بررسی تطبیقی تعبیر جد در آیه «وَ أَنَّهُ تَعالی جَدُّ رَبِّنا» در منابع لغوی و تفسیری با یادمانهای تاریخی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
فهم بسیاری از آیات قرآن کریم در گرو درک بافت تاریخی عصر نزول و فهم باورهای مخاطبان قرآن در آن عصر است. ناگفته پیداست که گزارش تاریخی موثقی که از ویژگی های تاریخی آن عصر سخن بگوید امروزه در دست نیست. با این وجود اما راه برای فهم وضعیت آن دوران نیز بسته نیست. یادمان های فیزیکی و فرهنگی به جای مانده از آن دوران، ظرفیت خوبی برای فهم بسیاری از موضوعات و مسایل آن عصر دارد. با کمک این یادمان ها می توان بسیاری از موضوعات و مفاهیمی که درک آن ها وابسته به فهم فضای نزول قرآن است را روشن نمود و بدین سان به فهم بهتر بسیاری از مفاهیم و موضوعات قرآنی کمک کرد. در میان یادمان های تاریخی، کتیبه ها یکی از مجموعه منابع ارزشمندی هستند که قابل استفاده برای فهم بهتر وضعیت تاریخی مفاهیم تاریخی و مبهم قرآنی می باشند. مقاله پیش رو نظر به این کاربرد کتیبه ها، در نظر دارد تا به باز تفسیر تعبیر «جدّ» در آیه سوم سوره مبارکه جن بپردازد. روش این پژوهش تاریخی است و در آن با گردآوری کتیبه های مرتبط با مفهوم مدنظر و خوانش آنها تلاش می شود تا معنای این واژه در عصر نزول قرآن به دست آورده شود. بررسی انجام شده در این پژوهش نشان می دهد که واژه «جدّ» به رغم نگرش قاموسی و فقه اللغه ای مفسران و لغویان، بر اساس شواهد کتیبه ای به جای مانده در شمال عربستان اسم علم خاص است که به نوعی خاص از خدایان اشاره می کند.A Comparative Study of the Interpretation of Jadd (جَد) in the Verse "وَ أَنَّهُ تَعالی جَدُّ رَبِّنا" in Lexical and Explanatory Sources with Historical Memories
Understanding many verses of the Holy Qurʾan depends on understanding the historical context of the era of revelation and understanding the beliefs of the audience of the Qurʾan in that era. It goes without saying that a reliable historical report that speaks about the historical characteristics of that era is not available today; however, the way to understand the situation of that era is not closed. The physical and cultural monuments left from that era have a good capacity to understand many issues and problems of that era. With the help of these memories, it is possible to clarify many topics and concepts, the understanding of which is dependent on the understanding of the atmosphere of the revelation of the Qurʾan, thus helping to better understand many concepts and topics of the Qurʾan. Among the historical monuments, the inscriptions are one of the valuable sources that can be used to better understand the historical situation of the historical and ambiguous concepts of the Qurʾan. The upcoming article looks at this use of inscriptions and intends to reinterpret the expression jadd in the third verse of Surah Jin. The method of this research is historical and in it, by collecting the inscriptions related to the intended concept and reading them, an effort is made to obtain the meaning of this word in the era of revelation of the Qurʾan. The investigation carried out in this research shows that the word jadd despite the dictionary and jurisprudential attitude of commentators and linguists, based on the evidence of inscriptions left in northern Arabia, is the name of a special science that refers to a special type of gods.
Reinterpretation , Jadd , Jinn , Surah Jinn , Inscription , Historical Monument ,
تبلیغات
