تحلیل مؤلفه های وجود شناسی برایان مک هیل در رمان سپیده دم ایرانی (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
به طور کلی نظریه های پست مدرنیستی به دو گروه عمده تقسیم شده اند. گروه نخست نظریه های کسانی مانند بری لوئیس، پیتر والن و دیوید لاج را در برمی گیرد که فهرستی از مؤلفه های پسامدرنیستی (عدم قطعیت، پارانویا، بی نظمی زمانی و...)ارائه می کنند. درگروه دوم، شاخص ترین نظریه را برایان مک هیل مطرح-کرده است که برای تبیین پسامدرنیسم از مفهوم "عنصرغالب" در فرمالیسم-روسی مددمی گیرد و مشخصه پسامدرنیسم را وجودشناسی(در تباین بودن با معرفت شناسی که عنصر غالب مدرنیسم است) می داند. در راستای تحقق این هدف،ابتدا شگردهاو مؤلفه هایی از رمان سپیده دم ایرانی استخراج و درسه-بخش عناصرداستان، مفهوم، شکل یاصورت موردبررسی قرارمی گیرد؛ سپس براساس نظریه غالب برایان مک هیل که در اصل ویژگی داستان های پسامدرن را طرح مباحث هستی شناسانه می داند، مشخص می شود که این شگردها و مؤلفه ها تا چه حد در برجسته کردن عناصرهستی شناسانه اثر مورد نظر نقش دارند. نتیجه نشان-می دهد که دراین رمان، نویسنده به خوبی از تکنیک چندصدایی، عدم-قطعیّت،اتصال کوتاه،عدم انسجام ذهن وآشفتگی شخصیت هاو...به بهترین شکل بهره گرفته و رمان خود را در کنار آثار پست مدرن قرار داده است.The methods of postmodernism in the Iranian novel Sepideh-Dam based on Brian McHale's theory
Postmodernist theories are divided into two main groups. The first group includes the theories of people like Brillois, Peter Whalen and David Lodge, who provide a list of postmodernist components (uncertainty, paranoia, temporal disorder, etc.). In the second group, the most significant theory has been proposed by Brian McHale, who uses the concept of "dominant element" in Russian-formalism to explain postmodernism and considers the characteristic of postmodernism to be existentialism (as opposed to epistemology, which is the dominant element of modernism).In order to achieve this goal, first of all, the methods and components of the Iranian novel "Sapidh-Dam" are extracted and the elements of the story, concept, form, or form are examined. Then, based on Brian McHale's prevailing theory, which considers the characteristic of postmodern stories to be ontological discussions, it is determined to what extent these methods and components play a role in highlighting the ontological elements of the work. The result shows that in this novel, the author has made good use of the technique of polyphony, uncertainty, short connection, incoherence of the mind and confusion of the characters... in the best way. He placed his novel next to postmodern works.
تبلیغات
