قانون خواهی (شکل گیری مفهوم نظم) در اندیشه روشنفکران ایران سده نوزدهم
آرشیو
چکیده
رویدادهای سده نوزدهم میلادی در ایران، گفتمان های بسیاری را وارد عرصه سیاسی کشور نمود و ادبیات جدیدی در سیاست ایران زمین از سوی روشنفکران، سیاحان و متفکران تحول خواهی تولید شد که از همه مهم تر و برجسته تر؛ تلاش های کم سابقه جهت استقرار نظم و قانون در کشور بود . ایده قانون خواهی از یک سو، تحت تاثیر اوضاع اسفناک ایران سده نوزدهم و از سوی دیگر، از رهگذر قیاس ایران با بلاد خارجه، در اندیشه روشنفکران آن دوران به وجود آمد . این ایده به مثابه یگانه راه حل برای تأمین مصالح عامه، گذار از بحران های وهن آمیز و نجات ایران در حال احتضار از سوی روشنفکران مطرح شد . مقاله حاضر با روش تحلیلی-توصیفی به دنبال پاسخ به این سوال اصلی است که چه علل و انگیزه هایی موجب شد تا نخبگان و روشنفکران ایران زمین در اجماعی کم سابقه، به قانون به عنوان چاره دردهای مزمن وطن متوسل شوند؟ بدین سان، ایده محوری پژوهش این است که درک اندیشه سیاسی ایران سده نوزدهم به ویژه گرایش متفکران به قانون و استقرار نظم، منوط به فهم زمانه روشنفکران و گفتمان مسلط بر جامعه ایران سده نوزدهم است . زمانه ای که متأثر از چالش ها و مصائب درونی و آشنایی با جهان غرب بود، پرسش هایی در اذهان روشنفکران ایرانی ایجاد نمود که عقب ماندگی، کانون محوری این پرسش ها بود و آنان هوشمندانه، مناسب ترین پاسخ را در فقدان قانون خلاصه کردند.Legislation (the formation of the concept of order) in the Thinking of Iranian Intellectuals of the Nineteenth Century
Abstract The events of 19th century in Iran brought many discussions into the country's political arena and new literature on Iranian land policy developed by intellectuals, tourists and transformative thinkers from which the most important and prominent has been little efforts to establish law and order in the country. The legal idea of one hand, is influenced by bad situation of Iran in the nineteenth century, and is created through Iran's analogy with the foreign countries in the thought of the intellectuals of that era on the other hand. This idea was mentioned by intellectuals as the only solution to provide public interests, transition from the crisis of Iran and salvation of failing Iran. The present article by analytical-descriptive method seeks to answer this main question what causes and motives led the Iranian elites and intellectuals to resort to the law as a remedy for chronic pain in the land? Thus, the central idea of the research is that understanding the political thought of Iran in the nineteenth century, especially the trend of thinkers to law and the establishment of order, Is subordinated to understanding of the time of intellectuals and the dominant discourse on Iranian society in the 19th century. A time that was influenced by the inner challenges and miseries and familiarity with the Western world, created questions in the minds of Iranian intellectuals that backwardness was the focal point of these questions and they intelligently summed up the most appropriate answer to the lack of law.