مردم گرایی مدنظر اسلام تفاوت اساسی دارد. در بسیاری از جوامع، رواج سیاست های پوپولیستی به شیوه ای غلط، منجر به آن شده است که مردم به راحتی مصالح بلندمدتشان را فدای دستاوردهای کوتاه مدت کنند و در صورت برآورده نشدن مطالباتشان، بی اعتمادی نسبت به دولت و اصل نظام ایجاد می شود. این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی پاسخگوی این پرسش است که نظریه های فقه سیاسی نسبت به پوپولیسم گرایی چه دیدگاهی دارند و آیا اساساً از منظر فقه سیاسی، حاکمان و دولتمردان یک حکومت دینی می توانند به سیاست های پوپولیستی روی آورند. یافته های پژوهش بیانگر آن است که شاخصه های اصلی پوپولیسم که عبارت است از: تکیه بر ناآگاهی توده های جامعه، جلب پشتیبانی با توسل به وعده های کلی و مبهم، اقدامات مستقل از نهادها و احزاب و عوام فریبی، به شدت مورد نهی فقه سیاسی اسلام است و علاوه بر حرمت تکلیفی، اشخاصی که این سیاست ها را دنبال می کنند نیز ضامن بوده و باید جبران خسارت کنند.Rereading Populist Approaches from the Perspective of Shia Political Jurisprudence
Populism is an ideology or a political strategy in which the opinion of the general public is preferred over all mechanisms of the society, which is fundamentally different from the concept of democracy and populism advocated by Islam. The spread of populist policies in a wrong way in many societies has caused people to easily forgo their long-term interests for short-term gains, and if their demands are not met, mistrust of the government and the system itself is created. Descriptive-analytical method has been employed in this research. The main questions of this article are: What are the approaches of political jurisprudential theories to populism? Can the rulers and statesmen of a religious government turn to populist policies from the viewpoint of political jurisprudence? The findings of the research show that populism, whose main characteristics are relying on the ignorance of the masses of society, gaining support by resorting to general and vague promises, taking actions independent of institutions and parties, and demagoguery, is strictly prohibited by Islamic political jurisprudence. In addition to being prohibited in terms of duty, the people who follow these policies are also responsible for their acts and must compensate for the damages.
تبلیغات
