ابوطالب علیه السلام از شخصیت های بی بدیل تاریخ اسلام است که در تحقّق دعوت اسلام و گسترش آرمان های بلند آن یاریگر رسول خدا نقش آفرین بود. او امنیت کامل را برای پیامبر فراهم می کرد تا آن حضرت بتواند در مقابل مشرکان بایستد و با شرک و بت پرستی مبارزه کند و مردم را به توحید و یکتاپرستی بخواند. حمایت ابوطالب از برادرزاده اش در آن محیط ظلمانی و شرک آلود به حدّی بود که وقتی رحلت کرد جبرئیل امین بر پیامبر نازل شد و به ایشان گفت هر چه زودتر از مدینه خارج شود؛ زیرا با رفتن ابوطالب، دیگر امنیت ندارد و کسی نیست که از ایشان دفاع کند. در روایاتی که از امام صادق علیه السلام در کتاب شریف کافی درباره ابوطالب نقل شده به چند موضوع مهمّ شخصیتی ایشان اشاره شده است: نخست، تحت تکفّل قراردادن پیامبری که قبل از ولادت، پدر را از دست می دهد و در چهار یا شش سالگی مادرش را و در هشت سالگی با وفات پدربزرگش عبدالمطلب مواجه می شود؛ دوم مقام اوصیایی ابوطالب علیه السلام؛ سوم ایمان ابوطالب علیه السلام؛ چهارم بازخوانی حمایت همه جانبه ابوطالب علیه السلام از پیامبر که اجازه نمی داد مشرکان قریش کوچک ترین توهین و بی حرمتی به ساحت قدسی پیامبر صلی الله علیه و آله انجام دهند.