تأثیر رهبری اصیل بر توانمندسازی کارکنان از طریق نقش میانجی آوای سازمانی و عدالت سازمانی (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)

چکیده

این پژوهش با هدف تأثیر رهبری اصیل بر توانمندسازی کارکنان از طریق نقش میانجی آوای سازمانی و عدالت سازمانی انجام شد. شایان ذکر است که این پژوهش، توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر همه کارکنان ادارات ورزش و جوانان غرب کشور به تعداد 885 نفر بودند. درنهایت، تعداد 370 نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش چهار پرسشنامه رهبری اصیل والومبا و همکاران (2000)، توانمندسازی کارکنان اسپریتزر (1995)، آوای سازمانی هامس (2009) و عدالت سازمانی مورمن و نیهوف (1993) بود. روایی صوری و محتوایی ابزار پژوهش توسط گروهی از اساتید صاحب نظر و روایی سازه آن به وسیله تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری تأیید گردید. همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ گزارش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس.، اس.پی.اس.اس. سمپل پاور و اسمارت پی.ال.اس. استفاده گردید. نتایج نشان داد که آوای سازمانی اثر مثبت و معناداری بر توانمندسازی دارد. رهبری اصیل اثر مثبت و معناداری بر آوای سازمانی، توانمندسازی و عدالت سازمانی دارد. عدالت سازمانی اثر مثبت و معناداری بر توانمندسازی دارد. همچنین رهبری اصیل بر توانمندسازی از طریق آوای سازمانی اثر مثبت و معناداری دارد. درنهایت نتایج نشان داد که رهبری اصیل بر توانمندسازی از طریق عدالت سازمانی اثر مثبت و معناداری دارد. می توان گفت که رهبری اصیل نقش مهمی در کاهش اقدامات منفی ایفا می کند و کارمندان و رهبران را قادر می سازد جهت اثربخشی همه جانبه و موفقیت سازمان با یکدیگر، همکاری عمیقی داشته باشند.