کتاب های حدیثی از دوره تدوین های رسمی که در دسترس است، از تبویب برخوردار بوده اند. این مقاله در صدد است با نگاهی تحلیلی و بیرونی به این تبویب ها، نخست تعریف و گونه شناسی نسبت بدان ها انجام دهد و سپس عوامل مؤثر بر تبویب را که عمدتاً به ویژگی های فردی مؤلف و زمانه او بر می گردد، با ذکر نمونه و شواهد نشان دهد. نیاوردن حدیث در باب مربوطه، نداشتن توجه لازم به احادیث معارض و مخالف، آوردن احادیث با مضمون عام در ذیل عنوان خاص بخشی از آسیب های تبویب های موجود است که برای مصونیت از آسیب ها راه کارهایی مانند مواجهه آگاهانه با تبویب های بازسازی مصادر اولیه و نمایه های موضوعی پیشنهاد شده است.