نقد قانون گذاری در حوزه اخلاق از منظر حقوق طبیعی مدرن (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پرسش از چیستی قانون، مبانی و عرصه اعمال آن همواره یکی از مهم ترین محورهای اندیشه ورزی بشر بوده است. با ظهور مسیحیت برای نخستین بار شرایط ایفای نقش الهیات و اخلاق دینی در عرصه قانون فراهم شد. حامیان حقوق طبیعی (کلاسیک) منکر اعتبار قانون وضع شده توسط بشر و قائل وجود مجموعه ای از محدودیت های عینی عقلانی بر صلاحیت قانون گذار بودند. بعدها به موازات نیاز به وضع قوانین بشری، نخست برخی اصلاحات در حقوق طبیعی کلاسیک انجام اما بعدها نظریات جدیدی در قالب فلسفه حقوق تحلیلی پدید آمد که تقابل عقل و اخلاق را در محور مباحث مربوط به قانون و قانون گذاری قرار داده و تلاش کردند تا خوانشی عقل محور از اخلاق ارائه کنند. لذا در راستای پرسش اصلی این مقاله مبنی بر امکان سنجی ارائه خوانشی از عقل که قابلیت سازگاری با آموزه های اخلاقی را داشته باشد، ضمن ادعای نابسندگی خوانش حقوق طبیعی کلاسیک و امکان ارائه خوانشی عقلانی از اخلاق قانونی که تاب تحمل در برابر انتقادهای پوزیتویستی را داشته باشد، به این نتیجه خواهیم رسید که حقوق طبیعی مدرن برخلاف الگوی کلاسیک آن، در چارچوب نظری تا حد زیادی به این هدف نائل شده اما در عرصه عملی به عنوان مهم ترین بُعد موضوع، با موفقیت چندانی همراه نبود.Revisiting the Relationship between Law and Morality through the Lens of Natural Law Jurisprudence
The evolution of natural law within jurisprudence has profoundly shaped legal philosophies throughout history. Its foundations intertwine theology, religious ethics, and the belief in fixed, eternal laws governing the world's nature, rooted in divine order. The origins of natural rights can be traced back to the Stoics, whose philosophy emphasized the intrinsic relationship between nature, reason, and law.Early proponents of natural law, influential until the 18th century, contested the credibility of man-made laws, advocating for objective limitations on sovereign lawmaking. They asserted that man-made laws ought to align with natural law, grounded in reason. However, societal progression prompted a shift, acknowledging the necessity of man-made laws.In the modern era, the rise of positivism and the belief in the separation of law and ethics posed challenges to traditional natural law theory. Some thinkers contended that despite these changes, natural law could still address modern ethical needs by modifying classical perspectives.John Stuart Mill's "On Liberty" in 1859 introduced the Harm principle, challenging the government's role in morality enforcement. Subsequently, James Fitzjames Stephen opposed this notion in "Liberty, Equality and Fraternity" in 1873. The 20th-centur y "Wolfenden Committee" report to the British House of Representatives triggered debates such as the "Hart and Devlin" debate, centering on the principle of harm, becoming pivotal in Anglo-American legal philosophy and across legal systems globally.This article aims to assess the relationship between law and morality within the context of natural law jurisprudence. It contends that while classical natural law comprehension may be inadequate, a rational understanding of legal ethics can withstand positivist criticisms. Moreover, it argues that modern natural law, despite its theoretical advancements, faces practical challenges. Notably, references will be drawn from prominent natural law thinkers such as LON Fuller, Mark Murphy, John Finnis, and Robert George.An essential conclusion drawn from these evaluations is the centrality of reason in moral legislation. While classical natural law emphasized the superiority of morality over law, modern natural law theories focus on the formal conditions of legal morality, relying on formal, rational, and verifiable criteria.The transformation also extends to the approach toward law and ethics, altering the concept of duty towards unjust norms and leading to changing standards of legal morality. Furthermore, the origins of legal validity have shifted from moral principles rooted in broader maxims to the predominance of reason and rationality in legitimizing political and legal orders.
تبلیغات
