آرشیو

آرشیو شماره ها:
۳۶

چکیده

بعضی از متون کلاسیک به مثابه اَبَرمتن ها و متون مادر در شعر فارسی محسوب می شوند که کم و بیش در تمام یا اکثر ادوار ادبی سایه خود را بر سر دیگر متن ها گسترده اند. شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی یکی از این ابرمتن هاست که نشانه های حضور آن در بسیاری از متون پس از خویش چه حماسی و چه غیرحماسی قابل ردیابی است. در روزگار معاصر نیز شاعران به مناسبت های مختلف، از داستان ها، شخصیت ها، اسطوره ها و دیگر ابعاد و جنبه های شاهنامه تأثیر پذیرفته اند. سیمین بهبهانی یکی از شاعرانی است که با آگاهی نسبتاً خوبی که از شاهنامه و جهان داستانی آن دارد، توانسته است تعاملات بینامتنی گسترده ای با شاهنامه ایجاد کند. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی در پی آن بوده ایم تا زمینه های آشنایی و میزان بهره گیری سیمین و کیفیت و چگونگی این بهره گیری ها از شاهنامه را تحلیل و بررسی کنیم. یافته های این پژوهش نشان می دهد که سیمین بهبهانی به خاطر رشد و بالیدن در خانواده ای علمی و مطالعات شخصی، شناخت نسبتاً وسیعی از داستان ها و شخصیت های اثرگذار شاهنامه داشته و توانسته است در مواضع مختلف برای برانگیختن حس ایران دوستی مردم و نیز یادکرد شکوه پهلوانان و حوادث کهن از داستا ن های شاهنامه بهره گیرد. پناه بردن به شاهنامه و قهرمانان آن در جست وجوی یافتن نجات دهنده، استفاده از ابعاد تغزلی و نیز ترسیم فضای سیاسی- اجتماعی روزگار معاصر، عوامل دیگری است که سیمین را به سمت استفاده از داستان های شاهنامه ، سوق داده است.  

The contexts and signs of Simin Behbahani's familiarity with Ferdowsi's Shahnameh and how he was influenced by it

Some classical texts are considered as supertexts and mother texts in Persian poetry, which more or less spread their shadow over other texts in all or most literary periods. Hakim Abulqasem Ferdowsi's Shahnameh is one of these hypertexts whose signs of its presence can be traced in many subsequent texts, both epic and non-epic. In modern times, poets have been influenced by stories, characters, myths and other aspects of Shahnameh on various occasions.Simin Behbahani is one of the poets who, with a relatively good knowledge of the Shahnameh and its fictional world, has been able to create extensive intertextual interactions with the Shahnameh. In this research, with analytical-descriptive method, we have sought to analyze and examine the fields of familiarity and the amount of use of Simin and the quality and manner of these uses of the Shahnameh. The findings of this research show that Simin Behbahani, due to growing up in a scientific family and personal studies, had a relatively broad knowledge of the stories and influential characters of the Shahnameh, and was able to use the stories of the Shahnameh in various positions to arouse people's sense of love for Iran and also to remember the heroes. Taking refuge in the Shahnameh and its heroes in search of a savior, using lyrical dimensions and drawing the political-social atmosphere of the contemporary era are other factors that have led Simin to use the mythological stories of the Shahnameh.

تبلیغات