بررسی توانمندی های ژئوتوریسمی ژئوسایت ها با استفاده از روش کامنسکو. مطالعه موردی: ژئوسایت های شهرستان بوکان
آرشیو
چکیده
ژئوتوریسم نوعی گردشگری مبتنی بر طبیعت از منظر و لندفرم است که بر استفاده پایدار از ژئوسایت ها از جمله ژئومورفوسایت ها تاکید دارد. لندفرم های زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی از دیدگاه انسان ارزش علمی، زیبایی شناختی، فرهنگی و اقتصادی به دست می آورند، به عنوان ژئوسایت ها در نظر گرفته می شوند. توسعه ژئوتوریسم بر روی ژئومورفوسایت ها می تواند پس از ارزیابی ژئومورفوسایت ها در یک محیط توریستی انجام شود. در این تحقیق و پژوهش شهرستان بوکان برای تعیین پتانسیل و شناسایی ژئوسایت ها برای توسعه ژئوتوریسم مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. برای دستیابی به هدف از روش کیفی برای شناخت ژئوسایت ها و مدل کامنسکو برای ارزیابی کمی ژئوسایت ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که محدوده شهرستان بوکان دارای پتانسیل بالا برای توسعه ژئوتوریسم در همه ابعاد می باشد. از میان 12ژئوسایت منتخب، سد بوکان با امتیاز70 از 100دارای بالاترین ارزش کمی بوده و پارک ساحلی با امتیاز و ارزش69 دارای پتانسیل بالا برای توجه بیشتر در برنامه ریزی در حال حاضر هستند. همچنین ارزش متوسط به بالا و پتانسیل بالقوه ژئوسایت های کیوه رش، رودخانه سیمینه رود، تپه قلایچی و دشت سوتاو حمامیان می تواند در آینده نزدیک صنعت ژئوتوریسم و گردشگری را در ناحیه به اوج برساند. بنابراین نتیجه گیری می شود که با بهره برداری مناسب، ایجاد امکانات و توسعه زیرساخت های رفاهی در مناطق ژئوتوریستی شهرستان بوکان برنامه مدون شکل گیرد و برنامه ریزی دقیق و استفاده از کارشناسان علوم جغرافیایی و محیطی برای رسیدن به این هدف اساس کار واقع شود.The study of Geotourism capabilities of geosites using Comanesco method, Case study: geosites of Bukan city
AbstractGeotourism is a sort of tourism based on nature in terms of landscape and landforms, which focuses the sustainable use of geosites, including geomorphosites. Geological and geomorphological landforms which receive scientific, aesthetic, cultural and economic value from the human perspective, considered as geosites. The development of geotourism on geomorphosites could be conducted after the evaluation of geomorphosites in a tourist environment. In this paper, Bukan city has been studied and evaluated to determine the potential and identify geosites for the development of geotourism. To this aim, a qualitative method has been applied to identify geosites and the Comanesco model has been used for quantitative assessment of geosites. The results of the research indicate that the area of Bukan city has a high potential for the development of geotourism in all dimensions. Among the 12 selected geosites, Bukan dam with a score of 70 out of 100 has the highest quantitative value, and the coastal park with a score and value of 69 has a high potential for more attention in planning now. In addition, the medium to high value and the potential of the geosites of Kiwerash, Simine River, Qalaichi hill and Sotaw Hamamian plain can attract the highest rate of geotourism and tourism industry. Finally, it is concluded that with proper exploitation, creation of facilities and development of welfare infrastructure in the geotourist areas of Bukan city, a codified plan will be formed, and detailed planning and the use of geographic and environmental science experts to achieve this goal is the basis.