نقد و بررسی تأویلات قرآنی اسماعیلیه درباره امام معصوم (ع) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مبنای اسماعیلیه در مواجهه با قرآن، بر تأویل آیات نهاده شده است. از آنجایی که بکارگیری تأویل بدون توجه به معیار و ملاک های صحیح، نشر معارف و حقایق قرآن را دچار چالش می کند؛ پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای، به بررسی تأویلات اسماعیلیه درباره امام معصوم(ع) پرداخته و در مقام نقد به دو تفسیر المیزان و نمونه استناد نموده است تا ضمن تبیین موارد لغزشی تفاسیر اسماعیلیه، تفسیر صحیحی ازآیات مورد بررسی توسط تفاسیر معتبر شیعی ارائه دهد. یافته های این پژوهش در نقد تأویلات اسماعیلیه درباره امام معصوم(ع) حاکی از وجود هشت مؤلفه؛ عدم توجه به معنا و مفهوم مفردات واژگان قرآنی، سیاق، علوم بلاغی، ظاهر آیه و واقعیت های علمی، عدم توجه به اصل معنای لغوی واژگان قرآنی، روایات، عدم ارجاع متشابهات به محکمات و عدم تشخیص مخاطب آیات توسط مفسران اسماعیلیه می باشد. این مؤلفه ها حاکی از تأویلات ذوقی اسماعیلیه و عدم توجه به معیارها و ملاک های صحیح تفسیر قرآن کریم است.Criticism and Analyzing of Ismaili Qur'anic Interpretations about Infallible Imam (PBUH)
The basis of Ismailia in facing the Quran is based on the interpretation of the verses. From the point that the application of interpretation without regard to the correct criteria and standards challenges the publication of the teachings and facts of the Qur'an; The present research has analyzed the Ismaili interpretations of the Infallible Imam (a.s.) with a descriptive-analytical method and using library tools, and has referred to two interpretations of al-Mizan and the nemoneh in order to clarify the slippages of Ismaili interpretations, and a correct interpretation of The findings of this study in criticizing the Ismaili interpretations about Imam Masoom (a.s.) indicate the existence of eight components of not paying attention to the meaning and meaning of Quranic words, context, rhetorical sciences, the appearance of the verse and scientific facts. Ismaili commentators do not pay attention to the literal meaning of Quranic words, hadiths, do not refer analogies to courts, and do not identify the audience of the verses. These components indicate Ismaili taste interpretations and lack of attention to the correct standards and criteria of interpretation.
تبلیغات
